Λέμε και διαβάζουμε συχνά πως η αγάπη δεν γνωρίζει σύνορα, κουλτούρα, γλώσσα, ηλικία και φύλο. Γιατί, όμως, οι νόμοι δεν μεταχειρίζονται και αντιμετωπίζουν την αγάπη με τρόπο ανάλογο;

Μπορούμε, αλήθεια, να αγαπήσουμε, να παντρευτούμε ή να συζήσουμε με  περισσότερα του ενός άτομα ταυτόχρονα, ή μήπως ένα τέτοιο  σενάριο θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε τρομερές εντάσεις και αδιέξοδο όπου η πικρία, η ζήλεια, η ματαίωση και ο νοσηρός ανταγωνισμός θα δηλητηρίαζαν οτιδήποτε όμορφο και τρυφερό προϋπήρχε;

Είναι τόσες οι προκαταλήψεις και τα ταμπού γύρω από αυτό το θέμα που, χωρίς αμφιβολία, αν θέταμε το ερώτημα: «Είστε υπέρ ή κατά της πολυγαμίας;» σε 100 άτομα, σχεδόν όλα -αν όχι όλα- θα απαντούσαν αυτόματα αρνητικά, πριν καν σκεφθούν, έστω και για λίγο, το πραγματικό περιεχόμενο της ερώτησης. Το ίδιο θα συνέβαινε, αν θέταμε το ερώτημα: «Θα μπορούσατε να αγαπήσετε δύο ή τρεις άνδρες ή γυναίκες ταυτόχρονα και να συζήσετε όλοι μαζί». Τα νευρικά γέλια, η αμηχανία, τα «α πα, πα, πα» και τα «Θεός φυλάξοι» θα έδιναν και θα έπαιρναν με έναν αυτονόητο και αδιαμφισβήτητο τρόπο, σαν οτιδήποτε διαφορετικό να ήταν αδιανόητο.

Η απάντηση, όμως, θα ήταν το ίδιο αυτονόητα καταφατική, στο ερώτημα «Αν μπορεί κάποιος να αγαπάει ταυτόχρονα δύο, τρεις ή πέντε φίλους, συγγενείς ή παιδιά του». Αυτό δείχνει πως η αμφισβήτηση δεν αφορά  στο αν μπορούμε να αγαπούμε περισσότερα του ενός άτομα ταυτόχρονα, αλλά ποια άτομα μας επιτρέπεται να αγαπούμε ταυτόχρονα χωρίς να παραβιάζουμε ισχυρούς και απαράβατους κοινωνικούς, θρησκευτικούς και νομικούς κανόνες. Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται με την ικανότητα να μπορεί να αναπτύσσει ισχυρές σχέσεις δεσμού με πολλά άτομα ταυτόχρονα. Αν δεν διέθετε την ικανότητα αυτή, τότε δεν θα μπορούσε να αγαπήσει κανέναν άλλον πέραν των γονιών του…

Εάν, όπως πολλοί υποστηρίζουν, ο άνθρωπος ήταν από τη φύση του ον μονογαμικό τότε το ενδεχόμενο να μας ελκύσει ερωτικά ένα άλλο άτομο, πέραν του/της συντρόφου μας, θα έπρεπε να είναι πολύ σπάνιο, αν όχι ανύπαρκτο, πολύ περισσότερο δε η απιστία. Και, όμως, σχεδόν ο ένας στους δύο έχει απιστήσει κάποια στιγμή στη ζωή του, το δε 80% των υπολοίπων έχει σκεφθεί να το πράξει. Να αναφέρουμε, επίσης, πως οι ερωτικές  φαντασιώσεις -που περιλαμβάνουν συμμετοχή περισσότερων ατόμων, πέραν των δύο- συμπεριλαμβάνονται στις πιο δημοφιλείς και ερεθιστικές φαντασιώσεις μεταξύ εραστών, συζύγων και συντρόφων…

Όλοι μας είμαστε διαφορετικοί και μοναδικοί. Όπως υπάρχουν άτομα ετεροφυλοφιλικά, ομοφυλοφιλικά και αμφίφυλα, έτσι υπάρχουν και άτομα που είναι και νιώθουν περισσότερο μονογαμικά ή πολυγαμικά από τη φύση τους, ανεξαρτήτως του τρόπου ζωής τους, επηρεασμένα -λιγότερο ή περισσότερο- από τις αξίες του κοινωνικού τους περιβάλλοντος. Κάποιοι είναι πιο φιλελεύθεροι, τολμηροί ή/και ασύδοτοι, ενώ άλλοι πιο προσαρμοστικοί, συντηρητικοί ή αθεράπευτα υπέρμαχοι  του μονογαμικού τρόπου ζωής.

Πέραν των όποιων αιτιών που τυχόν βρίσκονται πίσω από την κάθε συμπεριφορά και που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε, ο καθένας μας θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να μπορεί να ακολουθήσει ανεμπόδιστα το δρόμο που τον αντιπροσωπεύει και τον κάνει να νιώθει καλά με τον εαυτό του, από τη στιγμή που δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από αυτό που κάνουν οι υπόλοιποι, δηλαδή από το να ακολουθεί το δρόμο της καρδιάς του.

***Για περισσότερες πληροφορίες επί του θέματος

http://www.i-psyxologos.gr/monogamia-poligamia/

http://www.i-psyxologos.gr/polygamikes-sxeseis/