Νέο άλμπουμ για την Τάνια Τσανακλίδου, με τον οποίον εγκαινιάζει και τη συνεργασία της με τη Lyra.

Κάθε νέος δίσκος της Τάνιας είναι γεγονός, μια και η αισθαντική ερμηνεύτρια μας έχει συνηθίσει σε πολύ επιλεκτικές προτάσεις. Το ίδιο ισχύει και με τη νέα της δουλειά.

Η Τάνια Τσανακλίδου ερμηνεύει τραγούδια των Γιάννη Χριστοδουλόπουλου- Ελεάνας Βραχάλη, Θέμη Καραμουρατίδη - Γεράσιμου Ευαγγελάτου, Θοδωρή Οικονόμου σε στίχους Ακη Δήμου και Σταύρου Σταύρου καθώς κι ένα τραγούδι του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα σε στίχους Γιάννη Μαύρου.

ΑΜΗΝ και πότε χριστιανή μου!!!!! Επιτέλους μια από τις μεγαλύτερες φωνές επιστρέφει. 'Εγώ για δύο' λέγεται το πρώτο κομμάτι που ήδη ακούγεται και πραγματικά το λατρεύω!!! ''Και εγώ που ζω καιρό για δυό,πια δε γελάω με αυτό το αστείο''....για ερμηνεία δε συζητώ....ζεμπεκιά πανέμορφη και η Τάνια τη λέει υπέροχα.

Καλωσόρισες πίσω Τάνια!!!!

Μερικές φορές θυμάμαι πόσο μια φίλη από το σχολείο που μου έλεγε πως πάντα είμαστε μόνοι στη ζωή. Αυτό είναι αλήθεια. Πολύ αλήθεια.

Βέβαια έχουμε και τους φίλους μας. Άνθρωποι που στέκονται δίπλα μας ότι και να συμβεί. Στη πρώτη εβδομάδα που έμεινα μόνος μου, επικράτησε νεκρική σιγή. Οι γονείς μου πήγανε για πολύ δύσκολη εγχείρηση στο Λονδίνο και όλοι ήταν κάπως μουδιασμένοι. Η πρώτη βδομάδα ήταν πολύ μοναχίκή.Κάποιοι θεώρησαν ότι ήθελα το χρόνο μου, άλλοι δεν ενδιαφέρθηκαν, άλλοι προσπάθησαν. Ο καθένας με τις δυνατότητες του βέβαια δε περιμένω αυτά που θα έκανα εγώ από τους άλλους. Το λίγο μου ίσως να είναι το πολύ τους.

Αυτή τη βδομάδα ευτυχώς είδα πόσο σωστές επιλογές έκανα τόσα χρόνια. Κάρτες από το εξωτερικό, γλυκά (!!!), δώρα άρχισαν να ρέουν στο σπίτι. Δεν είναι τα υλικά αγαθά αλλά η σκέψη πίσω από αυτά.Στην αρχή της εβδομάδας ήρθαν μερικά φιλαράκια και με σήκωσαν από το δερμάτινο καναπέ και με πήγαν για φαγητό. Αύριο θα πάμε όλοι στο παζάρι βιβλίου και μετά πρόγευμα. Δύο φιλαράκια καθυστέρησαν το ταξίδι τους για να μείνουν μαζί μου αυτό το σαβ/κο και αρκετά παιδιά ήρθαν και κάθησαν μαζί μου τα βράδια. Σήμερα γύρω στις 0900 κτύπησε η πόρτα του γραφείου και κάποιος μου έστειλε ενα φάκελο με κούριερ. Ήτανε δύο φίλες από την Ιταλία και μέσα έγραφε ''Σε ευχαριστούμε για όλα όσα έκανες για μας και ελπίζουμε να νιώθεις καλύτερα''. Δίπλα από το σημείωμα ήταν ένα ανοικτό εισητήριο για τη Ρώμη. Το ίδιο έκανε και φίλος από την Ελβετία.

Αυτό το πόστ δεν είναι για να διαφημίσω ή να δείξω κάτι σε κανένα. Απλά ήθελα να πώ ευχαριστώ σε αυτά τα παιδιά για τις υπερβάσεις που έκαναν για μένα παρ' όλη τη κούραση της δουλειάς και τη ανία της βδομάδας. Δε με ξέχασαν και στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Δε θα ξεχάσω ποτέ πως μου φέρθηκαν και πόσο σωστοί φάνηκαν.Τελικά όλη η αγάπη και η καλή διάθεση που είχα τόσα χρόνια με τους φίλους και γνωστούς μου ήρθε και με βρήκε. Πραγματικά οι σκέψεις και η καλή ενέργεια όλων αυτών των ατόμων με συγκίνησε. Είμαι καλός άνθρωπος και έχω καλό κόσμο δίπλα μου. Αυτό δεν είναι κάτι που το βλέπω συχνά πλέον και αισθάνομαι τόσο όμορφα. Γιατί μετά από χρόνια είδα ότι είμαι καλά και χαρούμενος μόνος μου αλλά και ότι οι επιλογές μου στον περίγυρο μου ήταν ορθές.

Απολογούμαι εκ των προτέρων αν αυτό το πόστ φανεί χαζό ή παιδικό σε κάποιους αλλά αυτό που βίωσα αυτή τη βδομάδα ήταν πραγματικά συγκινητικό.

Όπως καταλαβαίνεις, οι άνθρωποι που αγοράζουν CD μουσικής τη σήμερον ημέρα είναι μερικές ετερόκλητες μειοψηφίες που είτε δεν έχουν τη μόρφωση ή την πρόσβαση σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, είτε ψηφίζουν ΛΑ.Ο.Σ. και δεν συμπαθούν τους πωλητές πειρατικών CD, είτε έχουν αρκετά λεφτά ώστε τα 20 ευρώ για δέκα τραγούδια εκ των οποίων θα ακούνε τα δύο δεν τους φαίνονται και πολλά, είτε είναι «χίπστερ» και «κάνουν συλλογή». Όπως και να 'χει, ο περισσότερος κόσμος έχει συνηθίσει να παίρνει τη μουσική του τσάμπα, κι όταν κάποιος συνηθίσει στο τσάμπα τελείωσε, δεν γυρνά πίσω. Γι' αυτό οι πόρνες δεν κάνουν ποτέ σκόντο.

Οπότε αυτή τη στιγμή ζούμε μια μπάσταρδη και μεσοβέζικη κατάσταση, στο μεταίχμιο του «σου πουλάω ένα πλαστικό κουτάκι με ένα πλαστικό δισκάκι που μου κοστίζει 12 λεπτά για 20 ευρώ» και του «κατεβάζω τα πάντα τσάμπα για πάντα φορέβα». Και στα μεταίχμια είναι που βλέπεις τα πιο κουλά, όπως τη «δώσε ό,τι έχεις» κυκλοφορία του CD των Radiohead, ή τους Ρέμους, τους Πάριους και τους Χατζηγιάννηδες σε κυριακάτικες εφημερίδες. Που δεν είναι ελληνικό φαινόμενο — ο Πρινς το έκανε (με νέο CD, μάλιστα, όχι με ξαναζεσταμένα) το 2007. Όλοι έχουν πάρει χαμπάρι ότι το παλιό μοντέλο πάει, ψόφησε, φάγαμε κόλλυβα, του έχουμε κάνει και τα σαράντα, και ψάχνονται να ανακαλύψουν το καινούριο.

Το μόνο υποτιθέμενο πρόβλημα (αν δεν υπολογίσεις τις υπό πτώχευση δισκογραφικές — κι εδώ που τα λέμε, ποιος χέστηκε) είναι οι νέοι. Η νεολαία μας, που λένε οι πολιτικοί. Τα πιτσιρίκια που θέλουνε να γράφουν μουσική (ή «μουσικές», όπως λένε τα χίπστερ) και να γίνουν ροκ σταρ. Γιατί μπορεί οι νοικοκυρές να ξυπνάνε απ' τις 7 για να προλάβουν το CD του Πάριου στο ψιλικατζίδικο, αλλά μάλλον δεν θα κάνουν το ίδιο για τις μεταλιές του Λεωνίδα του Γιομπαζολιά που τζαμάρει με την μπάντα του από το Γ3, τους «Saytanica».

Αλλά δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούν αυτά. Η ίδια η τεχνολογία που κατέστρεψε το παλιό μοντέλο είναι αυτή που τους δίνει τα εφόδια να φτιάξουν πράγματα στο δωμάτιό τους, τσάμπα, και να το ανεβάσουν στο YouTube και το MySpace. Κι αν έχουν ταλέντο δεν θα χαθούν. Θα τους δουν, θα μαθευτούν, θα κάνουν πράγματα. Δεν θα βγάλουν λεφτά από τους δίσκους (γιατί πότε έβγαζαν λεφτά οι αρχάριοι από τους δίσκους) αλλά θα κάνουν συναυλίες. Κι αν δεν είναι ταλαντούχοι, ή δεν ξέρουν μουσική, πάλι δεν χρειάζεται να ανησυχούν. «X-Factor» και μπουζούκια θα υπάρχουν πάντα.

yupi

 Δεν τραγουδάω τα φάντο. Εκείνα τραγουδούν μέσα μου, έλεγε η Amalia Rodrigues. Γεννημένη το πρωινό της 1ης Ιουλίου 1920 στη Λισαβώνα,η Amalia Rodrigues τραγουδούσε, παιδάκι ακόμα, στις γειτονιές, λαϊκά τραγούδια (cantigas populares) και επιτυχίες από το σινεμά. Παρά τη βροντερή φωνή της, οι γείτονες δεν ενοχλούνταν και η μικρή Αμάλια γυρνούσε στο σπίτι πάντα με καραμέλες στα χέρια. Τα οικονομικά της οικογένειας δεν ήταν καθόλου καλά και έτσι αναγκάστηκε, μαζί με την αδελφή της Celeste και τη μητέρα της, να πουλάει φρούτα στην αγορά Cais de Rocha, συνεχίζοντας όμως πάντα να τραγουδά.

Καθώς η φήμη της εξαπλωνόταν, το 1936, της προτάθηκε ν’ εκπροσωπήσει τη συνοικία Αλκαντάρα σε πανεθνικό διαγωνισμό φάντο. Στις πρόβες τραγούδησε τόσο καλά, που οι υπόλοιποι συμμετέχοντες δήλωσαν πως θα απόσχουν. Οι διοργανωτές αποφάσισαν λοιπόν να της απαγορεύσουν εφεξής να λαμβάνει μέρος στον διαγωνισμό!

Το 1939 ο ιδιοκτήτης του περίφημου κέντρου της Λισαβώνας “Retiro da Severa” την κάλεσε στο σπίτι του και της πρότεινε να εμφανίζεται κάθε βράδυ στο μαγαζί του. Η φήμη της ξεπερνά, μέσα σε μικρό διάστημα, εκείνην ακόμη και καθιερωμένων fadistas (ερμηνευτών των φάντο), όπως η Μπέρτο Καρντόσο και ο Αλφρέντο Μαρκενέιρο και όλα τα διάσημα κέντρα πέφτουν στα πόδια της.

Η φήμη της περνά ακόμη και τα σύνορα και φτάνει ως την Ισπανία του Φράνκο. Το 1943 την προσκαλούν στη Μαδρίτη κι εκείνη ξεδιπλώνει το ταλέντο της, όχι μόνον στα φάντο, αλλά και στο φλαμένκο και σε ισπανικά τραγούδια από τη θρυλική ταινία “Camen de la Triana” και σε μεξικάνικα, γαλλικά, έως και στο “Summertime” του Γκέρσουιν. Η φωνή και οι ερμηνείες της σπάνε πια το φράγμα της γλώσσας.

Οι επόμενες, διεθνείς, περιοδείες της τη φέρνουν ως τη Βραζιλία, το 1945, όπου πρωτολανσάρει τη μεγάλη της επιτυχία “Ai Mouraria”. Στο μεταξύ εμφανίζεται στο θέατρο, ερμηνεύοντας ρόλους… φαντίστας. Γνωρίζεται εκεί και με τον συνθέτη των μεγάλων της επιτυχιών Φρεντερίκο Βαλέριο, αλλά και με σημαντικούς ποιητές της εποχής, που της γράφουν στίχους και το 1946 έρχεται το κινηματογραφικό ντεμπούτο της στην ταινία “Capas Negras”, ενώ ως το 1954 κάνει και την πρώτη της εμφάνιση σε ένα μικρό ρολάκι στη γαλλική ταινία “Οι εραστές του Τάγου” και κερδίζει, οριστικά, την καρδιά των Γάλλων, που ήδη την έχουν χειροκροτήσει στις ευρωπαϊκές περιοδείες της. Η μεγάλη συναυλία της, το 1956, στο περίφημο “Ολυμπιά” του Παρισιού σφραγίζει και τη διεθνή εφεξής καριέρα της και ως “πρέσβειρας των φάντο”. Η μεγάλη Κυρία είναι πια η διεθνής Κυρία. Και έχει κατακτήσει την αγάπη και τον θαυμασμό όλων των λαών της υφηλίου. Είναι πια ίνδαλμα έως και στη μακρινή Ιαπωνία.

Συμμετέχει στο βρετανικό ντοκιμαντέρ “Απρίλιος στην Πορτογαλία”, που κάνει σουξέ το τραγούδι “Coimbra”, με θέμα την αλέγκρα ζωή των φοιτητών στο ιστορικό πανεπιστήμιο της ομώνυμης πόλης, ενώ έχει ήδη τεράστια επιτυχία, διεθνώς, με το “Una casa portuguesa” και το παλιό “Lisboa Antigua”. Ηχογραφεί ασταμάτητα. Οι δίσκοι της είναι πλέον αμέτρητοι. Εκδόσεις σε όλες τις γλώσσες της υφηλίου. Εκατοντάδες. Χιλιάδες. Ακούστε την στη θρυλική “Carmencita”, στο μελαγχολικό “Solidao”, που ξανάγινε πρόσφατα επιτυχία, ως “Can cao do Mar” από τη διεθνή πλέον Ντούλσε Πόντες (και ακούστηκε στην ταινία “Φόβος ενστίκτου”, με τον Ρίτσαρντ Γκιρ). Ακόμη, στο σπάνιο, δραματικό, “Confesso” ή στο συγκινητικό “Que Deus me perdoe” και στο “Mio amor’, mio amor’” (στα ιταλικά). Σε ερμηνείες που διαπερνούν τα φυσικά όρια του βινυλίου ή και του σιντί…

Όπως και η θρυλική φαντίστα του 19ου αιώνα Μαρία Σεβέρα Ονοφριάνα, η Αμάλια ανοίγει νέους ορίζοντες, εισάγοντας στίχους μεγάλων ποιητών της πατρίδας της στα φάντο, αλλά και το πιο προκλητικό τους στίχους του εθνικού έπους της Πορτογαλίας “Os Lusiadas” του Λουίς Βαζ ντε Καμόες (πέθανε στις 10 Ιουνίου του 1580 και η μέρα του θανάτου του είναι εθνική εορτή για τη χώρα των φάντο). Και αυτό το τόλμησε το 1965, στη διάρκεια της σκληρής δικτατορίας του Σαλαζάρ.

Tο 1989 γιόρτασε τα πενήντα χρόνια της καριέρας της με ένα θριαμβευτικό γκαλά, στη διάρκεια του οποίου βρέθηκαν μαζί της στη σκηνή διεθνείς προσωπικότητες, όπως ο Φεντερίκο Φελίνι, ο Μάριο Βάργκας Λιόσα και η Σοφία Λόρεν.

Τα προβλήματα με την υγεία της, όμως, αυξάνονταν. Δυσκολευόταν να περπατήσει και αναγκαζόταν να… μεταφέρεται στη σκηνή των συναυλιών από δύο συνοδούς της, που την εναπέθεταν και στη συνέχεια επέστρεφαν και τη μετέφεραν στα παρασκήνια. Αυτή τη διαδικασία αντιμετώπισε και το κοινό του Ηρωδείου, τον Σεπτέμβριο του 1991, που την αποθέωσε σε ένα συγκινητικό πρόγραμμα - αναδρομή στην καριέρα της.

Η τελευταία της εμφάνιση σε συναυλία, ήταν στο γκαλά του τενόρου Πλάθιντο Ντομίνγκο, στη Λισαβώνα, στις 15 Ιουλίου 1998, όπου ήταν και η προσκεκλημένη επί τιμή.

Στα είκοσί της χρόνια παντρεύτηκε έναν Πορτογάλο κιθαρίστα (από τον οποίο χώρισε πολύ γρήγορα) και το 1961 τον Βραζιλιάνο μηχανικό Σεζάρ Σεάμτρα (που πέθανε το 1997). Δύο χρόνια αργότερα, στις 6 Οκτωβρίου 1999 η Αμάλια αφήνει την τελευταία της πνοή στα 79 της στο σπίτι της στη Rua de São Bento στη Λισαβώνα.

 “Τι είναι φάντο;”, έλεγε. “Είναι το μυστήριο της ζωής, το μυστήριο του έρωτα. Ακόμη και το μυστήριο του θανάτου”. Η Αμάλια Ροντρίγκες τα τραγούδησε όλα. Και τα γνώρισε όλα…

-------------------------------------

Ακόμα μια μεγάλη φωνή που χάθηκε πριν 10 χρόνια. Η μάνα των φάδος και μια γυναίκα με τόλμη και τρομερές ευαισθησίες. Την ανακάλυψα πρίν περίπου 8 χρόνια και από τότε τη λάτρεψα. Όπως και με τη Μερσέδες Σόσα δε πρόλαβα να τη χαρώ ζωντανά αλλά τα τραγούδια της και η προίκα που μας άφησε με συντροφεύουν κάθε μέρα. Μια κρυστάλλινη φωνή με εκπληκτικά γυρίσματα και χροιά που μου ξυπνά συναισθήματα που δεν ήξερα ότι υπήρχαν καν μέσα μου. Η βασίλισσα της Πορτογαλλίας κάνει περίπατο στους δρόμους με τις ψυχές των ανθρώπων και ανοίγει όλες τις κλειδωμένες πόρτες. Πραγματικά είναι τέτοιες στιγμές που η μουσική λειτουργεί σα βάλσαμο στη ψυχή και σαν αντίδοτο στην αδιαφορία του κόσμου. Ταξιδεύω συχνά μαζί της και μου έχει περάσει και την αγάπη για τη πατρίδα της, στην οποία θέλω πολύ να παω σύντομα. Ελπίζω να τη ψάξετε και να την αγαπήσετε.

Κυκλοφορεί στις 9 Νοεμβρίου καινούριος δίσκος από την Χαρούλα Αλεξίου !!! Τίτλος του ''Η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι''.

Η Χάρις Αλεξίου κάνει τις στιγμές της τραγούδια. Διαλέγει μια σειρά από ασπρόμαυρες φωτογραφίες από το προσωπικό της album, στιγμές που έχουν αποτυπωθεί στο προσωπικό της film και τις κάνει τραγούδια. Και τις κάνει αγάπη. Την αγάπη που θα σε βρει όπου και να πας. Ένα album με μελωδίες της Χάρις Αλεξίου, αλλά και άλλες που ήρθαν και την βρήκαν από διάφορα σημεία του πλανήτη, από την Αργεντινή του Gustavo Alfredo Santaolalla, από το βραβευμένο με oscar soundtrack που έγραψε για την ταινία «Ημερολόγια Μοτοσικλέτας», από την Γαλλία, του Bruno Coulais και του Fragione Philippe, από την Γερμανία, του Dirk Michaelis, αλλά και το τραγούδι που είχε ερμηνεύσει η Χάρις Αλεξίου μαζί με τους Κορσικανούς I Muvrini που για το καινούριο της album ηχογραφήθηκε ξανά με ελληνικούς στίχους.

 Ένα album γεμάτο με μουσικά στιγμιότυπα της ζωής της που μοιράζεται μαζί μας, 3 χρόνια μετά το τελευταίο studio album της «Βύσσινο και Νεράντζι». Τα τραγούδια έρχονται το ένα μετά το άλλο και έχεις την αίσθηση ότι αλλάζεις σελίδες σ' ένα album ζωής. Η Χάρις Αλεξίου να γράφει μουσικές, να γράφει στίχους, να ακούει μουσικές που την συγκινούν, να κάθεται παρέα με τον Παναγιώτη Τσεβά και να γράφουν μουσική για ένα τραγούδι, να ακούει το τραγούδι του νέου δημιουργού Μιχάλη Τούμπουρου και να αποφασίζει να το συμπεριλάβει στα προσωπικά της στιγμιότυπα.

 Μ' αυτό το album έχουμε ξανά την αίσθηση 15 σχεδόν χρόνια μετά το «Οδός Νεφέλης '88» ότι η Χάρις Αλεξίου μας ανοίγει και πάλι τις πόρτες του σπιτιού της, τις πόρτες της ψυχής της και μας προσκαλεί να μοιραστούμε τον κόσμο της. Ανοίξτε τις πόρτες σας, ανοίξτε την ψυχή σας και γεμίστε εικόνες από 10 μουσικά στιγμιότυπα γεμάτα από τον κόσμο της Χάρις Αλεξίου. Γεμάτα αγάπη. Γιατί «Η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι».

(ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ)

--------------------------

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Δέκα τραγούδια, σαν σελίδες ημερολογίου μιας γυναίκας που καταγράφει πυρετωδώς μελαγχολικές σκέψεις για χαμένες προοπτικές. Και σε αντιδιαστολή, μουσικές που δεν θρηνούν, αλλά έχουν πότε κάτι από την αργεντίνικη χαρμολύπη ενός τάνγκο, πότε τη φόρα της σκηνής της Βαρκελώνης και τον ήχο ενός μπαντονεόν, πότε ένα ακορντεόν σε μια πιο ελληνική μελωδική εκδοχή και πότε την εφευρετικότητα του ρυθμού που συνοδεύει μια ελληνική απόπειρα slam poetry, της ποίησης, δηλαδή, που εξασκούν αυτοσχέδια στα κλαμπ όσοι σύγχρονοι ραψωδοί εξερευνούν τις ποιητικές αντοχές του χιπ χοπ.

Δηλαδή; Ο νέος δίσκος της Χαρούλας Αλεξίου λέγεται «Η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι», έρχεται από την εταιρεία της (Estia) στις 9 Νοεμβρίου, τρία χρόνια μετά το τελευταίο της άλμπουμ («Βύσσινο και Νεράντζι»), έχει την εξομολογητική διάθεση της «Οδού Νεφέλης '88», αλλά και τη νεανική ορμή και τις ιδέες του Μάνου Θεοφίλου, που ανέλαβε την παραγωγή στην καινούργια δουλειά της μητέρας του.

Προφανώς έτσι πείστηκε η Αλεξίου να τολμήσει να συμπεριλάβει ένα δικό της χιπ χοπ. Το «Μεγάλωσα» είναι το πιο προσωπικό κομμάτι ενός ούτως ή άλλως αυτοβιογραφικού δίσκου. Αλλά αντί να έχει τη συνήθη αφηγηματική καταγγελτικότητα του χιπ χοπ, δανείζεται από τη δημιουργό του τη χροιά μιας μη αναστρέψιμης, μελαγχολικής διαπίστωσης: «Μεγάλωσα / Με αισθήματα χημείας, με στιλ δοσοληψίας / Με βλέμματα συμπάθειας και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί / Εμείς; Αλλο εμείς, Αλλοι εμείς (...)».

Δεν είναι η μόνη καινοτομία στον δίσκο της Χαρούλας. Τραγουδάει «Σήμερα κλαίω, αύριο γελώ» πάνω στο μουσικό θέμα του Γκουστάβο Σανταολάγια για τα «Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας». Αποδίδει ως «Γύρνα εκεί που αγαπάς» το τραγούδι «Als ich fortging» του Γερμανού Dirk Michaelis. Και κάνει «Κρυμμένη αγάπη» το ιταλικό «Amore annascunnuto» των Bruno Coulais και Philippe Fragione.

Ενα μόνο τραγούδι δεν έχει τη δική της συμμετοχή στη δημιουργία. Είναι το «Ραντεβού» του νέου τραγουδοποιού Μιχάλη Τούμπουρου. Στην ομάδα των συνεργατών της και ο Μανόλης Φάμελλος με τους Muvrini, που συνυπογράφουν μαζί της μελωδία και ερμηνεία αντίστοιχα στο «Μυστικό», όπως και ο Παναγιώτης Τσεβάς, συνδημιουργός στο «Εφυγα». Αυτά ως προς τη μουσική.

Οι στίχοι είναι όλοι δικοί της και σχεδόν όλοι προϋπήρξαν ως έμμετρα κείμενα που «δεν είχαν την πρόθεση να γίνουν τραγούδια. Τα είχα γράψει σε ανύποπτο χρόνο...», διευκρίνισε χθες στην προακρόαση του δίσκου.

Οσο για το «κλίμα», είναι συνεπές στη λυρική μελαγχολία της Αλεξίου. «Εχει, παραδέχτηκε, μια μαυρίλα. Ξεκίνησε με την ελπίδα να βγει στην πορεία και λίγο άσπρο. Δεν ξέρω αν βγήκε... Αλλά δεν φοβάμαι τη μαυρίλα. Εχουμε φάει πολλά smile, be happy και be well στη μάπα. Ε, δεν είναι αλήθεια. Κι ύστερα, τι θα κάναμε χωρίς το "μαύρο" μας;», είπε δικαιολογώντας και την αρχική της σκέψη να βαφτίσει τον δίσκο «Μαύρο-Ασπρο».

Φρένο στο μαύρο, αλλά και στη διάθεση της Χαρούλας να παρατείνει τον χρόνο της στο στούντιο («ο δημιουργός έχει πάντα ανασφάλεια...», εξήγησε), της έβαλε ο γιος της. «Μαλώσαμε πολύ», παραδέχτηκαν οι δυο τους γελώντας. Τελικά επικράτησε η δική του άποψη που ήταν και υπέρ του δικού της «αρχικού ενστίκτου» και υπέρ της δικής του πρόθεσης η μελωδική γραμμή να αφορά ακόμα περισσότερους νέους ακροατές. Με μουσικές πινελιές που παραπέμπουν σε Gotan Project ή Bajofondo, με τη συμβολή του Σανταολάγια ή με τη φωνή των Muvrini, ο δίσκος ανοίγεται στο νέο ήχο, χωρίς αυτό να σημαίνει πλήρη υποχώρηση της ελληνικής μπαλάντας που εκπροσωπεί η Αλεξίου. Γι' αυτό λοιπόν μπορεί κι εκείνη πιο ήσυχη να δηλώνει πρόθυμη και για άλλους πειραματισμούς.

Με το υλικό του καινούργιου της δίσκου θα δώσει συναυλία στις 23 Ιανουαρίου στο «Παλλάς». Κατά τα άλλα, θα απέχει από τις σκηνές. Γιατί μπορεί να υπερασπίζεται τη μουσική «μαυρίλα», αλλά όχι και τη μουσική νύχτα: «Αν μου λείπει η νύχτα; Δεν είστε με τα καλά σας...». *

Κυκλοφορεί στις 9 Νοεμβρίου από την Estia .

Το «χωριό με τις λεσβίες» που γονάτισε το διαδίκτυο στη Σουηδία  

Ένας μύθος που διαδόθηκε στην Κίνα για ένα «χωριό με λεσβίες» στη Σουηδία οδήγησε εκατομμύρια Κινέζους να αναζητήσουν μέσω διαδικτύου το χωριό με αποτέλεσμα να γονατίσουν το ίντερνετ στη Σουηδία.

Η φήμη διαδόθηκε από Κινεζικά μέσα ενημέρωσης που έκαναν λόγο για ένα χωριό στη Σουηδία με το όνομα Chako Paul στο οποίο μένουν 25.000 καυτές και σέξι γυναίκες που είναι λεσβίες.

Η Κινέζικη φαντασίωση χτύπησε κόκκινο και αμέσως εκατομμύρια Κινέζοι άρχισαν να ψάχνουν μανιωδώς αυτή την πόλη στο διαδίκτυο με αποτέλεσμα διάφορα Σουηδικά site να δεχθούν εκατομμύρια επισκέψεις μέσα σε μία ημέρα.

Καθώς οι Σουηδικές εταιρείες ίντερνετ δεν ήταν προετοιμασμένες για τέτοια «επιδρομή», πολλά από τα site «γονάτισαν» με αποτέλεσμα να μην είναι προσβάσιμα.

Η φήμη έκανε λόγο για ένα χωριό στη Σουηδία που ιδρύθηκε το 1820 από μια πλούσια χήρα και είχε στην είσοδο της πόλης 2 ξανθιές σέξι φρουρούς που χτυπούσαν τους άντρες όταν προσπαθούσαν να μπουν στην πόλη.

Σ.Κ.

"Μια μέρα κάποιος δώρισε σε μία τυφλή κοπέλα δύο μάτια και αυτή μπόρεσε να δει τον κόσμο που τόσο λαχταρούσε. Είδε και τον αγαπημένο της και εκείνος τη ρώτησε γεμάτος χαρά:"Τώρα που είδες τον κόσμο, θα με παντρευτείς";Η κοπέλα όμως είδε ότι ήταν κι αυτός τυφλός...και σοκαρισμένη αρνήθηκε.Αυτός έφυγε δακρυσμένος και γεμάτος πόνο και μετά της έστειλε μία επιστολή που έγραφε:"Απλώς,σε παρακαλώ να προσέχεις τα μάτια μου"...

Ξεσκόνιζα τα βινύλλια μου προχθές για να τα βάλω σε ένα νεο ντουλάπι και άρχισα να τα περιεργάζομαι. Αυτά τα βινύλλια είναι από την ποπ εποχή μου. Πριν αρχίσω να ψάχνω τη μουσική καν και να εξερευνώ μουσική πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας και της Κύπρου.

'Αλέξια' 1987 ο δίσκος που πούλησε άνω των 100,000 και έκανε το κορίτσι από την Αμμόχωστο γνωστή στο ελληνικό κοινό.

'Του Αιγαίου τα μπλούζ' Κώστα Μπίγαλης -έλεος τι σκεφτόμουνα! Παρ' όλα αυτά ο δίσκος ήταν τεράστια επιτυχία τότε.

 Νταλάρας-Πυξ Λάξ Ζωντανά στην Ιερά Οδό - ΔΙΣΚΑΡΑ και σπάνιο να το βρέίς σε βινύλιο πλέον.

 Ευριδίκη 'Πρώτη φορα' - αχ πόσες φορές άκουγα το Μονο που θυμάμαι. Τότε που ο Θεοφάνους δεχόταν να γράψει μισό δίσκο.

Μαντώ 'Κίνηση Τρίτη' - από ότι είδα έχω πολλά άλμπουμς της Μαντούς.Το μόνο μου λάθος εσύ! Και οι Αισθήσεις του Θεοφάνους.Υπέροχα χρόνια.

Στέφανος Κορκολής - Σκόνη και Θρύψαλα - υπέροχος ποπ δίσκος από ένα υπέροχο πιανίστα. Πόσες φορές τον είδα ζωντανά τοτε? 4 νομίζω!

Καίτη Γαρμπή ''Του φεγγαριού αναπνοές' - Πέστο μ' ενα φιλί με τη Γαρμπή και ένα ταυρομάχο. Το κομμάτι που εκτίναξε τη Γαρμπή σε σταρ.

Ε και βέβαια Αννα Βίσση ''Είμαι'' - ενα αγαπημένο σιντί από το 1990. Ανατριχιάσατε? Εγώ να δείτε.΄

Όπως και να έχει αυτά είναι τραγούδια που με συντρόφευσαν πολύ καιρό. Από τα σημερινά σκουπίδια που βγαίνουν τα πόπ της εποχής φαντάζουν αριστουργήματα.

Τα τραγούδια της Άντζελας, του Πανταζή, του Χαριτοδιπλωμένου, των Βιπς, της Σοφίας Αρβανίτη, των Ζιγκ Ζαγκ, του νεοφερμένου Χρίστου Δάντη, του Βαρδή, της Μαραγκόζη, η Σοφία Βόσσου,του Κώστα Τουρνά, του Μιχάλη Ρακιντζη, τη λατρεμένη μου και αδικημένη Ελένη Δήμου, η Σαμπρίνα, η Τερέζα, η Αθηνά Χάικάλη, η Αλεξάνδρα, η Αθηνα Μαυρομμάτη, του Αντρέα Μπονάτου, της Μπέσσυς Αργυράκη (που πλέον είναι ασφαλίστρια), των 2002GR, ΡΙΦΙΦΙ, των Παιδιών από τη Πάτρα, της Οπισθοδρομικής Κομπανίας, του Γιώργου Λιναρδάκη, του Αντώνη Τουρκογιώργη, Βικτώρια Χάλκίτη, Δάκης, Πασχάλης, Μαρία Πολυκανδριώτη, Βίκυ Χαρίτου, Κατερίνα Τοπάζη, ο τότε νέος Σάκης Ρουβας, Θάνος Καλλίρης, η Λόρνα, ο Διονύσης Σχοινάς, οι ΟΠΑ, η Κωσταντίνα, η Πωλίνα και άλλων τόσων που κράτησαν παρεά σε τόσους εφήβους της ηλικίας μου.

Ωραίες εποχές

Μετά που πήγα τους δικούς μου αεροδρόμιο, πήγα για ύπνο ως τις 1500. Μετά σηκώθηκα και βρήκα ένα μήνυμα ''Θα φάμε τελικά μαζί απόψε? Σπίτι μου στις 1930 είναι εντάξει?''. Το ξέχασα εντελώς ότι είχα ραντεβουδάκι απόψε! Σηκώθηκα και με φοβερά αργό ρυθμό απάντησα καταφατικά. Πρώτο ραντεβού κιόλας.

Περνάω από ενα ζαχαροπλαστείο και παίρνω αυτό που μου ζητήθηκε πριν μέρες. Λαβύρινθους με αναρή και φέτα και Κίς με σπανάκι, χαλλούμι και μανιτάρια. Τα παίρνω και βούρ..Είχε πάει και 1900 η ώρα. Ντυμένος λίγο ίντι με ροζ μπλουζάκι, γκρίζο παντελόνι και ρέτρο αντίτας κατεβαίνω κύριος στο σπίτι στις 1920.

Κτυπάω κουδούνι. Ανεβαίνω πάνω. Το σπίτι όλο φούξια. Τουλίπες Μωβ. Παντού σκούρο μωβ και φούξια. Ατς λεω ήρθα σε παιδική χαρά. Κάθησα. Με ρώτησε αν θέλω κάτι να πιώ. Νερό σε φούξια ποτήρια από το Τζάμπο.Μάλιστα. Με ρώτησε αν μπορούσα να φέρω κάτι από το άλλο δωμάτιο. Το αντικείμενο στο χρώμα της λεβάντας και το δωμάτιο μωβ, ρόζ και φούξια. Ο βραστήρας φούξια.Μπας και ήρθα σπίτι της Μπάρμπι και δε το πήρα χαμπάρι?

Μετά άλλαξε ρούχα και έβαλε....ΝΑΙ μώβ και φούξια και μαύρο τοπ! Πραγματικά Ντίσνευλαντ στη Λευκωσία πρωτή φορά είδα. Παιδιά σοβαρά όμως. Όπως ξέρετε και στη κολλητή μου αρέσει το φούξια.Μέχρι και πόστ έβαλα. Αλλά εδω μιλάμε για ψύχωση έτσι? Πάλι καλά που δεν έβαψε και τους τοίχους φούξια. Σερβίρει το φαγητό και με αναγκάζει να δώ την Αίγια Φούξια στον ΑΝΤ1!!!! (νο1 εκπομπή του νησιού εδώ και 2 χρόνια).

Αρχίζουμε τη συζήτηση περι μουσικής και μου λέει ότι το αγαπημένο τραγούδι έιναι το Ροζ (του Μηλιώκα). Επίσης μου λέει οτι το παιδικό δωμάτιο ήταν πάντα με χρώματα. Εγώ πάλι λέω είμαι πιο κλασσικός. Σ αυτό το σημείο είπαμε τις καληνύχτες μας και έφυγα. Μάλλον δεν ήμουν αρκετά φούξια!Ευτυχώς!

Θα τα κάνουμε όλα μόνοι μας

Γιατί έτσι είναι

Δε χρειαζόμαστε τίποτα ή κανένα

Αν θέλω να σου ψιθυρίσω μια στάλα στα μάτια

Μη με αποπάρεις

Δε ξέρω τι να πώ

Δεν ξέρω πως να το πώ και τι νιώθω

Τίποτα μακριά σου δε θα αξίζει

Δεν είμαι αρκετός χωρίς εσένα μπαμπά

Ξαπλώνω και σε βλέπω να φεύγεις

Πας στο Λονδίνο να πολεμήσεις την επάρατη νόσο

Εγώ μόνος

Κομμάτια πολύχρωμα που δεν μπαίνουν μαζί

Αυτά έχω να σου δώσω μπαμπά

Δικά μου κομμάτια

Πάρε τα μαζί σου

Για να με έχεις δίπλα στο κρεββάτι σου

Εγώ έχω τα μάτια σου

Θα τα κοιτάζω κάθε μέρα

Θα χαμογελώ

Το ξέρω θα έρθεις πίσω

Απλά θα είσαι κουρασμένος

Μακάρι να μπορούσα να το περάσω για σένα

Εσύ μου έδωσες τόσες ευκαιρίες

Άραγε θα μου δωθεί και μένα η ευκαιρία να σε βοηθήσω....

Ξαπλώνω και λέω πολλά

Δεν έιναι αρκετά για να σου εξηγήσω ούτε το μισό

Ξεχνάω τα λόγια

Ξεχνώ το όνομα μου

Μα εσένα ποτέ

Καλό ταξίδι και θα νικήσουμε να το ξέρεις

Θα τα πούμε σε δύο βδομάδες

Αφιερωμένο σ' αυτούς που πολεμούν...

Και στο μπαμπά μου που πολεμά με την επάρατη νόσο και που πάντα πολεμά για μενα.

Λοιπόν εγώ αυτές τις εκφράσεις δε τις ήξερα. Εσέις τις ξέρετε???

γκόμενα-γαρίδαΚοινώς μια γκόμενα που έχει τρελό σώμα και χάλια μάπα. Κόβεις το κεφάλι και τρως το υπόλοιπο. Παλιότερα χρησιμοποιούσαμε την λέξη «σακούλα»… 

στον π****ο μου λουλούδιαΈκφραση που δηλώνει πλήρη αδιαφορία από το άτομο για μια συγκεκριμένη κατάσταση. Συνώνυμο με την έκφραση «στ’ α*****α μου», αλλά περισσότερο εύηχο. Εναλλακτική χρήση: «στον π****ο μου γαρδένιες». Α) Όταν συμπληρώνεται από την φράση «και γύρω γύρω μέλισσες» δείχνει επιθετική αδιαφορία.  Β) Όταν συμπληρώνεται από την φράση «στ’ αρ****α μου σαμπάνιες» δημιουργεί την ίδια εντύπωση αδιαφορίας με μεγαλύτερη όμως «ποιητική» δράση (θυμίζοντας τις αθάνατες ελληνικές βραδιές στα σκυλάδικα)! 

TζίζαςΚάποιος που η εμφάνισή του θυμίζει τον Ιησού Χριστού. Είναι αξύριστος, έχει μακρυά μαλλιά μέχρι τον ώμο και πολύ πιθανό είναι παρθένος. Νέος χίπης στο περίπου, με την διαφορά στην ελευθερία του σεξ…

Φακράνας Βγαίνει από τις δύο αγγλικές λέξεις: fuck + run. Αυτός που πηδάει από δω κι από κει, αφού παραμυθιάζει τον ηλίθιο κόσμο με αγάπες και λουλούδια κι όταν κάνει την δουλειά του, εξαφανίζεται τυχαία επειδή ξέχασε τον θερμοσίφωνα ανοιχτό ή επειδή ο αδελφός του δεν έχει κλειδιά να μπει στο σπίτι κλπ. 

ΑρχιδόκαμποςΤο μέρος που είναι γεμάτο άντρες. Παλιότερα το λέγαμε καψιμί. 

Ένα κι ένα milkoΦράση η οποία είναι ιδιαιτέρως εύχρηστη όταν κάποιος θέλει να δηλώσει το λιγοστό ή και ανύπαρκτο ύψος ενός άλλου, το οποίο παρομοιάζεται ποσοτικά ως 1 μέτρο και ένα μπουκάλι γνωστού σοκολατούχου ροφήματος. 

ΑξιαγάμητοςΑπαντάται κυρίως στο θηλυκό γένος και αναφέρεται σε γυναίκα που περνά τα -συνήθως χαμηλά- στάνταρ του ανδρός.βλ. και «γαμήσιμη» 

Λεσβιτρίνα, η Γκέι φίλος μιας λεσβίας, που ποζάρει για σχέση της για λόγους αλληλοκάλυψης. 

ΣάπινγκΗ κατάσταση σαπίλας, σήψης, αποσύνθεσης. Προκύπτει απ’ το σαπίζω και την κατάληξη ing του αγγλικού γερούνδιου. Το σάπινγκ ενδείκνυται σε βαθείς δερμάτινοι καναπέδες και πολυθρόνες, με τη βοήθεια παιχνιδομηχανών και ελαφρών ναρκωτικών (μπάφούς). Κατά τα προχωρημένα στάδια του σάπινγκ ο εγκέφαλος υπολειτουργεί και όλα είναι αστεία και προκαλούν τον γέλωτα. 

ΧατζηγιάννηςΟ τύπος που ασχολείται με το τραγούδι και την κιθάρα του και αυτοαποκαλείται έντεχνος. Τον πετυχαίνεις συνήθως στα casting των ριάλιτι τύπου fame story και στον ελεύθερο χρόνο του όταν δεν βλέπει τηλεόραση πάει γυμναστήριο ή προσπαθεί να προσεγγίσει γκόμενες (αν τον ενδιαφέρουν) κουβαλώντας την κιθάρα του στον ώμο για να τους πιάνει κουβέντα. Ο τύπος που στο σχολείο αναλάμβανε πάντα να τραγουδήσει στην γιορτή της 17ης Νοέμβρη. 

Μπαχάλικο, τοΜαγαζί στο οποίο θα βρείτε πληθώρα ετερόκλητων ειδών, όπως βίδες, μπουλόνια, βενζίνη, υλικά οικοδομών, φωτοβολίδες, τρόφιμα κ.α.

 καμπιονάτοΠαραπέμπει στο ιταλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, ωστόσο αναφέρεται σε μια παρέα από γκόμενες που είναι μπάζα, οι λεγόμενες κάμπιες. 

ΟκέικΤο ΟΚ στα cool-έζικα. 

(coachp.wordpress.com)

 Η ιδέα ότι οι άντρες και οι γυναίκες φαίνεται να προέρχονται από «διαφορετικούς πλανήτες» βασίζεται σε παρατηρήσεις πώς τα δύο φύλα,ειδικότερα οι δύο σύζυγοι,αν και μιλούν την ίδια γλώσσα, κατά κάποιο τρόπο, μπορεί να αποτυγχάνουν εντελώς να επικοινωνήσουν μεταξύ τους.

Οι γυναίκες είναι πολύπλοκα όντα...

Αν την φιλήσεις, είσαι αγενής
Αν δεν την φιλήσεις, δεν είσαι άντρας
Αν την παινέψεις, λες ψέματα
Αν δε την παινέψεις είσαι άχρηστος
Αν συμφωνείς με ότι θέλει, σε σέρνει από τη μύτη
Αν διαφωνείς, δεν έχεις κατανόηση
Αν την βλέπεις συχνά, βαριέται
Αν όχι, σε κατηγορεί για αδιαφορία
Αν προσέχεις το ντύσιμό σου το κάνεις για να αρέσεις στις άλλες
Αν δεν το προσέχεις, δεν νοιάζεσαι για αυτήν
Αν ζηλεύεις, λέει ότι είναι κακό
Αν δεν ζηλεύεις, δεν την αγαπάς
Αν "κανείς κίνηση" γρήγορα, δεν την σεβάστηκες
Αν δεν κάνεις, δεν σου αρέσει
Αν την φιλάς μια στις τόσες, σε λέει ψυχρό
Αν την φιλάς συχνά, λέει ότι την εκμεταλλεύεσαι
Αν δεν την βοηθήσεις να κάνει κάτι, δεν έχεις τρόπους
Αν την βοηθήσεις, είναι απλώς ακόμα μια αντρική τακτική για να την "ρίξεις"
Αν μιλάς, θέλει να ακούς
Αν ακούς, θέλει να μιλάς


Οι άντρες είναι πολύπλοκα όντα....

Αν τον φιλήσεις είσαι εύκολη
Αν δεν τον φιλήσεις είσαι ψυχρή
Αν τον παινέψεις σε θεωρεί ψεύτρα
Αν δεν τον παινέψεις θεωρεί ότι είσαι αγνώμων
Αν συμφωνείς με όσα λέει, σε θεωρεί αρνί
Αν δεν συμφωνείς είσαι αντιδραστική
Αν τον βλέπεις συχνά, είσαι απελπισμένη
Αν δεν τον βλέπεις, δεν ενδιαφέρεσαι.
Αν προσέχεις το ντύσιμό σου, είσαι ματαιόδοξη και κενή
Αν δεν το προσέχεις, είσαι ατσούμπαλο αγοροκόριτσο
Αν ζηλεύεις, είσαι καταπιεστική
Αν δεν ζηλεύεις, "στα φοράει"
Αν αργήσεις ένα λεπτό, λέει ότι είσαι...τυπική γυναίκα
Αν αυτός αργήσει, είσαι ανυπόμονη
Αν επισκεφτείς έναν άλλο άντρα, "παίζεις"
Αν αυτόν τον επισκεφτεί μια άλλη γυναίκα "είναι απλά φίλη"
Αν τον φιλάς σπάνια, είσαι πολύ ντροπαλή
Αν τον φιλάς συχνά είσαι πολύ επιθετική
Αν μιλάς, είναι πάντα πολύ
Αν ακούς, δεν είναι ποτέ αρκετό.

(blackhumor.gr)

 Το αγοράκι που δε κοιμάται έχει νεύρα. Καλό αγοράκι όχι ύπνο. Χρίστος ο άυπνος. Καθημερινά στις 1920 το βράδι στο Μέγκα!

Λευκωσία, Κύπρος, 12.10.2009

 2300 το βράδι Θέλω να κοιμηθώ. Άυριο έχω δουλειά στις 8 και θέλω να έχω δυνάμεις γιατί θα είναι κουραστική μερα. Κλείνω το φώς και γύρω στις 2315 αρχίσανε τα όργανα. Κυριολεκτικά. Αχ αχ αχ αχ Αντρεα μου τι μου κάνεις.....Ναι Μαίρη μου σ αρέσει? Της αρέσει σκάστε πια!

0100 Αντρέα μου τι μου κάνεις τι μου κάνεις? Αν κρίνω από τους ήχους σε ******! Αλλιώς γιατί να έκανες σα λαβωμένη αγελάδα στη μια η ώρα το πρωί?

0145 Αχ ναι ούλλο μέσα έτσι να με κάμεις αερόπλανο αχ ναι...αχ και να είχα ένα αερόπλανο τώρα...

0215 Ναι Ναι Ναι Μαίρη μου να κάνεις πιο συχνά καβάλλα στον άντρακλα σου ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ εν τέλειο...Εγώ που θα καβαλλήσω το μαξιλάρι τί να πω?

0245 Ναι ναι δίδυμα έτσι σκίσε με τη που***** σκίσε με!!! Σκίσε την εσύ για να μην έρθω και την σκίσω εγώ στα 2!!!

0255 Τι μου κάνεις Τι μου κάνεις μάνα μου? Α είναι και η μάνα σου εκεί? Τέλεια περνά ο Αντρέας!

0305 Αρέσκει σου πασά μου αρέσκει σου να σου χαιδέυκω τα @@??? Ναι του αρέσει - είναι το αγαπημένο πράγμα των αντρών μετά την ηλικία των 9! Τώρα το έμαθες???

0330 ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ Ήταν καλό α? Το καλύτερο σκάστε τώρα!

0335 Σιωπή...βρέχει φωτιά στη στράτα μουυυυυυυυυυυυυ - ο Χριστός και η Παναγία!!! Βλέπω από το παράθυρο και οι γείτονες μετα το νον στοπ φάκκινγκ βάλανε λαικούρες και τα τσουγκράγανε!

0400 Ύπνος

0700 Καλημέρα Χρήστο - Καλημέρα Κυρία Μαίρη. Χάλια φαίνεσαι τί έγινε? Τίποτα κυρία Μαίρη απλά δε κοιμήθηκα. Α δεν έχεις δίκιο. Εγώ κοιμήθηκα σα πουλλάκι!!!!!!!!!!

Σας πιστεύω κα Μαίρη! Σας πιστεύω!

Το παζάρι διοργανώνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια από ενα φιλανθρωπικό ίδρυμα λίγο έξω από τη Λευκωσία. Πέρασα με ένα από τα κολλητάρια μου να δούμε αν μπορουσαμε να βοηθήσουμε λίγο οικονομικά και να περάσουμε λίγη ώρα βοηθώντας κάποιον άλλο εκτός από τους εαυτούς μας.

Μεταξύ των παιχνιδιών και των παραδοσιακών εδεσμάτων είδαμε και μερικά από τα παιδιά του ιδρύματος. Γελάγανε στη μέση της αυλής με τις ψυχές τους ανοικτές για τους άλλους να μπούνε μέσα. Παίζανε ως γνήσια πρότυπα, παραδείγματα προς μίμηση. Φωνάζανε τόσο δυνατά λες και μας φώναζαν εμάς που είμαστε μίζεροι για τα ασήμαντα προβλήματα μας. Τρώγανε και ήταν ευτυχισμένα με ότι είχαν. Δεν παραπονέθηκαν, δεν είπαν τίποτα. Απλά ζητούσαν αγάπη και προσοχή. Έστω και εκείνη τη μία μέρα το χρόνο που τους θυμόμαστε.

Το βράδι στο δελτίο των 2030, βγήκε ενα κοριτσάκι με ειδικές ανάγκες και είπε πως ένας οδηγός (όταν προσπάθησε να του πουλήσει ένα κουπόνι για να βοηθηθεί το εν λόγω ίδρυμα) της είπε ''Δεν αγοράζω κουπόνια από καθυστερημένα''. Μα το Θεό.....Λίγη αγάπη σου ζητήσανε, όχι τίποτα άλλο. Αλλά εσυ (γιατί κύριος ή άνθρωπος δεν έισαι για ΚΑΝΕΝΑ λόγο) το μόνο που είδες είναι την ιδιομορφία αυτού του μικρού κοριτσιού. Τίποτα άλλο. Τη μεγάλη καρδιά και την ψυχή που έχει αυτό το παιδί να βγεί να κάνει αυτό το πράμα και να συνεχίζει μετά από τέτοια συμπεριφορά...ε αυτό (και με το συμπάθιο) θέλει αρχίδια. Εσύ δε τα έχεις. Αυτό το κορίτσι τα έχει όμως. Ντροπή σου.

Ο κόσμος έιναι ένα παζάρι αγάπης. Δίνουμε και παίρνουμε. Κι όμως τα τελευταία χρόνια ο κόσμος κλείστηκε στο καβούκι του και αγαπάει μόνο τον εαυτό του. Τόσο που δε βλέπει γύρω του. Χρειάζονται κι άλλοι αγάπη αγαπητοί μου. Δεν είμαστε μόνοι μας, εμείς και τα προβλήματα μας. Κοιτάξτε γύρω σας.

Καταλύτης η πώληση της Ελαΐς

Σε μια χρονική στιγμή που το ελληνικό ελαιόλαδο αναζητά τον δρόμο του στο εξωτερικό, η αγορά αναμένει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις εξελίξεις στο μέτωπο της πώλησης της Ελαΐς από την εταιρεία Unileverκαι αυτό διότι η Ελαΐς είναι μία από τις δυο μεγαλύτερες εταιρείες τυποποίησης ελαιολάδου στην Ελλάδα. Έτσι, η απόκτησή της ενδεχομένως από κάποιον άλλο πολυεθνικό «παίκτη», ίσως ιταλικής ή ισπανικής εθνικότητας, θα αλλάξει τα δεδομένα για τους Έλληνες παραγωγούς που παλεύουν στο εξωτερικό για την αναγνώριση του ελληνικού ελαιολάδου. Μέχρι σήμερα η Unilever δεν έχει καταφέρει να βρει αγοραστή, αν και από τον περασμένο Οκτώβριο η εταιρεία είχε ανακοινώσει την πρόθεσή της να αποχωρήσει από την αγορά του ελαιολάδου. Στον πρώτο κύκλο των επαφών είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον, σύμφωνα με πληροφορίες, η Μινέρβα, η Vivartia, ο επιχειρηματίας Δ. Δασκαλόπουλος και τρεις ξένοι επενδυτές.

Όμως, οι προτάσεις που υποβλήθηκαν δεν ικανοποίησαν την Unilever που βρίσκεται εκ νέου σε αναζήτηση.

Στον νέο γύρο επαφών που έχει αρχίσει, ενδιαφέρον φέρεται να έχει εκδηλώσει και πάλι η εταιρεία Μινέρβα. Οι εξελίξεις αναμένονται έως το τέλος του 2009. Υπενθυμίζεται ότι η Unilever πουλάει όχι μόνο τα προϊόντα Άλτις, Φλώρα, Sol, Φυτίνη και Ρummaro της Ελαΐς, αλλά και το εργοστάσιο της εταιρείας στο Νέο Φάληρο.

TANEA.GR

Πίσω στο 2004 και σε μια κυκλοφορία της Μίνος ΕΜΙ. Ένα δίσκο κατ εμέ διαμάντι που δεν ακούστηκε όσο έπρεπε.

O Στέφανος Κορκολής κατασκεύασε το Ανεμόπτερο του και οραματίστηκε άξιους πιλότους να "κόβουν βόλτες" μ' αυτό στον "αέρα" μας. Δηλαδή τις μεγάλες φωνές των καλλιτεχνών που με τις μοναδικές τους ερμηνείες δημιουργούν την "ατμόσφαιρα" του Ανεμόπτερου.

Μπήκε στο παιχνίδι με αφορμή το λόγο, τους στίχους της Ρεβέκκας Ρούσση. Στη σύνθεση στηρίχθηκε σε παραδοσιακές και κλασικές μουσικές φόρμες τις οποίες προσέγγισε ενορχηστρωτικά με τη ματιά αφενός των σύγχρονων κλασικών συνθετών και αφετέρου της σύγχρονης ροκ μουσικής. Δημιουργήθηκε έτσι ένα σύγχρονο άκουσμα το οποίο ηχεί τόσο πρωτότυπο όσο και οικείο. Στόχος του ήταν να μη χρησιμοποιήσει αυτή τη φορά τις "ευκολίες του", δηλαδή το πιάνο, αλλά να ενορχηστρώσει με βάση τις κιθάρες, τα φυσικά έγχορδα όργανα και το programming των synthesizers.

Ο Γιώργος Νταλάρας είναι ο πρώτος απ' τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες που άκουσε υλικό από το δίσκο που ετοιμαζόταν. Ερμηνεύει ένα ντουέτο με τη Dulce Pontes, το τραγούδι Havana (το οποίο ηχογραφήθηκε στην Πορτογαλία) και το τραγούδι Πόσο Κρατάει Ένα Όνειρο σε στίχους του Παρασκευά Καρασούλου, που το προσέφερε ειδικά για την ερμηνεία του Γιώργου Νταλάρα στο άλμπουμ αυτό. (ΣΣ - ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ!!!)

Η Δήμητρα Γαλάνη επέλεξε δύο τραγούδια. Τα: Η Μέρα Σκοτεινή και Κράτα με. Η συνάντηση στο στούντιο όμως δύο παλιών και αγαπημένων συνεργατών, δεν ήταν δυνατόν να μην αποφέρει νέους καρπούς. Έτσι προέκυψε το Φοβήθηκες, του οποίου η μουσική και οι στίχοι γράφτηκαν στο στούντιο στην ανάπαυλα των ηχογραφήσεων.

Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη προσέφερε την πολύτιμη συμμετοχή της στο άλμπουμ αυτό, επιλέγοντας να ερμηνεύσει με το δικό της μοναδικό τρόπο το έντονα συγκινησιακό τραγούδι Διαδρομή, που είναι και το μοναδικό τραγούδι του άλμπουμ, το οποίο γράφτηκε με αφετηρία το πιάνο και τη φωνή.

Η Ανδριάνα Μπάμπαλη ανταποκρίθηκε με προθυμία στο κάλεσμα του Στέφανου να ερμηνεύσει το τραγούδι Ανεμόπτερο, ένα τραγούδι που έμελλε να δανείσει τον τίτλο του στο CD, σαν μια πρώτη εικόνα της μουσικής πτήσης που θα ακολουθήσει.

Γνωστή ως Λήδρα στους αρχαίους χρόνους, η πόλη ήταν η έδρα των φράγκων βασιλέων της Κύπρου από το 1192. Κατελήφθη από τους Ενετούς το 1489 και τους Τούρκους το 1571.

Έτσι, από το 1192 άρχισε η περίοδος της Φραγκοκρατίας, που κράτησε ως το 1489. Κατά το διάστημα αυτό, η Λευκωσία ήταν η πρωτεύουσα του μεσαιωνικού βασιλείου της Κύπρου, έδρα των Λουζινιάν βασιλέων του νησιού, της Λατινικής Εκκλησίας και της φράγκικης διοίκησης. Κτίσθηκαν τότε τα τείχη της πόλης, όπως και πολλά λαμπρά ανάκτορα και άλλα οικοδομήματα, μεταξύ των οποίων ο σωζόμενος και σήμερα μεγάλος γοτθικός καθεδρικός ναός της Αγίας Σοφίας.

Η Λευκωσία είναι η διάδοχος πόλη των αρχαίων Λεδρών, ενός από τα δώδεκα βασίλεια της αρχαίας Κύπρου που είχαν ιδρυθεί από τους Αχαιούς μετά το τέλος του Τρωικού πολέμου. Ίχνη της αρχαίας εκείνης πόλης, χρονολογούμενα από τα προϊστορικά χρόνια, είχαν βρεθεί στο λόφο νοτιοανατολικά της σημερινής Λευκωσίας (συνοικία Αγίας Παρασκευής).

Κατά τα βυζαντινά χρόνια η πόλη αναφέρεται ως Λευκουσία (ίσως από το Λευκή Περιουσία), αλλά και ως Καλληνίκησις, και ως πόλη των Λευκών Θεών.      Πρωτεύουσα  της Κύπρου έγινε  κατά ή λίγο μετά το 965, όταν δηλ. η Κύπρος απαλλάχτηκε από τον αραβικό κίνδυνο και επανεντάχθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Τότε οι Βυζαντινοί μετέφεραν την έδρα της διοίκησης στη Λευκωσία, στο κέντρο περίπου της Κύπρου, κυρίως για λόγους περισσότερης ασφάλειας από επιδρομές που συχνά έπλητταν τις παραλιακές περιοχές του νησιού. Έκτοτε, και ως σήμερα, παρέμεινε πρωτεύουσα της Κύπρου.

Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας (1570- 1878), η Λευκωσία παρέμεινε πρωτεύουσα της Κύπρου, αλλά γνώρισε την παρακμή (όπως και ολόκληρη η Κύπρος άλλωστε) και κατέληξε να είναι μια μικρή και άσημη πόλη, κλεισμένη στα ψηλά της τείχη. Άρχισε και πάλι να αναπτύσσεται μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Άγγλους, το 1878. Μεγάλη όμως ακμή άρχισε να γνωρίζει μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου, το 1960.

Ωστόσο η πόλη συνέχισε να είναι διαχωρισμένη σε δύο τομείς, τον ελληνικό και τον τουρκικό. Λόγω των διακοινοτικών ταραχών, που άρχισαν τα Χριστούγεννα του 1964, η πόλη μοιράστηκε σε ελληνικό και σε τουρκικό τμήμα. Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, εξακολούθησε να είναι μοιρασμένη και σήμερα είναι η μοναδική πόλη της Ευρώπης που εξακολουθεί να είναι διαχωρισμένη στα δύο.Οι τρεις πύλες –παραδοσιακές είσοδοι των τειχών– της παλιάς πόλης, Πύλη της Αμμοχώστου στα ανατολικά, Πύλη της Πάφου στα δυτικά και Πύλη της Κυρήνειας στα βόρεια παρουσιάζουν ενδιαφέρον όχι μόνο για το ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό τους ύφος αλλά και για την ιστορία τους. Η πλέον καλοδιατηρημένη, Πύλη της Αμμοχώστου, στη λεωφόρο Αθηνάς, χρησιμοποιείται σήμερα ως συναυλιακός και εκθεσιακός χώρος.

Στην πλατεία Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, το κτίριο της αρχιεπισκοπής, περισσότερο γνωστό ως Παλάτι του Αρχιεπισκόπου, απομίμηση ενετικού κτιρίου, με το άγαλμα του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στον προαύλιο χώρο, αποτελεί ένα από τα διασημότερα αξιοθέατα της πόλης. Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Μακάριος στεγάζει τρεις εκθεσιακούς χώρους, την Ευρωπαϊκή Αίθουσα Τέχνης, την Αίθουσα της Ελληνικής Επανάστασης και το Βυζαντινό Μουσείο Τέχνης. Πιο κάτω το Παγκύπριο γυμνάσιο Και η Σεβέρειος βιβλιοθήκη.

 Τα ενετικά τείχη εχουν σχεδιαστεί από τον Τζούλιο Σαβορνιάνο και θεωρούνται πρότυπο αναγεννησιακής οχυρωματικής αρχιτεκτονικής. Έχουν έντεκα προμαχώνες με σχήμα καρδιάς και έτσι ήταν εύκολος ο έλεγχος από τους υπερασπιστές της πόλης. Τα τείχη έχουν τρεις πύλες, την πύλη της Πάφου, της Κερύνειας και την πύλη της Αμμοχώστου που ήταν και η πιο μεγάλη από τις τρεις και που ονομάστηκε Πύλη Τζουλιάνα προς τιμήν, του αρχιτέκτονα.  

---------------------------------------------------------------------------

Από μικρός αγαπώ πάρα πολύ τη παλιά πόλη της Λευκωσίας. Υπέροχη αρχιτεκτονική, πανέμορφα σπίτια, μικρά σοκκάκια και υπέροχες πλατείες. Δυστυχώς για χρόνια αφέθηκε στο έλεος του Θεού. Τα τελευταία χρόνια όμως ανοίγουνε μαγαζιά, καφετέριες, μπαράκια και πολλά άλλα μικροκαταστήματα στη περιοχή. Από την άλλη πλευρά είναι γεμάτη με αλλοδαπούς που δε τη σέβονται. Το σκουπίδι που βλέπω τα πρωινά (μέχρι να καθαριστεί από το Δήμο Λαυκωσίας) είναι ανευ προηγουμένου. Αν έρθετε στη Κύπρο μη ζητήσετε να πάτε για καφέ μόνο στα κεντρικά καφέ. Πηγαίνετε και στη παλιά πόλη και μιλήστε με τους μαγαζάτορες, με τους ιερείς πανέμορφων εκκλησίων και ταξιδέψετε πίσω στο χρόνο τότε που οι άνθρωποι ήταν απλοί και πραγματικοί.

Πέθανε σήμερα σε ηλικία 74 ετών η Μερσέδες Σόσα, η τραγουδίστρια από την Αργεντινή που πολέμησε με τη φωνή της τους δικτάτορες της Νότιας Αμερικής και έγινε σύμβολο της σύγχρονης λατινοαμερικάνικης μουσικής, μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Telam.

Η Σόσα νοσηλευόταν εδώ και 11 ημέρες σε κλινική του Μπουένος Άιρες με προβλήματα στα νεφρά. Η σορός της θα μεταφερθεί στην Εθνοσυνέλευση όπου θα εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα.

Η Σόσα, επονομαζόμενη και «Η Νέγρα», ήταν μαχητική κομμουνίστρια και εξορίστηκε στην Ευρώπη κατά την περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας στην Αργεντινή (1976-1983). Την αποκαλούσαν και «φωνή της σιωπηλής πλειοψηφίας» για τους αγώνες της υπέρ της πολιτικής ελευθερίας και των λιγότερο προνομιούχων.

kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ - Απο τις αγαπημένες μου εδώ και μερικά χρόνια. Μια μεγάλη φωνή που πραγματικά αγαπώ. Ο Θεός να αναπαύσει τη ψυχή σου και σε ευχαριστούμε.

Ξύπνησα με διάθεση το πρωί. Ήθελα ένα μεγάλο καφέ. Αλλά όχι πάλι σπίτι. Ήθελα σήμερα να πάω για καφέ εκτός. Παίρνω το κολλητάρι και αφου εγκρίνεται η ιδέα κανονίζουμε για τις 1130-1145 στο Στάρμπακς στο κέντρο της πόλης. Κλασσικός Χρίστος πήγα από τις 1120 και κάθησα με το λάττε με άπαχο γάλα και σιρόπι χώρίς ζάχαρη στο δερμάτινο καναπέ μέχρι να έρθουνε και οι άλλοι.

Δίπλα μου μια ομάδα γυναικών. Ντυμένες λες και θα πήγαιναν σε δεξίωση άρχισαν να θάβουν τους πάντες. Εγώ βέβαια άκουγα τα πάντα. Δες τον αυτόν, τι κάνει με αυτή τη κακάσχημη. Κοίτα αυτόν τι κώλο έχει. Ρε συ κοίτα τι γλυκό μωρό, κρίμα που το φορέσανε πράσινα όμως. Και άλλα τέτοια καλοσυνάτα και καλοπροαίρετα σχόλια.

Σε μία φάση αρχίσανε να μιλάνε για μένα. Από που λέτε να είναι? Γερμανός? Ισπανός? Άγγλος? Σιγά μην είναι Άγγλος λέει η μία. Δε βλέπετε τα προσόντα που αναγράφονται? Μεσογειακός είναι. Μάλλον Ιταλός.

Σε εκείνη τη στιγμή αρχίζω να γελάω τόσο δυνατά και να μου έχει βγεί το λάττε από τη μύτη και να έχει γυρίσει ΟΛΟ το Στάρμπακς πάνω μου και εμένα να με έχει πιάσει το νευρικό γέλιο και να μην σταματάω. Σούργελο έγινα!!!! Καπάκι πάω να σηκωθώ και σκοντάφτω στο δίπλα τραπεζάκι και χύνω τα νερά και τους καφέδες που άφησαν οι προηγούμενοι. Έρχεται θυμωμένος ο μάνατζερ και μου ζητάει το λόγο και μετά που του εξήγησα αρχίζει να γελάει. Πήρα και καινούργιο λάττε, κάθησα έξω και έκανα και καινούργιο συκώτι.

Να στε καλά κορίτσια!!!

Καλό μήνα!!!! Όποιες και να ήσασταν!!!!

Η ανεξαρτησία της Κύπρου, η επέτειός της, 16 Αυγούστου, και η Ημέρα της, 1 Οκτωβρίου, είναι το αντικείμενο του σύντομου αυτού μελετήματος.

Τεκμήρια ανθρώπινης παρουσίας στην Κύπρο υπάρχουν εδώ και δώδεκα χιλιάδες χρόνια. Από την έβδομη π.Χ. χιλιετία αναπτύσσεται μνημειακός πολιτισμός. Και από τον 15ο αιώνα π.Χ. η νήσος εξελληνίζεται. Στη διάρκεια της ιστορίας της η Κύπρος εδοκιμάσθη αγρίως από επιδρομές και κατακτήσεις. Το 1570 την κατέλαβαν οι Οθωμανοί Τούρκοι. Προηγουμένως, δεν υπήρχε Τούρκος στην Κύπρο. Οι σημερινοί Τουρκοκύπριοι είναι απόγονοι Τούρκων στρατιωτών και μεταφερθέντων εκεί τότε και μετά εποίκων, καθώς και εξισλαμισθέντων Ελλήνων. Το προδοτικό χουντικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 κατά του Εθνάρχου Μακαρίου έφερε ξανά την Τουρκία στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974.

Η Κύπρος ανεκηρύχθη ανεξάρτητη πολιτεία στις 16 Αυγούστου 1960. Ηγέτης της από το 1950 μέχρι το 1977 ήταν ο Εθνάρχης Μακάριος. «Θεία μορφή» τον αποκάλεσε ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος. Βέβαια, ο αγώνας μας ήταν για την Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Τη μεταποιήσαμε σε αυτοδιάθεση. Και καταλήξαμε σε μιαν κολοβωμένη ανεξαρτησία. Οι διακοινοτικές ταραχές κατά τον Δεκέμβριο του 1963 υπεκινήθησαν έξωθεν. Η 16η Αυγούστου είναι η επέτειος της ανακηρύξεως της ανεξαρτησίας της Κύπρου. Εορτάστηκε η επέτειος αυτή μόνο δύο φορές. Το 1961 και το 1962. Αλλ' είναι θερμός μήνας ο Αύγουστος και μήνας διακοπών. Αλλά και το διπλωματικό σώμα, δηλαδή οι ξένοι διπλωμάτες, οι διαπιστευμένοι στη νεότευκτη πολιτεία, προτιμούσαν να επισκέπτονται τις πατρίδες τους τον Αύγουστο. Γι' αυτόν τον λόγο και μόνο, το Υπουργικό Συμβούλιο της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποτελούμενον από επτά Ελληνες Κυπρίους και τρεις Τουρκοκυπρίους υπουργούς στις 11 Ιουλίου 1963 ομοφώνως απεφάσισε τον ορισμό της 1ης Οκτωβρίου ως Ημέρας της Ανεξαρτησίας της Κύπρου. Η επέτειος της ανεξαρτησίας, η 16η Αυγούστου, παραμένει απλώς ως ημερολογιακή ιστορική μνήμη. Την υποκατέστησε η 1η Οκτωβρίου, που επέχει πλέον, από το 1963, θεσμικό χαρακτήρα, με τις καθιερωμένες επίσημες τελετές, δεξιώσεις, παρελάσεις, συγκεντρώσεις.

Είθισται, παγκοσμίως και διεθνώς, οι αρχηγοί κρατών αλλά και κυβερνήσεων, να ανταλλάσσουν μηνύματα για τις εθνικές επετείους τους, τις Ημέρες ελευθερίας ή ανεξαρτησίας τους. Στην περίπτωση της Κύπρου, με αυτή την αλλαγή προέκυψε κάποια σύγχυση, όχι μόνο σε διεθνές επίπεδο, αλλά και εδώ στην Ελλάδα. Ετσι, αρχηγοί κρατών στέλνουν στον προέδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας συγχαρητήριο τηλεγράφημα στις 16 Αυγούστου, άλλοι την 1η Οκτωβρίου και μερικοί και στις 16 Αυγούστου και την 1η Οκτωβρίου. Με την Αθήνα, το εθνικό μας κέντρο, τι γίνεται; Οχι ό,τι σωστότερο. Προέδροι, πρωθυπουργοί και άλλοι θεσμικοί αξιωματούχοι από την ελληνική πρωτεύουσα στέλνουν στη Λευκωσία συγχαρητήριο μήνυμα την 1η Οκτωβρίου, χαρακτηρίζοντάς την ως επέτειο -ενώ δεν είναι επέτειος, αλλά Ημέρα- της Κυπριακής ανεξαρτησίας.

Για τριάντα τρία χρόνια, από το 1963, ο υποφαινόμενος ως υφυπουργός παρά τω Προέδρω της Κυπριακής Δημοκρατίας ετοίμαζα και έστελνα τις απαντήσεις του εκάστοτε Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας προς τους συγχαίροντες αρχηγούς κρατών, βασιλείς, προέδρους και άλλους. Λίγες απαντήσεις έστελνα διά της διπλωματικής οδού, με ρηματική διακοίνωση ή με προεδρική επιστολή, κατά περίπτωση.

Ας προσθέσω ότι ως ημερομηνία ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Κύπρου ορίστηκε αρχικά η 19η Φεβρουαρίου 1960, πρώτη επέτειος της υπογραφής στο Λονδίνο των Συνθηκών Ζυρίχης - Λονδίνου, στις οποίες εβασίσθη το καθεστώς της ανεξαρτησίας. Επειδή οι σχετικές ετοιμασίες δεν ολοκληρώθηκαν -και αφορούσαν κυρίως το καθεστώς και την έκταση των στρατιωτικών βάσεων που εκράτησε η Αγγλία στην Κύπρο με την καταναγκαστική συναίνεσή μας- η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας μας ανεβλήθη για τις 19 Μαρτίου 1960. Αλλά και πάλιν τα πράγματα δεν ήταν έτοιμα. Και, τελικά, κατά τα μεσάνυχτα της 15ης προς την 16η Αυγούστου 1960 η αγγλική σημαία υπεστάλη από τον ιστό της στο αποικιακό Βρετανικό Κυβερνείο στη Λευκωσία και στη θέση της αναπετάστηκε η κυπριακή σημαία, με τον χαλκόχρωμο χάρτη της Κύπρου σε λευκό φόντο και με κλωνάρια ελιάς εκατέρωθεν, σύμβολα ειρήνης. Τα σύμβολα τα έχουμε ακόμη. Ειρήνη δεν έχουμε. Το Κυβερνείο έγινε Προεδρικό Μέγαρο, με διατήρηση του βρετανικού θυρεού στην είσοδό του ως λάφυρο, τάχατες, κατά το αρχαίον έθος.

Το κανονιοβόλησε και το πυρπόλησε η ελληνική χούντα στις 15 Ιουλίου 1974. Αντί να το διατηρήσουμε ως μνημείο εθνικής βαρβαρότητας, το ανοικοδομήσαμε με χρήματα του ελληνικού δημοσίου, που επήραμε επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή ως «πολεμικές αποζημιώσεις», μέσω του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος για λόγους σκοπιμότητας.

Οι Αγγλοι τότε ήθελαν τις στρατιωτικές βάσεις τους πολλαπλάσιες σε έκταση και με ευρύτερες αρμοδιότητες και εξουσίες. Το φλύαρο Σχέδιο Ανάν, άτιμο και ανήθικο, προνόησε αναβάθμιση των αγγλικών στρατιωτικών βάσεων δίδοντάς τους και υφαλοκρηπίδες και κυριαρχία στη θάλασσα νότια της Κύπρου. Λεπτομέρεια αυτή, αν αναλογιστούμε τη δημόσια δήλωση Αμερικανού αξιωματούχου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μέσω του Σχεδίου Ανάν έκαναν την Κύπρο δώρο στην Τουρκία για να τους επιτρέψει επέμβασή τους από το έδαφός της στο Ιράκ.

Ετσι εορτάζουμε την Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Κύπρου.

Του δρος ΠΑΤΡΟΚΛΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, ENET.GR