Η ΣΙΩΠΗ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ

Ακούω τα γέλια των παιδιών
μα μέσα μου φοβάμαι
πέφτω στο μαύρο των βυθών
κι όλα γύρω μου σκορπάνε

Μπορώ ν’ ακούσω τη φωνή
μέσα απ’ τον δικό μου τοίχο
που για βοήθεια καλεί
μα κρύβομαι απ’ τον ήχο

Και ζούμε μόνοι στο κενό
η σιωπή μου κι εγώ

Ακούω στην πόρτα ένα κλειδί
που ανοίγει την ψυχή μου
θέλει να βγάλει μια κραυγή
μα την πνίγει η σιωπή μου

Παίρνω βαθιά αναπνοή
κι ένα λάθος θα διορθώσω.
Δίνω ένα μου φιλί
στον εαυτό μου πριν προδώσω

Και ζούμε μόνοι στο κενό
η σιωπή μου κι εγώ...