ΚΑΠΟΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ

Σκούπισα τα φύλλα στην αυλή
άναψα ένα κόκκινο κερί
κι έβαλα το νυχτικό μου
κάτω απ’ τον ουρανό μου
που με βλέπει πάντα μοναχή

Κι όταν πια με βρήκε η αυγή
σε μια τριανταφυλλένια γη
κάλεσα ασθενοφόρο
και μια άδεια λεωφόρο
να με οδηγήσει στην ακτή

Ψάχνω ένα τέλος φωτεινό
είναι πια το μόνο που ζητώ
όμως κάτι με κρατάει
τύψη που με κυνηγάει
από ένα λάθος παρελθόν

Κι από τότε
κάποια βράδια καλοκαιρινά
έρχεσαι στα όνειρα κρυφά
κι είσαι ίδιος το φεγγάρι
που η νύχτα θα με πάρει
μες στη σκοτεινή της αγκαλιά.