Ο Αδάμ και η Εύα  
 
Αφού έζησε για αιώνες, και αφού επηρέασε τις καριέρες αμέτρητων διάσημων ηθοποιών, συγγραφέων, μουσικών και επιστημόνων, το βαμπίρ Αδάμ έγινε ένας μοναχικός μουσικός. Περνούσε τις μέρες του δισκογραφώντας σε ένα παλιό εξοπλισμένο στούντιο, θρηνώντας την κατάσταση του σύγχρονου κόσμου, και μελαγχολώντας στο ερειπωμένο του σπίτι σε μια ερημική περιοχή του Ντιτρόιτ. Πίστευε ότι η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη και αποκαλούσε τους ανθρώπους ζόμπι.

Επιβίωνε κάνοντας τακτικές αγορές από την τράπεζα αίματος και ο τραπεζίτης που εισέπραττε τα χρήματά του Αδάμ, δεν έκανε καθόλου ερωτήσεις του στυλ: "τι το θέλετε τόσο αίμα;", "είστε γιατρός;", κλπ… κλπ...

Κατά τη διάρκεια των αιώνων, και έχοντας αποκτήσει σημαντικές ποσότητες επιστημονικής γνώσης, ο Αδάμ κατασκεύασε διάφορες συσκευές για να τροφοδοτήσει το σπίτι του και να διευκολύνει τη ζωή του. Το αυτοκίνητό του όμως, το διατηρούσε με την τεχνολογία που του παρουσίασε ο Nikola Tesla. Είχε χαρακτήρα μοναχικό, αλλά ήταν πάρα πολύ πλούσιος και πολύ δημοφιλής μουσικός. Πολλοί οπαδοί του, έκαναν διάφορες εικασίες για τη ζωή του και για την πραγματική του ταυτότητα.

     "Πώς περνάει άραγε;".
     "Ηχογραφεί όλη την ώρα".
     "Μα… δεν τον έχει δει κανείς πουθενά. Δεν βγαίνει έξω;".
     "Λένε πως είναι βαμπίρ".
     "Άντε ρε… τι μαλακίες είναι αυτές; Μάλλον δεν γουστάρεις τη μουσική του γι αυτό τα λες αυτά".
     "Ούτε με γυναίκα τον έχει δει κανείς".
     "Υπαινίσσεσαι κάτι;".
     "Το ‘πιασες το υπονοούμενο βλέπω. Σπίρτο είσαι".
     "Πρέπει να μάθουμε πού μένει".

Όταν λοιπόν μερικοί από αυτούς έμαθαν τη διεύθυνσή του και εμφανίστηκαν στην πόρτα του, ο Αδάμ τρομοκρατήθηκε και προσέλαβε τον Κλοβ, για να του κρατάει το σπίτι, για να διώχνει τους ενοχλητικούς και για να του βρίσκει διάφορα πράγματα που μπορεί κατά διαστήματα να χρειαζόταν. Το πρώτο πράγμα που του ζήτησε, ήταν να του βρει μια ξύλινη σφαίρα.

     "Τι τη θέλετε; Αν φυσικά μπορώ να σας ρωτήσω".
     "Σκέφτομαι να αυτοκτονήσω".
     "Μα κύριε…".
     "Κερί και λιβάνι. Ωχ! Όχι λιβάνι… όχι… μου ξέφυγε… όχι, όχι… μη…".
     "Γιατί όχι λιβάνι;".
     "Έχω… είμαι…".
     "Αλλεργικός ε; το βρήκα".
     "Ναι αλλεργικός. Μου το έχει απαγορέψει ο γιατρός".
     "Ε ναι, αλλά τι να σας πω; Ωραία πρόσληψη μου κάνατε".
     "Γιατί δηλαδή; έχεις παράπονο;".
     "Ε βέβαια έχω παράπονο".
     "Και γιατί παρακαλώ; Δεν έχεις όλα τα καλά εδώ μέσα; Δεν σε πληρώνω κανονικά;".
     "Μα για σκεφθείτε το λίγο. Εσείς θα αυτοκτονήσετε και εγώ θα μείνω χωρίς δουλειά. Άντε πάλι να τρέχω στο ταμείο ανεργίας; Λυπηθείτε με…".
     "Κι όμως αγαπημένε μου Κλοβ… μόνο με μία ξύλινη σφαίρα θα με βρει και θα με λυτρώσει ο θάνατος".
     "Δεν έχετε όμως λόγο να θέλετε να αυτοκτονήσετε. Οι ενοχλητικοί δεν θα πρέπει να σας απασχολούν. Αφού είμαι εγώ εδώ. Στο κάτω-κάτω της γραφής…".
     "Όχι γραφή… όχι… μη μιλάς για γραφή… μη…".
     "Κι άλλη αλλεργία;".
     "Ναι… δεν…".
     "Μα δεν είπα αγία γραφή. Είπα μόνο γραφή".
     "Τέλος πάντων… φέρε μου τη σφαίρα και θα δω τι θα κάνω. Θα σου αφήσω μία γερή αποζημίωση. Αλλά όχι γραφές… όχι… δεν θέλω… μη…".

Ο Κλοβ ικανοποίησε σε λίγες μέρες το αίτημα αυτό και ο Αδάμ την τοποθέτησε σε ένα μικρό πιστόλι και ετοιμάστηκε να πατήσει τη σκανδάλη. Ακριβώς όμως εκείνη τη στιγμή, του τηλεφώνησε η γυναίκα του η Εύα.

     "Αδάμ αγάπη μου, τι κάνεις;".
     "Ετοιμάζομαι να αυτοκτονήσω".
     "Τίίίίίίίίίίίίίί;".
     "Δεν μπορώ… κουράστηκα… βαρέθηκα… έμαθαν που μένω και με ενοχλούν όλη την ώρα… δεν…".
     "Αγάπη μου σε παρακαλώ… σε ικετεύω… μην κάνεις τίποτα μέχρι να έρθω. Μην ξεχνάς ότι φτιάχτηκα από το πλευρό σου. Πώς θα ζήσω χωρίς εσένα;".

H Εύα που ήταν κι αυτή βαμπίρ, ζούσε στην Ταγγέρη και αγόραζε αίμα από ένα άλλο βαμπίρ, τον Όλεγκ. Φοβούμενη όμως για τη ζωή του Αδάμ, πήρε το πρώτο αεροπλάνο για το Ντιτρόιτ και έφτασε στο σπίτι του αγαπημένου της. Ο Αδάμ που στο μεταξύ είχε φρενάρει με το θέμα της αυτοκτονίας, έκανε βόλτες στον κήπο του σπιτιού του και μονολογούσε:

     "Εδώ που τα λέμε, έχει δίκιο η Εύα. Μπορεί κύριε να θέλεις εσύ να αυτοκτονήσεις και ναι, είναι δικαίωμά σου να κάνεις ό,τι θέλεις με τη δικιά σου τη ζωή, αλλά με ποιο δικαίωμα θα αφαιρέσεις και τη ζωή ενός άλλου; Ε; Με ποιο δικαίωμα; Όχι πες μου… αλλά και ο Κλοβ έχει δίκιο από την πλευρά του. Έχω δικαίωμα να τον αφήσω άνεργο; Άσε δηλαδή που μετά θα βγει ο υπουργός στη Βουλή και θα πει ότι αυξήθηκε το ποσοστό ανεργίας… Ουφ!!!".

Με τον ερχομό όμως της Εύας, "αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή" που λέει και το τραγούδι. Οι εραστές ενώθηκαν και με πολλή ευχαρίστηση απολάμβαναν ο ένας την παρέα του άλλου, πίνοντας και τρώγοντας χυμούς και γρανίτες αίματος, χορεύοντας μέσα στο σπίτι, και κάνοντας έρωτα και βόλτες γύρω από την πόλη τη νύχτα με το αυτοκίνητο.

Μετά όμως από ένα μικρό χρονικό διάστημα, ήρθε από το Λος Άντζελες η μικρότερη αδελφή της Εύας, η Άβα, και "όλα τριγύρω αλλάζουνε" που λέει πάλι το τραγούδι. Η Άβα κατέστρεψε την ειδυλλιακή απομόνωση του ζευγαριού. Μια νύχτα έξω από ένα κλάμπ, η Άβα δάγκωσε τον Κλοβ στο λαιμό και ήπιε όλο του το αίμα. Ο Αδάμ φυσικά την έδιωξε, αλλά τα πράγματα είχαν γίνει πλέον πολύ δύσκολα για το ζευγάρι.

     "Εύα μου… μωρό μου…".
     "Ναι αγάπη μου…".
     "Την πρώτη φορά μας έδιωξαν επειδή έβαλες μήλο στη φρουτοσαλάτα. Τώρα όμως…".
     "Τώρα;".
     "Τώρα πρέπει να φύγουμε μόνοι μας".
     "Λες ε;".
     "Μα δεν βλέπεις πόσοι μαζεύονται έξω από το σπίτι; Μας υποπτεύονται και συνεχώς αυξάνονται. Σε λίγο θα μιλάμε για παρέλαση".
     "Και πού λες να πάμε;".
     "Στην Ταγγέρη. Έχουμε όμως προμηθευτή αίματος εκεί;".
     "Ε βέβαια. Έχουμε τον δικό μου εκεί. Τον Όλεγκ. Πώς ζούσα εγώ τόσους αιώνες; Δικός μας είναι".
     "Φύγαμε".

Η δολοφονία λοιπόν του Κλοβ, και ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός των οπαδών του Αδάμ που παρέλαυναν έξω από το σπίτι, ανάγκασε το ζευγάρι να φύγει εσπευσμένα για την Ταγγέρη. Εκεί όμως, αντιμετώπισαν πολύ μεγάλες δυσκολίες. Ανακάλυψαν ότι ο προμηθευτής τους, ο μακροχρόνιος και πιστός τους φίλος Όλεγκ, αρρώστησε εξαιτίας μιας χαλασμένης παρτίδας αίματος και πέθανε. Έχοντας όμως εξαντλήσει τα χρήματά τους και χωρίς προμηθευτή αίματος, ο Αδάμ και η Εύα επέστρεψαν αναγκαστικά στους πρωτόγονους τρόπους προμήθειας. Βγήκαν παγανιά στο πάρκο, όπου εντόπισαν ένα ζευγάρι νεαρών εραστών να φιλιούνται. 
 
      "Τι άλλη επιλογή έχουμε;". Ρώτησε ο Αδάμ με τα δόντια έξω.
     "Δυστυχώς δεν έχουμε άλλη". Απάντησε η Εύα επίσης με τα δόντια έξω.
     "Τότε… βουρ στον πατσά!". 
 


Βασισμένο στην ταινία "Μόνο οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί" (Jim Jarmusch, 2013).
Ελεύθερη Απόδοση: Orfeus