Αν δεν ήμουνα μπροστά στο σκηνικό και κάποιος άλλος μου διηγούσε την ιστορία, να πω την αλήθεια, δεν θα τον πίστευα. Κι όμως συνέβη! Κατ' αρχάς, ζητάω προκαταβολικά συγνώμη για τη φρασεολογία αλλά μεταφέρω τους διαλόγους αυτούσιους.

Πήρα, λοιπόν, το μετρό από το Σύνταγμα για να κατέβω στη στάση των Αμπελοκήπων. Ξαφνικά ακούω μια φωνή από μία κοπέλα:
- Ε μα επιτέλους το παράκανες, ανώμαλε!

Δεν απευθυνόταν σε μένα -εγώ στεκόμουν μόλις δύο μέτρα απ' αυτήν- αλλά σ' αυτόν που στεκόταν από πίσω της. Η κοπέλα ήταν περίπου 25-28 ετών, πολύ ωραία, λιγερόκορμη, και ο τύπος που στεκόταν πίσω της φαινόταν λίγο μεγαλύτερος -κοντά 30 ετών- αλλά είχε τη φάτσα ανθρώπου που δεν είχε πάει ποτέ του με γυναίκα. Ο τύπος ήταν ατημέλητος, με μαλλιά απεριποίητα και ψιλολαδωμένα, ντύσιμο παντελώς αδιάφορο και πρόσωπο ανθρώπου που κάθεται 25ώρες το 24ωρο στον υπολογιστή χαζεύοντας τσόντες.
Για να μην τα πολυλογώ, ακριβώς πριν βάλει τις φωνές η κοπέλα, δεν είχε πέσει στην αντίληψή μου τίποτα αξιοπερίεργο. Όταν όμως άρχισαν οι φωνές, αυτό που ακολούθησε δεν ήταν και το πιο συνηθισμένο γεγονός που θα μπορούσε να δει κανείς στο μετρό.
Ο τύπος, βλέποντας την κοπέλα να του φωνάζει μπροστά σ' όλο τον κόσμο, άρχισε κι αυτός να φωνάζει:
- Σ' εμένα απευθύνεσαι βρε υστερικιά; Τί σου έκανα;
- Τί μου έκανες; Τολμάς και ρωτάς; Τόση ώρα έχεις κολλήσει πάνω μου και αλλάζω θέση και συνεχίζεις να μου κολλάς!
- Τί λες μωρέ; Είσαι με τα καλά σου; Για σύνελθε! Εσύ είσαι ανώμαλη, όχι εγώ!
- Άντε και γαμήσου ρε μαλάκα! Ε, μαλάκα!
- Να πας να γαμηθείς εσύ μαλακισμένη! Άντε πρωί-πρωί! Βγάλε το δονητή σου από την τσάντα να ηρεμήσεις!
- Θα βγάλω το δονητή και θα τον βάλω στον δικό σου κώλο ρε μαλάκα!

Εντάξει, το θέμα είχε ξεφύγει. Οι γριές είχαν κοκκινίσει, άλλες σταυροκοπιόντουσαν και κάτι μανάδες έκλειναν τ’ αυτιά στα παιδιά τους. Ο καυγάς είχε ανάψει για τα καλά και κανένας δεν τολμούσε να αναμιχθεί γιατί ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα τον βρίζανε κι αυτόν.
Η κοπέλα κι ο τύπος αντάλλαξαν ότι πιο βρωμερό και πορνοσιχαμερό μπορεί να φανταστεί κανείς. Μέχρι που στη στάση Μέγαρο Μουσικής η κοπέλα κατέβηκε ενώ ο τύπος έμεινε μέσα στο μετρό. Την ώρα που έκλειναν οι πόρτες, η κοπέλα (που ήταν πλέον στην αποβάθρα) γύρισε προς την πόρτα και έκανε κωλοδάχτυλο στο νεαρό. Αυτός έξαλλος και μη μπορώντας να βγει, προσπαθούσε με όλη του τη δύναμη ν' ανοίξει την πόρτα του συρμού. Μάταια. Το μετρό ξεκίνησε κι αυτός ούρλιαζε:
- Πουτάνα! Γαμημένη! Θα σε βρω και θα σε σκίσω πουτάνα!

Ήταν τόσο οργισμένος που τα σάλια του έπεφταν πάνω στην πόρτα. Αναρωτιόμουνα τι θα συνέβαινε αν ο οδηγός του συρμού άνοιγε ξανά τις πόρτες, όπως άλλωστε συμβαίνει συχνά. Στην επόμενη στάση κατέβηκα και δεν ξέρω αν είχε και σόλο συνέχεια. Τουλάχιστον έγινα μάρτυρας (άλλης) μίας στιγμής αντάξιας του σύγχρονου πολιτισμού μας.