Τους παρακάτω στίχους, τους έγραψα τον Αύγουστο του 1994. Μόλις είχα χωρίσει τότε με την κοπέλα με την οποία ήμουν τρελά ερωτευμένος και συνέλαβα τον εαυτό μου να χαϊδεύει μια φωτογραφία της (την έχω ακόμα). Ενώ ο κόσμος απολάμβανε το καλοκαίρι και τον ήλιο, εγώ πάλευα με τη θλίψη μου... Και κάπως έτσι ήρθε η έμπνευση για τη "Φωτογραφία"...

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ (Του Νηρέα Νύμφη)

Δεν είσαι πια κοντά μου
είσαι μία οπτασία
Χαϊδεύω τα μαλλιά σου
πάνω στη φωτογραφία

Νιώθω τώρα να σ’ αγγίζω
στην αγκαλιά μου σε κρατώ
τ’ όνομά σου συλλαβίζω
σαν να είσαι τώρα εδώ

Με τα χρώματα που βγαίνουν
από την φωτογραφία
φέρνω πίσω την μορφή σου
σούρουπο στην παραλία.
Με τα χρώματα που βγαίνουν
ζωγραφίζω παραμύθι
ήλιο το χαμόγελό σου
να ‘σαι του Νηρέα νύμφη.

Χαράζω τ’ όνομά σου
στη χρυσή την αμμουδιά
για να μάθουνε τι νιώθω
και τα σύννεφα ψηλά

Τα μάτια μου ανοίγω
δεν είσαι πια εδώ,
μόνο η φωτογραφία
που ξεθωριάζει με τον καιρό...