Οι ψίθυροι των πεθαμένων ονείρων
Μουσικολογο(α)τεχνία
11 Νοεμβρίου 2023, 08:51
Η Νεράιδα


Το παρακάτω "πόνημα" -ποίημα ή στίχο, πείτε το όπως θέλετε- το έγραψα τον Σεπτέμβριο του 1994. Δεν βρισκόμουν και στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση τότε, ωστόσο βγήκε σαν μια νότα αισιοδοξίας που μάλλον την είχα ανάγκη. Χωρίς να είμαι σίγουρος, άλλωστε περάσανε και 30 χρόνια από τότε, όμως έχω την εντύπωση ότι κάποιοι στίχοι βασίστηκαν σε μία ιστορία που είχα διαβάσει στα "Κλασσικά Εικονογραφημένα".
Τώρα φαντάζομαι ήδη τον Freddy Krueger να μου απαντάει ότι δεν υπάρχουν νεράιδες παρά μόνο Σκύλες, Χάρυβδες, Χίμαιρες, Λερναίες Ύδρες κ.λπ. :-) Η αλήθεια είναι ότι γνώρισα πολλές από αυτές αλλά, ευτυχώς, γνώρισα και μερικές από τις πρώτες. Δεν είναι, λοιπόν, μια φαντασία, μια οπτασία, αλλά πρέπει να έχεις ελπίδα, υπομονή και να είσαι και τυχερός. Σαν να κερδίζεις τον πρώτο αριθμό του λαχείου... Βέβαια, υπάρχουν κι αυτές που εμφανίζονται σαν νεράιδες και στην πορεία μετατρέπονται σε σαρκοβόρα όντα κάτι σαν Γκρέμλινς με ανθρώπινη μορφή. Κάπως έτσι την είχα πατήσει κι εγώ, μέχρι που συνάντησα μία πραγματική νεράιδα. Εγώ με ξεσκισμένες σάρκες κι εκείνη με τα μεγάλα της φτερά...

Η ΝΕΡΑΙΔΑ

Διπλώνουνε οι άνεμοι τα μεγάλα τους φτερά
τα μολυβένια της τα πέπλα διπλώνει κι η νυχτιά
Καθώς την πλάση γύρω μου κοιτώ με θαυμασμό
διακρίνω καταγάλανο πλατύ τον ουρανό

Και σ’ ένα ποτάμι βλέπω, σε μια πηγούλα,
να ξαπλώνεις εσύ νεράιδα γλυκιά
στις δροσερές τις όχθες καθώς κοιμάσαι
μοιάζεις να είσαι αρχαία θεά

Και στην καρδιά σου μέσα την κοραλλένια
έχω βρει της αγάπης το φως
η αγκαλιά σου πόλη παραμυθένια
μοιάζει να είναι σμαραγδένιος βυθός

Από ένα βράχο ξεπηδά πηγούλα ασημένια
που στο νερό της χύνονται ρυάκια κρυσταλλένια
Το Αιγαίο σε ραντίζει μενεξέδες, γιασεμιά
και τη μαύρη νύχτα διώχνει απ’ τη γαλάζια σου χαρά
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

freddieKrueger (11.11.2023)
Αγαπητέ CHE πολύ ωραίο το πόνημά σου φτιαγμένο στα όμορφα 90 ς που τόσο νοσταλγώ.
Για κάθε άνθρωπο η διαδρομή είναι διαφορετική και το σενάριο άλλο.
Εκείνη την εποχή σαφώς και πίστευα στις νεράιδες με την έννοια μια γυναίκας που θα με κάνει να καρδιοχτυπήσω για εκείνη με το που θα την δω κι έπειτα όταν θα τη γνωρίσω το καρδιοχτύπι αυτό θα γίνει εκτός από πιο δυνατό,κι αμοιβαίο.
Δυστυχώς όμως ότι λάμψη γνώρισα στη ζωή μου δε διήρκησε παραπάνω από μερικές στιγμές.
Κι ότι είχε ουσία-όπως μια καλοσυνάτη καρδιά-δεν είχε εξωτερική λάμψη.
Οπότε στην πορεία έγινα από ρομαντικός ονειροπόλος,κυνηγός στιγμών γεμάτων νεραιδόσκονη.
Κι ας κράταγαν όσο μια σύντομη μπόρα ή όσο η λάμψη σε ένα πεφταστέρι.
Ή όσο η έκρηξη του φλας των παλιών φωτογραφικών μηχανών.
Κατέληξα πως δεν γίνεται να έχουμε ότι θελήσουμε σε αυτή τη ζωή...

CHE (12.11.2023)
Ευχαριστώ Freddie για το σχόλιο. Πρέπει να πω πως κι εγώ πέρασα απ' αυτό το στάδιο πριν πολλά χρόνια. Συμβιβάστηκα με την πεποίθηση ότι όντως δεν μπορώ να έχω ό,τι θέλω σε αυτή τη ζωή. Εντάξει, αυτό δεν μπορεί να συμβεί προφανώς στα πάντα, εννοώ να έχεις τη δουλειά που θες, τα λεφτά που θες, τη γυναίκα που θες, την επιτυχία που θες κ.λπ. Αλλά κάνεις ό,τι μπορείς για να πετύχεις τους περισσότερο δυνατόν στόχους και τα όνειρά σου. Σε κάποια φάση της ζωής μου, μία απογοήτευση με οδήγησε σε μία σειρά λαθών επειδή πίστεψα ότι δεν μου αξίζει ή δεν μπορώ να έχω αυτό που επιθυμώ. Κατέβασα τον πήχη μου, έμπλεξα σε σχέσεις που απλά μου τρώγανε χρόνο ενώ δεν μου πρόσφεραν τίποτα συναισθηματικά -παρά μόνο... σεξ- γεγονός που επεκτάθηκε και σε άλλες πτυχές της ζωής μου. Μέχρι που... δεν ξέρω τι έπαθα, αλλά ξύπνησα από τον συναισθηματικό μου λήθαργο, μπήκα αποφασιστικά σ' ένα εντελώς διαφορετικό mood και ξαφνικά αλλάξανε όλα! Μπορεί να ήτανε και τυχαίο, δεν ξέρω. Αλλά εκεί που νόμιζα ότι έπιασα πάτο κι ότι δεν επρόκειτο να ξεκολλήσω από κει, αλλάξανε τα πάντα (βέβαια έβαλα και το χεράκι μου σ' αυτό, δεν ήρθανε όλα ερήμην μου). Καμιά φορά σκέφτομαι ότι έχασα χρόνια στριφογυρίζοντας σε μία συναισθηματική δίνη χωρίς να κάνω καμία προσπάθεια να βγω από κει κι ότι αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω θα τα είχα κάνει διαφορετικά. Όμως, από την άλλη, σκέφτομαι ότι ίσως αν δεν είχε προηγηθεί η... "εβδομάδα των Παθών" δεν θα είχε λάβει χώρα και η Ανάσταση. Συνεπώς, όταν το σκέφτομαι πιο ψύχραιμα, και με την ασφάλεια που μου παρέχει η γνώση της τροπής που πήρανε τελικά τα πράγματα, νομίζω ότι δεν θα άλλαζα τίποτα, θα ξαναέκανα τα ίδια λάθη, γιατί αυτά με οδήγησαν εδώ.
freddieKrueger (12.11.2023)
Χαίρομαι που βρήκες την ευτυχία σου αγαπητέ Κων/νε.
Ω
freddieKrueger (12.11.2023)
(συνέχεια από το προηγούμενο σχόλιο που κατά λάθος πάτησα αποστολή πριν την ολοκλήρωσή του)
Ωστόσο,όπως έγραψα και πιο πάνω για καθέναν από εμάς η ζωή ξετυλίγεται διαφορετικά.
Δεν είναι του χεριού μας πάντα η θετική εξέλιξη των πραγμάτων και ακόμη και το να ελπίζεις σε κάτι καταντά στο τέλος τοξικό με την έννοια ότι όσο ελπίζεις τόσο πληγώνεσαι.
Οπότε έχω μια πενταετία που βρήκα κι εγώ τη γαλήνη μου στο θέμα των σχέσεων,αλλά με άλλο τρόπο:έπαψα να ποντάρω ή να ελπίζω σε κάτι.Δε με χάλασε καθόλου.Βρήκα σημασία σε άλλα πράγματα τα οποία πηγάζουν αποκλειστικά από εμάς τους ίδιους:
-η εργασία
-η δημιουργία
-το να αγαπάς ένα άνθρωπο αληθινά χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα(δε θα το γνώριζα ποτέ αν έμπλεκα σε ερωτικές ή ρομαντικές σχέσεις)
-η άντληση απόλαυσης από τις μικρές καθημερινές χαρές της ζωής.
Το να χτίζεις ευτυχία μαζί με ένα άλλο άνθρωπο είναι μεν ωραίο,σε μένα δεν πέτυχε(και φταίω κι εγώ σε αυτό λόγω της ιδιοσυγκρασίας μου)αλλά κρύβει και κινδύνους.
Η έννοια ''εμπιστοσύνη σε ανθρώπινο ον'' στα αυτιά μου ακούγεται εντελώς παράλογη και το χω γράψει ουκ ολίγες φορές και στο μπλογκ μου.
Ένα από τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου ανεξαρτήτως του αν είναι καλός ή κακός είναι να λέει ψέμματα:Να παρουσιάσει δηλαδή την πραγματικότητα στους άλλους ανθρώπους με τον περισσότερο βολικό για εκείνον τρόπο.
Δε το κατακρίνω,αντίθετα το θεωρώ πολύ φυσιολογικό.
Αν οι άνθρωποι έλεγαν πάντα αλήθεια το ανθρώπινο είδος θα είχε εξαφανιστεί.
Οπότε προτιμώ να έχω το κεφάλι μου ήσυχο,να μην αναλώνομαι σε άσκοπη σπατάλη ενέργειας(τσακωμοί,αντιπαραθέσεις,ασφυκτική παραβίαση προσωπικού χώρου,αμφιβολίες κτλ)παρά για μια αγκαλιά κι ένα όμορφο ρομαντικό συναίσθημα που θα κρατήσει κάμποσους μήνες να θυσιάσω την προσωπική μου γαλήνη.
Τα παραπάνω δε τα γράφω διαφωνόντας μαζί σου,απλά θέλωντας να φωτίσω τη σκοτεινή πλευρά ενός νομίσματος με δύο όψεις:
Πράγματι υπάρχουν περιπτώσεις καλών μου φίλων που βρήκαν τον άνθρωπό τους και έχτισαν μαζί μια ευτυχία που κράτησε καιρό,και επιβίωσε παρά τις όποιες δυσκολίες.
Πράγματι,για να τραβήξουμε κοντά μας το καλό οφείλουμε να έχουμε εμείς πρώτα μια ψυχική ευημερία και αγάπη για τον εαυτό μας.
Ωστόσο δεν γίνεται πάντα έτσι.
Εν κατακλείδι αισθάνομαι απέραντη ευγνωμοσύνη για όλες τις στιγμές που μου χαρίστηκαν και τις έζησα έντονα,όπως και για το ότι έχω την υγεία μου και την εργασία μου,αλλά και το όνειρό μου στα σκαριά με την ευκαιρία να παλέψω και να το κατακτήσω.
Καλή μας Κυριακή με ωραίο καφέ συντροφιά να συντροφεύει τη συγγραφή μου προς το πολύ φωτεινό κειμενό σου!
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
che
Κωνσταντίνος Παυλικιάνης
Διοικητικό-Οικονομικό Στέλεχος
από ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/che

Tags

Ποίημα στίχοι Στίχοι ποίηση τραγούδι μουσική



Επίσημοι αναγνώστες (1)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...

Links