Γιώργο, καλωσόρισες στο blog "Όμορφη μέσα έξω". Διαβάζοντας το βιογραφικό σου παρατηρεί κανείς ότι είσαι μια πολύπλευρη προσωπικότητα που ασχολείται με τη μουσική, τον κινηματογράφο, την αρθρογραφία και τη συγγραφή βιβλίων. Σε ποιες μορφές τέχνης αφιερώνεις πλέον τον χρόνο σου; 

     Κατ’ αρχήν σε ευχαριστώ και εγώ Μαρία, για τη φιλοξενία στο όμορφο blog σου. Ναι, το βιογραφικό μου, δίνει την εντύπωση σ’ αυτόν που θα το διαβάσει, ότι κάνω πολλά πράγματα μαζί, αλλά δεν είναι έτσι. Το θέμα για μένα είναι να υπάρχει σχετικότητα σ’ αυτό που κάνω. Δυστυχώς είμαι παλιό μοντέλο και δεν διαθέτω κάποιον διακόπτη (χιούμορ) που να τον ανοιγοκλείνω και να λέω: "Τώρα ασχολούμαι με τη μουσική, στοπ η συγγραφή" ή "τώρα ασχολούμαι με τη συγγραφή, στοπ η μουσική". Είναι βλέπεις διαφορετικό το mood για το κάθε concept και το να μεταβαίνεις από το ένα στο άλλο είναι απίστευτη ταλαιπωρία. Έτσι τουλάχιστον το βλέπω εγώ και το εφαρμόζω και στη ζωή μου γενικώς. Αφιερώνομαι σ’ αυτό που κάνω, στο οτιδήποτε κάνω, και άρα -για μένα- δεν γίνεται αυτό που κάνω να είναι δύο πράγματα ταυτόχρονα, γιατί νιώθω να κόβομαι στη μέση και δεν μπορώ να αποδώσω πουθενά. Μπορεί λοιπόν να ασχολούμαι ή να έχω ασχοληθεί με όλα αυτά, αλλά ασχολούμαι με το καθένα κατά περιόδους και σε κάθε περίοδο το αντικείμενο είναι πάντοτε ένα. Από το 2012 λοιπόν που προέκυψε στη ζωή μου η συγγραφή έχω αφιερωθεί σ’ αυτήν. Ήταν βλέπεις για μένα μία  καινούργια εμπειρία που μου χτύπησε την πόρτα, την άνοιξα και με πήρε μαζί της. Δεν ξέρω πως θα καταλήξει όλο αυτό, ούτε κάνω μακρόπνοα σχέδια. Απλώς έχω αφεθεί στο ταξίδεμα και το απολαμβάνω.


Ποια από όλες αυτές τις μορφές πολιτισμού, τις οποίες υπηρετείς, σε γεμίζει περισσότερο ως άνθρωπο ή σε ποια ενδεχομένως θα ήθελες να δώσεις όλο σου το είναι;

     Έτσι κι αλλιώς, κάθε φορά δίνω όλο μου το είναι σε ό, τι κάνω. Για μένα δεν γίνεται διαφορετικά, γιατί αλλιώς πώς θα απολαύσω αυτό που κάνω; Τώρα, όπως είπα και πριν, έχω ανέβει στο τρένο της συγγραφής, ταξιδεύω, και τα βαγόνια είναι …αρκετά!


Περίπου από ποια ηλικία και μετά άρχισες να νιώθειςτην ανάγκη να εξωτερικεύσεις τις καλλιτεχνικές σου ανησυχίες και ποιο ήταν το πρώτο είδος που σε τράβηξε;

     Από τα σχολικά μου χρόνια θα έλεγα, γιατί ήρθα σε επαφή με τον γραπτό λόγο μέσα από το μάθημα των Ελληνικών και τις εκθέσεις που έγραφα. Όμως τα πάντα κινούνται σε έναν ρυθμό έτσι δεν είναι; Ακόμα και ο λόγος είτε είναι γραπτός, είτε είναι προφορικός, έχει κι αυτός έναν ρυθμό, και ο ρυθμός είναι μουσική. Μπορεί λοιπόν ασυνείδητα να είχα ήδη μπει στον κόσμο της συγγραφής αφού είχα αρχίσει να γράφω, συνειδητά όμως, η μουσική ήταν αυτή που με τράβηξε πρώτη.  


Όσοι σε γνωρίζουν από κοντά, σε περιγράφουν ως έναν αθεράπευτα ρομαντικό, ευγενή, με αίσθηση δικαιοσύνης και μετριόφρονα χαρακτήρα. Πιστεύεις ότι ένας καλλιτέχνης θα μπορούσε να διαπρέψει στο είδος του, όποιο κι αν είναι αυτό, αν δεν διέθετε τα παραπάνω χαρακτηριστικά;

     Μα… τα χαρακτηριστικά αυτά, είναι ανθρώπινα και το θέμα είναι να διαθέτεις ήθος ως άνθρωπος. Από κει και πέρα, σε ό,τι κι αν κάνεις, αυτό θα βρει τρόπο να εκφραστεί. Αν όμως δεν το διαθέτεις, τότε  αυτό που θα βρει τρόπο να εκφραστεί θα είναι η άρνηση που θα εκπέμπεις.  


Υπήρξε κάποιο ξεχωριστό γεγονός που σε έστρεψε στη συγγραφή βιβλίων ή ήταν φυσική εξέλιξη των πραγμάτων;

     Μπορεί να ήταν η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, ή μπορεί κάποια μυστική δύναμη να ετοίμαζε το έδαφος χωρίς εγώ να το ξέρω. Η συγγραφή του πρώτου μου μυθιστορήματος, του "Heaven Adventures"   προέκυψε μέσα από μία διαδικτυακή φιλοσοφικο/θρησκευτική συζήτηση και τα θέματα που πραγματεύεται το μυθιστόρημα αυτό, είναι προϊόν δεκαετούς μελέτης. Η αιτία λοιπόν -που ήταν η μελέτη- υπήρχε, αλλά έλλειπε η αφορμή, την οποία μου την έδωσε αυτή η συζήτηση.


Σε ποια είδη του γραπτού λόγου έχεις εξασκηθεί μέχρι τώρα; Υπάρχει κάποιο είδος που σε εκφράζει περισσότερο και για ποιο λόγο;

     Σε κανένα είδος δεν έχω εξασκηθεί. Γράφω αυθόρμητα. Όσο για το είδος που με εκφράζει, αυτό είναι το φανταστικό και με γοητεύουν τα χωρο-χρονικά ταξίδια. 


Τι σημαίνει η συγγραφή για σένα;

     Η συγγραφή είναι για μένα πολλά πράγματα. Είναι εκτόνωση, είναι ψυχοθεραπεία, αυτογνωσία, είναι προσωπική βελτίωση και βέβαια είναι και επικοινωνία.


Έχεις δεχτεί επιρροές από κάποιον ή κάποιους συγγραφείς/ποιητές, και ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας/ποιητής;

     Το να έχω δεχτεί επιρροές το θεωρώ φυσικό, αλλά δεν ξέρω από ποιον ή από ποιους. Αυτό ίσως να μπορέσουν να το διακρίνουν οι κριτικοί βιβλίων. Ξέρεις… αυτοί που λένε: "Χμ… εδώ διακρίνω επιρροές από τον τάδε, αλλά θα μπορούσα να πω πως μοιάζει και με τον τάδε". Αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι οι Tom Robbins & Stephen King. 

Συμμερίζεσαι την άποψη ότι η λογοτεχνία του φανταστικού έχει συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα, κι αν ναι, για ποιο λόγο πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;

     Δεν έχω λόγο να διαφωνήσω με αυτή την άποψη. Νομίζω άλλωστε ότι ο καθένας μας έλκεται από κάποιο είδος. Παντού συμβαίνει αυτό. Και σε όλο τον κόσμο, αλλά και σε κάθε τέχνη. Είτε πρόκειται για ταινίες είτε για βιβλία, άλλος προτιμάει τα αστυνομικά, άλλος τα ερωτικά, άλλος τα τρομακτικά, έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Για την Ελλάδα όμως, θα έπρεπε η λογοτεχνία του φανταστικού να βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Και λέω "θα έπρεπε", επειδή στη λογοτεχνία του φανταστικού είμαστε οι πρώτοι διδάξαντες και εννοώ βέβαια τα Ομηρικά έπη "Ιλιάδα" και "Οδύσσεια". Τι πιο κορυφαία λογοτεχνία του φανταστικού απ’ αυτά; Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι χωρίς "Ιλιάδα" και "Οδύσσεια", δεν θα είχαμε ούτε την "Αινειάδα" του Βιργίλιου. Έχουμε δηλαδή ένα ολόκληρο σχολείο μέσα στα πόδια μας και τολμάμε να διαβάζουμε …Άρλεκιν; 


Έχεις εκδώσει ως τώρα τέσσερα μυθιστορήματα αλλά και αρκετές συλλογές διηγημάτων. Υπάρχει κάποια λογοτεχνική αλληλουχία μεταξύ των τεσσάρων βιβλίων σου; Μίλησέ μας λίγο για το καθένα από αυτά τα μυθιστορήματα.

     Τα τέσσερα μυθιστορήματα έχουν κοινό ήρωα τον Ορφέα, αλλά είναι αυτοτελή και εντελώς διαφορετικά στη θεματική τους.

      Αυτό που συμβαίνει στο  "Heaven Adventures" (2012), είναι η αντιπαράθεση του αρχαιοελληνικού τρόπου σκέψης και του εβραϊκού, πράγμα  που σημαίνει ότι κατ’ ανάγκην αγγίζονται  και θέματα που αφορούν στις πατρώες θρησκείες των δύο λαών. Οι δύο πρωταγωνιστές (Ορφέας & Ιησούς), γίνονται περιπατητικοί φιλόσοφοι συζητώντας, αλλά όλο αυτό συμβαίνει μέσα από απίστευτο χιούμορ και σε άκρα φιλική ατμόσφαιρα.

      Η περιπέτεια του "Νο. 9" (2013), μπαίνει σε ενέργεια από τη στιγμή που συμβαίνει ένα δυστύχημα στον ήρωα και η πλοκή αφορά σε ένα αδιάκοπο πήγαινε-έλα ανάμεσα σε δύο παράλληλους κόσμους. Επίσης εδώ, θα συναντήσουμε τη συνύπαρξη των αντιθέτων (καλό-κακό, σκοτεινό-φωτεινό, θετικό-αρνητικό κλπ, αλλά και τα τέσσερα στοιχεία της φύσης: Γη, Νερό, Αέρας, Φωτιά).

      Στο "Al-Andalus" (2014), ο Ορφέας κάνει ένα χωροχρονικό ταξίδι. Πηγαίνει στην Ισπανία του 10ου αιώνα μ.Χ., γίνεται Reconquistador και επιδιώκει την επανάκτηση της λύρας του από τον Χαλίφη Αμπντ Αλ-Ραχμάν Γ’. 


Το πιο πρόσφατο βιβλίο σου έχει ως τίτλο "Κ.". Ποια είναι η πηγή έμπνευσης του και τι μηνύματα θέλεις να περάσεις στους αναγνώστες του;

     Το "Κ." (2016) που είναι το τέταρτο μυθιστόρημα είναι κι αυτό ένα χωρο-χρονικό ταξίδι, μόνο που αυτή τη φορά δεν προσδιορίζεται ούτε ο τόπος, ούτε ο χρόνος. Η πλοκή αφορά σε ένα ζευγάρι που συναντιέται πολλές φορές μέσα στους αιώνες και που αν θέλω να την κλείσω μέσα σε ελάχιστες λέξεις, θα σε παραπέμψω Μαρία, στο κείμενο που γράφω στο οπισθόφυλλο:

      "Το Σύμπαν δεν μας στέλνει τους ανθρώπους που θέλουμε. Μας στέλνει αυτούς που χρειαζόμαστε για να μας βοηθήσουν, να μας αγαπήσουν, να μας αφήσουν, να μας πληγώσουν, να μας διδάξουν και να μας κάνουν αυτό που είμαστε προορισμένοι για να γίνουμε". 

      Εμπνέομαι από όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου, από όλα όσα βιώνω ή έχω βιώσει  και γενικώς στα μυθιστορήματά μου, αλλά και στη συλλογή των μικρών ιστοριών που έχω εκδώσει με τίτλο "Οι Προφήτες με τα Λυπημένα Μάτια" (2015), πραγματεύομαι τις ανθρώπινες σχέσεις χωρίς να σκοπεύω να περάσω κάποια μηνύματα. Θέλω να πω ότι αυτό δεν είναι ούτε στόχος ούτε αυτοσκοπός. Είναι καλύτερα να αφήνουμε κάποια πράγματα να συμβαίνουν αντί να τα προκαλούμε. Όπως στη μουσική είμαι πρώτα ακροατής και μετά μουσικός, έτσι και στη λογοτεχνία είμαι πρώτα αναγνώστης και μετά συγγραφέας. Πιστεύω ότι με την ανάγνωση βελτιώνουμε τους εαυτούς μας, και άρα, αυτό που συμβαίνει σε εμένα με την ιδιότητα του  αναγνώστη, ευελπιστώ να συμβαίνει και σε όσους με διαβάζουν. 


Τι είναι εκείνο που σε γοητεύει περισσότερο, όταν αρχίζεις να γράφεις κάτι καινούργιο; Με άλλα λόγια από πού αντλείς έμπνευση;

     Βασικά με γοητεύει η ιδέα ότι ξεκινάω ένα καινούργιο ταξίδι και σε πληροφορώ ότι ταξιδεύω απίστευτα. Η έμπνευση είναι η συνάντηση του τυχαίου με την επιθυμία για δημιουργία και αντλείται από τα πάντα. Από μία ματιά, από ένα άγγιγμα, από μία λέξη… από οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς.


Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που διαβάζει ολοκληρωμένο κάποιο υπό έκδοση έργο σου και γιατί;

     Καλό είναι να υπάρχει κάποιος που να έχει αυτόν το ρόλο, γιατί ενδεχομένως να σου επισημάνει κάτι που σου έχει ξεφύγει. Εγώ έχω έναν Φύλακα-Άγγελο που κάνει αυτή τη δουλειά.


Θα μας αποκαλύψεις κάτι από τα επόμενα συγγραφικά σου σχέδια;

     Ναι, έχω έτοιμη μία συλλογή με πεζά ποιήματα, και αυτές τις ημέρες τελειώνω κάτι πολύ σημαντικό που είναι για μένα έργο ζωής και έχω αρχίσει να το γράφω από το 2004. Θα ήθελα όμως να μην αποκαλύψω περί τίνος πρόκειται. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι αφορά στη μουσική.


Τι θα συμβούλευες κάποιον που σκέφτεται να εκδώσει για πρώτη φορά λογοτεχνικό του έργο, αλλά ενδεχομένως διστάζει λόγω της οικονομικής κρίσης; Τελικά κατά τη γνώμη σου η κρίση μάς έκανε καλό ή όχι, όσον αφορά στη λογοτεχνική παραγωγή;

     Αν περιμένει να βγάλει πολλά λεφτά και να γίνει πλούσιος κάνει πολύ καλά που διστάζει, διότι θα απογοητευθεί (χιούμορ). Η κρίση, μας έκανε καλό στις τέχνες γενικώς, γιατί βλέπεις, κλειστήκαμε και το κλείσιμο ζητάει εκτόνωση. Με τα όπλα που διαθέτει λοιπόν ο καθένας εκτονώνεται. Με συναυλίες, με ταινίες, με βιβλία, με ζωγραφικές… όπως ο καθένας μπορεί να εκφραστεί και να εκφράσει αυτό που μας συμβαίνει και όχι μόνο.

      Όσο για τη συμβουλή, δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές. Μάλλον τη γνώμη μου θα πω, κααι η γνώμη μου λοιπόν είναι, ο οποιοσδήποτε μελλοντικός  "συνάδελφος" να μη διστάζει καθόλου. Η συγγραφή δεν είναι μόνο εκτόνωση και  ψυχοθεραπεία. Είναι και επικοινωνία, και δεν έχει κανένα νόημα για κάποιον να γράφει και να τα κλείνει στο συρτάρι. Απολύτως κανένα. Άλλωστε, τις πένες τις χρειαζόμαστε ειδικά σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, διότι όπως και να το κάνεις το πράγμα, η δημιουργία, από τα δύσκολα γεννιέται. 


Γιώργο, σε ευχαριστώ θερμά για την τιμή να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου δαπανώντας από τον πολύτιμο χρόνο σου! Εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία με ό,τι καταπιάνεσαι και να έχεις πάντα έμπνευση και δημιουργικότητα!

      Η τιμή είναι δική μου Μαρία. Σε ευχαριστώ για τη φιλοξενία και εύχομαι καλή συνέχεια στο blog σου.

Η Συνέντευξη: Εδώ!