Να ΄μαι και πάλι.Αυτή τη στιγμή σε ένα ιντερνετ καφέ,στην Ακαδημίας.

Τις τελευταίες μέρες,όλα μοιάζουν να έχουν παγώσει στο χρόνο.Γενικά φέτος από την αρχή του χρόνου,τα πράγματα στη ζωή μου είναι αντιφατικά.Από τη μια υπάρχουν εποχές,που μπορεί επί ένα μήνα να μην με βλέπει το σπίτι και να είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό.Αλλά υπάρχουν και εποχές που υπάρχει τέτοια στασιμότητα και μοιάζω με αυτούς στη διαφήμιση με το ουίσκι που πετάνε τους φελλούς στο βαρέλι!!χαχα!!Ασχετο!Που το θυμήθηκα.Τώρα,τις τελευταίες μέρες,τον τελευταίο μήνα,ενώ όλα φαινομενικά μοιάζουν καλά,βιώνω τρομερές καθυστερήσεις σε θέματα που με απασχολούν και ήθελα να έχουν λυθεί εδώ και καιρό.Κάποιες μέρες πάνε όλα τόσο στραβά που δεν ξερω από που θα μου έρθει.Τέλος πάντων,δεν μπορώ να επεκταθώ.Αν ποτέ έγραφα την ιστορία της ζωής μου,θα δακρύζαν οι τοίχοι...Ώρες ώρες δεν ξέρω πως βρίσκω δύναμη.Κι όμως βρίσκω.Από μέσα μου την αντλώ.Γιατί είναι νόμος της φύσης ότι όταν κάτι ή κάποιος πιάσει πάτο,θα ανέβει.Έχω πιάσει πάτο χιλιάδες φορές και δεν ντρέπομαι να το πω.Αλλά πάντα ανεβαίνω μόνη μου και αυτό έχει σημασία.Φτάνει ένα ευχάριστο νέο,φτάνει κάτι πολύ απλό και μου δίνει χαρά.Στα απλά πράγματα κρύβεται η ευτυχία.Στις στιγμές.

Εχθές με στεναχώρησε πολύ ένα θέμα με την υγεία μου.Κάποιες εξετάσεις.Δεν είναι κάτι τραγικό.Ούτε κάτι που δεν ξέρω.Ο θυροειδής μου μέσα σε 6 μήνες είναι ανεξέλεγκτος.Συνδέεται με την ψυχική διάθεση ο θυροειδής.Απόλυτα.Αλλά εχθές έπαθα ένα ψιλοσοκ,κυρίως επειδή είμαι στο παρα πέντε να κάνω μια μικρή επέμβαση.Τι επέμβαση;Θα πω όταν έρθει η ώρα.Τώρα δεν μπορώ.Δεν είναι κάτι σοβαρό.Αλλά πολύ σημαντικό για μένα.

Κάποια στιγμή κι εγώ είναι καιρός να έχω στη ζωή μου ό,τι έχω στερηθεί τόσα χρόνια...Δυστυχώς στην χώρα που ζούμε-για κακή μου τύχη,έχω αρχίσει να πιστεύω-είναι έτσι όλα φτιαγμένα στην καθημερινότητα που δεν βλέπω να κάνω τίποτα σοβαρό στη ζωή μου.Άνθρωποι σαν εμένα,που είναι "αλλιώς" γενικά,το αλλιώς σε εισαγωγικά γιατί το αναφέρω σε θέματα εμφάνισης και ιδεολογίας,΄δεν κάνουν πολλά στη ζωή τους εκ των πραγμάτων γιατί πάντα υπάρχουν 'εξυπνάκηδες" με το πόδι απλωμένο έτοιμο να τους βάλει τρικλοποδιά.Αλλά δεν θα τους περάσει όλων αυτών.Έχω πολύ θυμό μέσα μου για τις αδικίες που συμβαίνουν.Ζούμε στην πιο κοινωνικά ρατσιστική κοινωνία.Έχω σιχαθεί τον τόπο μου και το λέω με μεγάλη πίκρα.Δεν μ'αρέσει να χαιδεύω αυτιά και δεν το έκανα ποτέ.

Ετσι πάω από καθυστέρηση σε καθυστέρηση,από αναβολή σε αναβολή.Στη δουλειά είμαι ακόμα απλήρωτη.Από τον Μαη που ξεκίνησα...Ζήσε Μάη μου...Το πρόβλημα είναι ότι χρειάζομαι χρήματα για το νοσοκομείο.

Έχω εκνευριστεί που δεν έχω ιντερνετ σπίτι.Εχθές μου τηλεφωνήσανε από τη forthnet για να μου πούνε ότι ο ΟΤΕ απέριψε το αίτημα,επειδή είχαμε κάνει αίτηση για τηλέφωνο σε άλλη εταιρία.Αυτό αλήθεια είναι.Την αίτηση την έκανε η μάνα μου,αλλά και πάλι εγώ δεν  είχα ιδέα για αυτό.Έτσι περίμενα τσάμπα τόσο καιρό.Είχα μια παρέα στο σπίτι,μου την στερήσανε και αυτή,ο ΟΤΕ.Ας μην εκφραστώ και για τον ΟΤΕ γιατί θα αρχίσω να βρίζω μέχρι αύριο.Αν δεν ήταν τόσο απατεώνες να μας έρχεται ο λογαριασμός στα ύψη,και να αναγκαστούμε να αλλάξουμε εταιρία επειδή είχαμε αγανακτήσει,δεν θα είχε γίνει αυτό.

Κάποιες φορές ένα γεγονός μπορεί να ξεχυλίσει το ποτήρι...Εχθές πάνω που ήμουνα στεναχωρημένη που είχα πάρει τις εξετάσεις,τηλεφωνεί κι αυτή από την forthnet...Υπό κανονικές συνθήκες,δεν θα είχα στεναχωρηθεί.Αλλά με έπιασε πανικός.Έχουν μαζευτεί πολλά.Γιαυτό και μόνο.Πολλά.Με έπιασε δύσπνοια από τη στεναχώρια.Έκανα μπάνιο και έκλαιγα.Νόμιζα θα πνιγώ στην μπανιέρα.

Κάθε μέρα με απογοητεύουν οι ανθρωποι...Και κυρίως άνθρωποι που αγαπώ...Δεν μπορώ να επεκταθώ...Απλά περίμενα διαφορετική συμπεριφορά από κάποιους ανθρώπους...Με έχει στεναχωρήσει η σιωπή τους...Και μου λείπουν...Βασανιστική γίνεται κάποτε η απουσία...

Κάθε μέρα και κάτι έχω να κάνω.Και σήμερα είμαι από το πρωί στους δρόμους.Αν γυρίσω σπίτι,είναι δύσκολο να ξανακατέβω Αθήνα και σήμερα,σε λίγο,θα πάω πάλι στον γιατρό και ο Θεός βοηθός...

Όταν ξέρεις ότι σε ένα πρόβλημα σου υπάρχει μια και μοναδική λύση και αυτή κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα...Χάλια συναίσθημα...

Ηθελα να κάνω και μια βόλτα προς την έκθεση βιβλίου και δεν έχω προλάβει.Πάντα μου αρέσει να βλέπω βιβλία,όπως και να αγοράζω.Καλά,για να διαβάζω,δεν συζητάμε!Ένα την εβδομάδα απαραιτήτως τελειώνω.Βιβλιοφάγος.

Ήθελα να συμμετάσχω και στο διαγωνισμό διηγήματος του Ως3.'Οσοι δεν το ξέρετε ρίξτε μια ματιά στην σελίδα: www. os3.gr. Αλλά πως; Πρέπει να το στείλω με mail.Ιστορίες για αγρίους τώρα που δεν έχω σπίτι...Το κείμενο το έχω γράψει και είναι ωραίο πιστεύω.2800 λέξεις.Αλλά μου την σπάει να τρέχω έξω και να πληρώνω.Εντάξει,υπάρχει στην γειτονιά μου.Θα δω...

Αυτά τα λίγα.

Πρέπει να φύγω.Να πάω και στον γιατρό.

Δεν έχω και τις καλύτερες των διαθέσεων.Ήθελα να τα πω να ξαλαφρώσω λίγο...Δεν θέλω να με βλέπουν έτσι οι γονείς μου.Αλλά πόσο θέατρο να παίξω ότι όλα πάνε καλά;Θέατρο θα παίξω τον Νοέμβρη!!χαχαχα!!Ανυπομονώ!!

Σας αποχαιρετώ προς το παρόν!!Θα τα πούμε,ελπίζω σύντομα.

YΓ:Άκουσα εχθές στο ράδιο μες το λεωφορείο που ήμουνα και πήγαινα Ζωγράφου αυτό το τραγούδι από Υπόγεια Ρεύματα και εκτός ότι μου άρεσε πολύ,εκείνη τη στιγμή που είχα τόσο κακή ψυχολογία,ένιωσα ότι μου ταίριαζε.

Τι παράξενη κοπέλα είσαι ΄συ
τι μεράκια έχεις και σε βασανίζουν
ώρα τώρα το ΄χεις ρίξει στο κρασί
και τα μάτια σου τα βλέπω να δακρύζουν

Τι μυστήριο κορίτσι είσαι ΄συ
μια σε βλέπω στα μεταξωτά ντυμένη
μια σε βλέπω να τα πίνεις σαν τρελλή
κι από ντύσιμο πολύ κακοφτιαγμένη

Τι παράξενη κοπέλα είσαι ΄συ
δε μ΄αρέσει η ζωή αυτή που κάνεις
άσε πλέον τις ταβέρνες το κρασί
σου το λέω πως στη ψάθα θα πεθάνεις.

Τελικά τώρα που αναγκάζομαι να πηγαίνω στο ιντερνετ καφέ,έχω δυο απορίες,

1.πως μπορούσα παλιά χωρίς υπολογιστή

2.πως μπορούσα παλιά χωρίς ιντερνετ.

Είμαι εξαρτημένη τελικά!!Χαχαχαχα!!Είμαι η Αυγή και είμαι καλά!!χαχαχαχαχα!!

Σήμερα άρχισα και το ωδείο,κάτι που με ευχαριστεί πολύ!!Πήγα σήμερα το μεσημεράκι,πρώτη φορά για την φετινή χρονιά και τώρα θα ξαναπάω την Παρασκευή.Είδα την αγαπημένη μου δασκάλα.Πόσο μου είχε λείψει!!Είπαμε τα νέα μας και χάρηκα πολύ!!Η κορούλα της πήγε πρώτη δημοτικού!!Πως περνάνε τα χρόνια...

Καιρός να κιθαρίσω καμιά νότα στην ηλεκτρική γιατί στο σπίτι δύσκολα να παίξω,ο ενιχυτής κάνει τα δικά του...Αν και έπαιξα την προηγούμενη εβδομάδα,ένα απόγευμα.Είχε πολύ φασαρία με τους μαστόρους κάτω από το σπίτι μου και είχα εκνευριστεί απίστευτα!!Έβαλα κι εγώ το καλώδιο στην κιθάρα,συνδεσα τον ενισχυτή και έπαιξα γύρω στη μια ώρα,αρκετά δυνατά θα έλεγα.Σταμάτησα όμως γιατί δεν άκουγα ούτε τον εαυτό μου,δεν άκουγα ούτε τι τραγούδαγα από τη φασαρία.Όταν οι άνθρωποι είναι ανεγκέφαλοι,τι να κάνεις μετά...Τόσο μυαλό έχουν που σκορπάνε χρήματα να φτιάξουν ένα σπίτι σε μια πολυκατοικία 30 χρονών,που με αυτά τα λεφτά που δίνουν(γιατί αγοράσανε και το διπλανό διαμέρισμα) θα παίρνανε το καλύτερο σπίτι σε καινούρια πολυκατοικία...Μιλάμε για τόση νοημοσύνη...Και μάλιστα για ένα διαμέρισμα στην πίσω πλευρά που η απέναντι πολυκατοικία είναι σε απόσταση αναπνοής...

Αλλιώς,είχα νέα από τη δουλειά μου,στην οποία είμαι ακόμα(!!!!!!!) απλήρωτη.Από τον Μάιο που ξεκινήσαμε...

Την Κυριακή το βράδυ μου έστειλε μήνυμα ο υπέυθυνος της ομάδας ότι μου έχει στείλει mail με βιβλία που πρέπει να βρω άμεσα.Τελικά αν και έχω έρθει 2η φορά στο ιντερνετ καφέ,το mail εξακολουθεί να μην μου έχει έρθει.Αναγκάστηκα να πάω από το ερευνητικό κέντρο,έστειλε εκεί το mail και το εκτύπωσε μια γυναίκα που και εκείνη έρχεται στην ομάδα μας.Όταν έφτασα εκεί μου είπανε ότι αυτή η γυναίκα έχει μπει μέσα σε συνάντηση.Ευτυχώς το είχε αφήσει στη βοηθό της κάτω στο γραφείο και έτσι το πήρα και ξεκίνησα σαν την τρελή,για 2η φορά μέσα σε λίγους μήνες,να πάω στην Πάντειο.Βρήκα στη βιβλιοθήκη τα 4 βιβλία που ήθελε αυτός και έβγαλα φωτοτυπίες.Σκεφτείτε πόσες πολλές ήτανε που έδωσα 12 ευρώ...Αναγκάστηκα να τα αφήσω εκεί τα βιβλία και να πάω σε μια ώρα ξανά.Κάθισα απέναντι και έφαγα κάτι και ξαναπήγα.

Πόσες αναμνήσεις μου έρχονται στο μυαλό όταν φτάνω εκεί...Στην πίσω πλευρά του Παντείου...Όταν περνάω τους πίνακες ανακοινώσεων...

Πέρασαν 9 χρόνια ακριβώς που πήρα το πτυχίο...Πόσο αλλιώτικα ήταν όλα τότε στη ζωή μου...Δεν είμαι σίγουρη αν ήταν καλύτερα ή χειρότερα.Αλλά σίγουρα διαφορετικά.Ήμουνα και πιο μικρή και πιο αισιόδοξη για τη γενική κατάσταση.Ακόμα δεν είχαν γκρεμιστεί τα όνειρα για δουλειά.Πίστευα ότι αν ψάχνεις βρίσκεις.Κι όμως,αυτό το τόσο απλό,στην Ελληνική πραγματικότητα δεν ισχύει.Δεν είναι σίγουρο ότι αν ψάχνεις και προσπαθείς θα βρεις και κάτι.Αν και αυτό που ισχύει στην περίπτωση μου είναι ότι δυσκολεύομαι πολύ να μπω σε καλούπια και ωράρια,κυρίως πρωινά.Πόσο θυμώνω από κάτι άτομα που τους κατατάσω στους ξερόλες που προσπαθούν να με πείσουν με μοιρολατρία με φράσεις του στυλ τι να κάνουμε,δεν υπάρχουν δουλειές όπως τις θέλουμε ή στη δουλειά θα ανεχτείς ό,τι σου πουν,μπορείς να κάνεις κι άλλιως;Δεν βρίσκονται εύκολα οι δουλειές.

Εντάξει παιδιά...Cool...Για δουλειά πάμε,δεν πάμε για καταναγκαστικά έργα,δεν θα μας μαστιγώσουν κιόλας,δεν θα καθόμαστε να ανεχόμαστε τον κάθε παρανοικό...Δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσω να ανεχτώ καταστάσεις πέρα από τις δυνάμεις μου.Προτιμώ να κάθομαι και να την βγάζω με ένα ευρώ την ημέρα.Δόξα το Θεο,δεν μένω στο δρόμο,κι ένα πιάτο φαί το έχω.Αλλοι ούτε αυτό δεν το έχουν.Την υγειά μου την έχω.Μια χαρά όλα!!Γιατί να πιέζομαι και να αγχώνομαι και στο τέλος να πληρώνω τα λεφτά στους γιατρούς;

Όταν έφυγα από το σουπερ-μαρκετ όλοι λέγανε γιατί έφυγες,ήταν καλά; και τέτοια.Δεν είχαν έρθει να δούνε ότι 8 ώρες δεν κάναμε ούτε 5 λεπτά διάλειμμα κάτι που εκτός από εξοντωτικό είναι και παράνομο.Μια φορά ζήτησα τα κλειδιά να πάω στην τουαλέτα-γιατί πηγαίναμε κάτω και κλείδωνε η πόρτα,εκεί είχαμε και τα πράγματα μας-και όπως πήγα στην τουαλέτα ακούω από το μεγάφωνο να φωνάζει το ονομα μου να πάω στο ταμείο!!!!!!!!!!Ούτε το παντελόνι δεν είχα προλάβει να σηκώσω!!Πόση ώρα έλειπα;Ούτε 5 λεπτα!!Πως να μην ξεχειλίσει το ποτήρι μετά...Αν είναι να πάω οικειοθελώς σε σουίτα στο Δαφνί,δεν θα το αποφασίσει κανένας άλλος για μένα,πόσο μάλλον κάποιος ηλίθιος προιστάμενος.Την θέλω την Αυγή!!

Τέλος πάντων.Ας πω κάτι ευχάριστο.

Τελικά πήγα το Σάββατο στον Gary Moore!!Τέλεια ήταν!!Το μόνο κακό ήταν ότι άργησα να πάω,έφτασα 9.30 και κάθισα σε κάτι σκαλιά,είχα πιαστεί.Το τραμ είχε πολύ καθυστέρηση,είχα φύγει από 7 η ώρα από το σπίτι,ήμουνα 8 η ώρα στο Σύνταγμα,και έφτασα 9.30 στο Φάληρο!!!!!!!!!!!Έλεος δηλαδή...Εκείνη τη μέρα βρήκε το τραμ να έχει καθυστέρηση.Για ποιο λόγο,δεν κατάλαβα.

Αλλά ήταν τόσο ωραία που γρήγορα τα ξέχασα όλα αυτά...Τι παίζει ο άνθρωπος...Ευτυχώς δεν είχε μύγες γιατί θα είχα γίνει μυγοφάγος!!!!!!!!Τι σόλο!!!!Είπε πολλά καινούρια τραγούδια και ο κόσμος δεν τα ήξερε.Από τα παλιά,λίγα είπε.

Για καλή μου τύχη,στο γυρισμό πήρα τηλέφωνο τη μάνα μου και γυρίζαν από το Λαύριο,τη βάπτιση,και έτσι δώσαμε ραντεβού στο Σύνταγμα.Πήγα και όρθια με το τραμ και στριμωγμένη,γεμίζει υπερβολικά!!Εγώ επειδή δεν βγαίνω προς την παραλία,δεν ήξερα ότι γεμίζει τόσο...

Αυτά λοιπόν από εμένα.

Το πρόγραμμα μου συνθέτουν πρόβες του θεατρικού μας(που μου αρέσει πολύ),ωδείο(επίσης μου αρέσει πολύ),συναυλίες όποτε έχει κάτι καλό(η καλύτερη μου),κατά τ'άλλα σπίτι,ησυχία.Τα ίδια.Μια χαρά!!!!!!

Θέλω να πάω και στις νύχτες πρεμιέρας,είναι μέχρι 28/9.Την ίδια μέρα τελειώνει και το φεστιβάλ βιβλίου.Θα καταφέρω να πάω;Για να δούμε.

Φιλιά σε όλους!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Να 'μαι και πάλι.Σε ένα θορυβώδες ιντερνετ καφε,κοντά στο σπίτι μου.Νιώθω αποκομμένη από τον έξω κόσμο,γιατί σαν να μην έφτανε που δεν έχω ιντερνετ,δεν έχω και τηλέφωνο...Δεν λειτουργεί για να πάρουμε τηλέφωνο,στις εξερχόμενες δηλαδή,ενώ δέχεται εισερχόμενες,όταν κάποιος μας τηλεφωνεί.Η ALTEC που είχαμε βάλει αντί τον ΟΤΕ θα κλέισει και σταδιακά κόβει τις συνδέσεις.Βάλαμε άλλη εταιρία τώρα,αλλά μέχρι να μας συνδέσει...Έστειλα και στην άλλη εταιρία,για το ιντερνετ.Να δούμε.Δεν μπορώ άλλο.Με το κινητό πόσο να μιλήσεις;Αν έχεις κάρτα,δεν είναι για πολλή ομιλία...Και θέλω να επικοινωνήσω με τη δουλειά,μάλλον θα εφοδιαστώ κάρτα 20 ευρώ...Την βλέπω τη δουλειά...Καιρός είναι να ξεκινήσουμε και να πληρωθούμε.Τα νεύρα μου!!

Εχθές είχα πάει στην Αργυρούπολη,στη συναυλία για την Αφρική.Δεν λέω λεπτομέρειες,θα είδατε σίγουρα το σχετικό θέμα στο forum.Ήταν πολύ ωραία!!

Σήμερα ετοιμάζομαι να πάω στον Gary Moore!!!!Δεν την έχανα με τίποτα αυτή τη συναυλία!!!!!!!!!!Σιγά μην πήγαινα στη βάπτιση,να έχανα τη συναυλία!!Καμιά φορά τα ψέματα σε σώνουν.Δεν μου αρέσουν και είμαι πολύ κακή στο να πω ψέμα,επειδή δεν έχω μάθει να λέω και με καταλαβαίνουν οι άλλοι με τη μια.Αλλά σ'αυτή την περίπτωση είναι και οι γονείς μου στο κόλπο.Υποτίθεται είμαι με ίωση,με συμπτώματα γαστρεντερίτιδας.

Η πλάκα είναι ότι και 20/9 να την κάνανε τη βάπτιση,πάλι δεν θα πήγαινα.χαχαχαχα!!Είναι συναυλιακός μήνας.Ε,να μην δω και τον Κωστή που παίζει το άλλο Σάββατο;Το επόμενο Σάββατο πάλι συναυλία.

Την Δευτέρα 22/9 πάλι συναυλία.χαχαχα!!Στο Καλλιμάρμαρο.

Η καλύτερη μου!!!

Αλλιώς,τα ίδια.Τώρα που δεν έχω ίντερνετ,κάνω δουλειές στο σπίτι.Ως συνήθως αλλάζω διακόσμηση στα δωμάτια,πάνω στα έπιπλα,αλλάζω τα αντικείμενα πάνω,τις βιβλιοθήκες.

Αυτές τις μέρες είχα καταπιαστεί με κάτι παρτιτούρες,είχα κατεβάσει και αποθηκεύσει δυο βιβλία,περίπου ένα χρόνο πριν,και τώρα τα εκτύπωσα,έξω,γιατί ήταν πολύ μεγάλα.Εκατοντάδες παρτιτούρες!!Γεμίσανε τα τετράδια μου!!Επαιξα λίγο με την ηλεκτρική.Η ακκουστική τραυματίστηκε!!Εσπασε ο πάνω καβαλάρης.Την πήγα,μου την κόλλησε το παιδί,αλλά την αφήνω να ξεκουραστει λίγο.Ευτυχώς που δεν έχασα το κομματάκι,γιατί την είχα πατήσει κι εγώ και ο φίλος από το μαγαζί...Θα έπρεπε να ξύσει και να προσαρμόσει άλλον καβαλάρη,είναι ένα μέγεθος.

Και όλα αυτά αν σας πω γιατί γίνανε θα γελάσετε!!Εγώ γέλαγα και μου λέει:Δεν γελάμε. Με το παιδί γνωριζόμαστε χρόνια,από εκεί έχω πάρει τις 2 από τις 3 μου κιθάρες,γελάμε όταν πάω,έχει πολύ χιούμορ!

Είχα βάλει λοιπόν ανάποδα τις χορδές!!Από την πίεση έσπασε ο καβαλάρης!!

Το πρόβλημα μου είναι ότι όλα όσα απαιτούν περιστροφική κίνηση κυρίως,τα κάνω ανάποδα.Κουρδίζω ανάποδα,βάζω ανάποδα τις χορδές,αντί να ξεκλειδώσω-κλειδώνω,αντι να κλείσω τη βρύση-την ανοίγω και πιτσιλιέμαι.

Μάλλον μικρή ήμουνα αριστερόχειρας...Τώρα γράφω με το δεξί,αλλά ένα 60-70% των δουλειών τις κάνω με το αριστερό και προφανώς μου δίνει ανάποδες εντολές ο εγκέφαλος.Παρεπιπτόντως με το αριστερό κάνω καλύτερα γράμματα...Μπορεί αυτό τελικά να φταίει που είμαι αδέξια και όλο χτυπάω,προχθές δυο φορές κόπηκα στα χέρια,με χαρτί...Κάνει το χειρότερο κόψιμο το χαρτί...

Αυτά λοιπόν από μένα.

Φιλιά σε όλους!!

Αποχωρώ σιγά-σιγά.Έχω να δω και κάτι άλλες σελίδες πριν.

Εδώ και αρκετούς μήνες είμαι ανάδοχος στην Actionaid.Έτυχε μια εποχή που είχα δουλειά και χρήματα-πέρυσι-και έστειλα την αίτηση να γίνω ανάδοχος για ένα χρόνο.Ελπίζω όταν θα πλησιάζει η λήξη αυτού του χρόνου να είμαστε καλά και να έχω χρήματα να ανανεώσω τη συνδρομή γιατί αυτά τα παιδιά σίγουρα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.Νιώθεις ότι πιάνουν τόπο τα χρήματα σου από ο,τι αν τα σκορπούσες από δω κι από κει σε βλακείες.Αυτά τα παιδιά και οι γονείς τους,στις χώρες όπου δραστηριοποιείται η οργάνωση έχουν πραγματικά ανάγκη.Ζουν κάτω από καθεστώς φτώχειας.Το φαγητό τους είναι ελάχιστο.Το νερό στις περισσότερες περιπτώσεις λιγοστό και βρώμικο.Το σχολείο,αν υπάρχει,μπορεί να απέχει χιλιόμετρα και να είνα δύσκολο για τις οικογένειες να στείλουν τα παιδιά,αφού τα περισσότερα συνήθως βοηθάνε τις οικογένειες τους δουλεύοντας ως εργάτες,από μικρές ηλικίες.

Αφορμή να μιλήσω για όλα αυτά,στάθηκε ένας φάκελος που μου ήρθε από την Actionaid.Δεν ήταν φυσικά ο πρώτος.Μου έρχονται τακτικά φάκελοι με ενημερωτικό υλικό για τις δράσεις του οργανισμού.Επίσης έχω λάβει φωτογραφία του παιδιού που είμαι ανάδοχος του.Είναι ένα εντεκάχρονο κοριτσάκι στην Βραζιλία,σε ένα ορεινό και άγονο χωριουδάκι.Προέρχεται από μια φτωχή πολύτεκνη οικογένεια.

Σε αυτόν τον φάκελο ήρθε ένα γράμμα από το παιδάκι-στα Ισπανικά-αλλά το μεταφράσανε στα Αγγλικά και εν συνεχεία στα Ελληνικά,και μια ζωγραφιά του παιδιού.Η ζωγραφιά και το γράμμα περιέχονται μες την καρτούλα που φαίνεται στη φωτογραφία.

Ήταν ό,τι πιο όμορφο είδα σήμερα...Ο,τι πιο φωτεινό και ελπιδοφόρο,μια ζεστή,σιωπηλή νύχτα...Πόσο πολύ συγκινήθηκα...

Για όποιον θέλει να διαβάσει για τη δράση της Actionaid και -γιατί όχι-να γίνει ανάδοχος και υποστηρικτής του έργου της,υπάρχει το site: www. actionaid.gr

Αλλο ένα ενδιαφέρον site είναι: www. hamogelo.gr

Το site του Χαμόγελου του παιδιού.

Γιατί και στη χώρα μας μπορεί να μην υπάρχουν παιδιά να πεθαίνουν της πείνας αλλά υπάρχουν παιδιά που χρειάζονται φροντίδα και αγάπη,όταν οι οικογένειες τους δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τους την προσφέρουν.

Ποιος άλλος είναι το μέλλον,αν όχι τα παιδιά;

Δεν μας ανήκει τίποτα

είναι όλα δανεικά απ'τα παιδιά μας...

Ακόμα και μέσα στο μπάνιο,πάνω απ'τη ντουζιέρα,στα πλάγια,για την ακρίβεια,δεν έλειπε το καλό γούστο.

Ευτυχώς εκεί δεν έφταναν τα νερά,γιατί το μόνο κακό του δωματίου ήταν ότι μετά το ντους ήταν τα κανάλια της Βενετίας μες το μπάνιο.

Να και ένα καδράκι που φωτογράφισα στο μπάνιο.Με σκαλιστές φιγούρες,δεν ήταν ζωγραφισμένο,τα παπάκια μπορούσες να τα αγγίξεις,όπως και τα καραβάκια.Μπα,μάλλον γλάροι θα είναι,τώρα που το σκέφτομαι,τι δουλειά έχουν τα παπάκια;Γλάροι είναι.

Τι να κάνω;Να μην το φωτογραφίσω επειδή ήταν στο μπάνιο;Αφού ήταν τόσο όμορφο...

Το δωμάτιο που μείναμε φέτος στη Νάξο το έβγαλα "δωμάτιο του παραμυθιού" ή αλλιώς "δωμάτιο της Μπάρμπι".Κουκλίστικο.Προσεγμένη και η λεπτομέρεια.Καδράκια,κεριά,λουλουδάκια στα βάζα,τα κρεβάτια ζωγραφισμένα,τα κομοδίνα,είχε έναν καθρέπτη με ένα έπιπλο που μου θύμιζε καθρέπτη και έπιπλο σε καμαρίνι θεάτρου.Μέχρι και στο μπάνιο είχε καδράκια ξύλινα,με παραστάσεις.Όλο το δωμάτιο βαμμένο σε ένα παλ,απαλό ροζ-σομον χρώμα,που ξεκούραζε το μάτι.Οι κουρτίνες κι αυτές λουλουδάτες.Το σκαμπώ που καθόμουνα μπροστά στο έπιπλο με τον καθρέπτη,είχε κι αυτό ζωγραφισμένα λουλούδια.

Η φωτογραφία από το ντουλαπάκι,κάτω από το έπιπλο με τον καθρέπτη.Οι λάμπες έλειπαν για να είναι βγαλμένο,λες,από καμαρίνι θεάτρου.

Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι η μια κόρη της γυναίκας εκείνης σπουδάζει θεατρολογία.Αυτή η γυναίκα έχει 5 παιδιά,3 κορίτσια,2 αγόρια.Η μια κόρη,που γνώρισα και ήρθε με πήρε από το καράβι,σπουδάζει θεατρολογία.

Ακόμα κι ο διάδρομος στολισμένος με πολύ γούστο.

Αν κάτι συμπαθώ πολύ είναι τα καλόγουστα αντικείμενα και η προσεγμένη διακόσμηση.Νιώθω στο φυσικό μου χώρο!!

Οι φωτογραφίες όπως και οι αναμνήσεις από τη Νάξο,συνεχίζουν.

Ένα από τα εφτά γατάκια που έρχονταν στην αυλή,στο δωμάτιο.Τα τάιζα κρακεράκια και τρώγανε.Μέχρι και κρουασανάκι φάγανε.Κατεβαίνανε ανάμεσα στα φύλλα,σιγά-σιγά από το δέντρο,μια ροδιά που υπήρχε στην αυλή.Εγώ ως συνήθως στις διακοπές ξυπνούσα από τις 7 το πρωί,κάτι που δεν κάνω στην Αθήνα να με πληρώνεις.Καθόμουνα στην αυλή με το μίλκο μου και ό,τι είχα πάρει για πρωινό,κουλουράκια,κρουασανάκια,ανάλογα,και παρακολουθούσα την γατοοικογένεια να έρχεται.

Μέχρι που ήρθαν στο διπλανό δωμάτιο κάτι άξεστοι Ελληνάρες,ένα ζευγάρι,πάνω-κάτω στην ηλικία της μητέρας μου,και αυτός έδιωχνε το κακόμοιρο γατάκι λες και ήρθε το τέρας...Αν είναι δυνατόν...Το γατάκι τον πείραξε,όχι οι φωνές του που μίλαγε όλη μέρα στο κινητό και το τσιγάρο που μόλις έβγαινε έξω κλείναμε το τζάμι,μύριζε όλο το δωμάτιο.Τσιγάρο από  &*^%^  έκανε,τι στο καλό;

Έτσι τα γατάκια αραιώσανε τις επισκέψεις.

Αλλά ήταν όμορφα,έτσι που ξεπροβάλανε οι μουρίτσες τους,πίσω από τα φυτά.Αθώα πλασματάκια.

Τώρα θα σας πάω ένα ταξίδι στο παρελθόν.

Το έχω πει πολύ καιρό ότι θα το κάνω.

Κρατήστε μου το χέρι και ξεκινάμε!!!!!!!!

Όταν πήγαινα σχολείο,δεν είχα σκοπό να σπουδάσω.Απλά έτυχε να περάσω με την πρώτη και Αθήνα και πήγα.Δεν είχα βάλει πολλές σχολές στο μηχανογραφικό,μόνο 16,και αυτές μόνο Αθήνα,Πειραιά και Χαλκίδα(κάτι το οποίο μετάνιωσα στην πορεία,θα προτιμούσα να σπουδάσω επαρχία).Τότε ήταν ακόμα οι δέσμες και ήμουνα στην 4η.Ήθελα να πάω 1η,αλλά δεν χώνευα την φυσική,ενώ ήμουνα πολύ καλή στα μαθηματικά.Έτσι,πέρασα εκεί.Σαν να λέμε,είδα φως και μπήκα στην Πάντειο.Στις Πανελλήνιες πρέπει να ήμουνα η μόνη που πήγε χαλαρή και χωρίς άγχος.Γιαυτό έγραψα και καλά.Δεν είχα ποτέ πίεση από τους γονείς μου κι αυτό όχι επειδή-όπως θα σκεφτεί κάποιος κακεντρεχής-είμαι μοναχοπαίδι,αλλά επειδή οι γονείς μου είχαν πάντα και έχουν προοδευτικές ιδέες και είναι μοντέρνοι,άλλωστε είναι και σχετικά νέοι,με αποκτήσαν όταν ήταν 24-25 χρονών.Έχουμε φιλική σχέση πάνω από όλα και ξέρουν τα πάντα πρώτοι από όλους.Ακόμα κι όταν είχα κάποια σχέση πάντα ήξεραν το κάθε παλικάρι,είχαν φιλική σχέση μαζί του,κι αν ακόμα δεν τον συμπαθούσαν δεν θα το έλεγαν να γύριζε ανάποδα ο κόσμος.Σέβονταν πάντα τις επιλογές μου και μου είχαν εμπιστοσύνη.Νιώθω τυχερή γιαυτό.Γιαυτό δεν χρειαστηκε να πω ποτέ ψέματα.Γιαυτό δεν έμαθα να λέω ποτέ ψέματα.Μόνο όταν είναι τελείως αναγκαίο όπως πχ το Σάββατο(για να γλιτώσω συγγενείς)

Στο πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο,άρχισα να βγαίνω περισσότερο και να πηγαίνω συναυλίες κυρίως.Ποτέ δεν είχα απαγόρευση να βγω αλλά δεν έβγαινα γιατί οι φίλες μου είχαν απαγόρευση από τα δικά τους σπίτια και δεν είχα πολλές παρέες εκτός των κοριτσιών από το σχολείο.

Λατρεύω τις συναυλίες.Πάντα ήταν ο αγαπημένος μου τρόπος διασκέδασης.

Πέρασα λοιπόν το 1994 στην Πάντειο.Στο Α έτος της σχολής  έκανα νέες παρέες,κοπέλες από διάφορα μέρη της Ελλάδας.

Με τις μονες που διατηρήσαμε επαφή είναι η Βάλια που είναι στη Ζάκυνθο και η Γιώτα που είναι στο Παγκράτι.Πήγα στους γάμους και των δυο,στη μια φέτος το Πάσχα,και στην άλλη τα Χριστούγεννα του 2001,στη Λάρισα.

Εκεινα τα χρόνια έκανα πολύ παρέα και με την ξαδέλφη μου την Ελένη,που είναι 4 χρόνια μεγαλύτερη μου.Τώρα είναι παντρεμένη και περιμένει το πρώτο της παιδί.

Τότε λοιπόν είχαμε αλωνίσει όλους τους συναυλιακούς χώρους.

Ήρθε λοιπόν ο Οκτώμβριος του 1994.Σε ένα υπόγειο στην Κυψέλη,απέναντι απ'τον Πανελλήνιο.Καφεθέατρο το όνομα.Υπάρχει ακόμα.

Οι πύξ λάξ.

Ακούγαμε πολύ τότε με την Ελένη τα τραγούδια τους.Τους είχαμε δει κάποιες φορές αλλά δεν είχαμε γνωριστεί.

Στο Καφεθέατρο καθίσανε αρκετό καιρό,μέχρι τον Ιανουάριο του 1995.Με την Ελένη πηγαίναμε κάθε Σάββατο.Στην αρχή αρχίσαμε να μιλάμε με τη Δημητρούλα,μάλιστα η πρεμιέρα τους εκεί είχε συμπέσει με την γιορτή της και της είχα ευχηθεί.Μετά μιλήσαμε με τον Φίλιππο,και στη συνέχεια και με τους άλλους.Είχανε τότε έναν άλλο ντράμερ,τον Βαγγέλη,που τον είχαμε συναντήσει μια φορά τυχαία στους Αγ.Αναργύρους και του είχαμε μιλήσει,εκείνος μας είχε πει για το Καφεθέατρο,η Ελένη τον συναντούσε συχνά στους Αγ.Αναργύρους,όπως συχνά συναντούσαμε και τον Μάνο,η πλατεία είναι πέρασμα.

Έτσι απλά γνωριστήκαμε.Περνούσαμε όμορφα εκεί κάθε Σάββατο.Κάποιες φορές ερχόταν και μια φίλη μας μαζί.

Τότε ήταν που ερχόταν κι ο Πασχαλίδης και τραγουδούσε μαζί τους.Ανεπίσημα,φιλικά.Γελάγαμε πολύ με τα πειράγματα τους,ο Μπάμπης με τον Μιλτο πως τσακωνόντουσαν,φάση είχε.Εννοείται για πλάκα τσακωνόντουσαν.Είναι και άλλη ομάδα,γιαυτό.

Ηρθε ο Φεβρουάριος του 1995,σε μια καφετέρια στους Αγ.Αναργύρους,με το όνομα La plaza.Δεν υπάρχει τώρα,ήταν στο εμπορικό κέντρο.Εκεί λοιπόν έπαιζε ένας φίλος τους,ο Νίκος,μουσικός από τους καλύτερους.Παιδικός φίλος του Μάνου,έχουν 4-5 χρόνια διαφορά,είναι μεγαλύτερος ο Μάνος.Ο Μάνος είναι ένα χρόνο μικρότερος από τον πατέρα μου και έχει κόρη στην ηλικία μου(έχει κι άλλα παιδιά).

Την κιθάρα που παίζει ο Νίκος,λίγοι άνθρωποι παίζουν αλλά δυστυχώς δεν προβάλει την δουλειά του.Τέλος πάντων.Εκεί λοιπόν ήρθαν οι περισσότεροι.Ήρθε κι ο Μίλτος,ήρθε κι η Δήμητρα με έναν ψηλό νεαρό με μακριά μαλλιά,μπουκλες ως την μέση τον οποίο μας τον σύστησε Κώστα.Εγώ έλεγα από μέσα μου:τυχερή Δήμητρα.Δεν ηξερα οτι ο Κώστας ήταν ο νέος τους κιθαρίστας.Άλλα,φαντάστηκα!

Μετά από κάποια γεγονότα,που δεν μπορώ να πω,είναι προσωπικά,γνωριστήκαμε ακόμα καλύτερα με τα παιδιά.Με τον Κώστα και τη Δήμητρα είχα πάντα καλύτερη σχέση γιατί είμαστε και πιο κοντά στην ηλικία,η Δήμητρα 2 χρόνια μεγαλύτερη μου και ο Κώστας 5,5 χρόνια.

Τον Οκτώμβριο του 1996,πήγα στο studio Live στους Αγ.Αναργύρους,μαζί με τον Μάνο,να παρακολουθήσω ηχογράφηση.Ηχογραφούσε ένας τραγουδιστής που εγώ τον είχα δει ως μπασίστα των Κατσιμίχα,με το όνομα Δημήτρης Λιόλιος.Ήταν μια μαγική εμπειρία!Ηχολήπτης ο ντραμερ των Τσοπαναρειβ,ο Νίκος,ο οποίος μου μιλάει από τότε όταν με δει.Πολύ καλό παλικάρι,όπως και ο αδελφός του ο Παναγιώτης,που ήταν ο πρώτος κιθαρίστας των πυξ λαξ. Μου έδωσε κι εμένα ακουστικά και η διαδικασία της ηχογράφησης μου φαινόταν κάτι μαγικό τότε.Παίζανε live και δοκιμάζανε ένα συγκεκριμένο τραγούδι.Ήταν από τις πιο όμορφες εμπειρίες στη ζωή μου.

Η φωτογραφία είναι τον Ιούνιο του 1996.Και ναι,αυτή με τη μακριά φούστα,είμαι εγώ!!Είκοσι χρονών!!Ο ένας ψηλός,δεν χρειάζεται νομίζω συστάσεις.Ο άλλος,είναι ο Άλκης,πιανίστας του γκρουπ,ξάδελφος του Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ.Δίπλα μου η Δημητρούλα.Είμαστε έξω από το ΣΕΦ,σε ένα φεστιβαλ Ινδιάνων(!!!) που είχε γίνει,με αληθινούς ινδιάνους.

Εννοείται ότι μαζί με την Ελένη πηγαίναμε παντού,όπου παίζανε.Πολλές φορές ερχόντουσαν κι οι γονείς μου,κυρίως όταν ήταν μακρινές αποστάσεις και θα ήταν δύσκολο να γυρίσουμε μόνες.Κι οι γονείς μου γνωριστήκανε με τα παιδιά.

Ο άλλος φίλος μας,ο Νίκος,ο καταπληκτικός κιθαρίστας,έγινε καλός μας φίλος,και τον γονιών μου,είχε έρθει και στο σπίτι το παλιό,στην Κυψέλη.Μας κάλεσε και στο γάμο του,τον Φεβρουάριο του 2000.Πάντρευτηκε μια κοπέλα από την Αυστρία.Έχουν κι ένα κοριτσάκι 8 χρονών τώρα,την Ειρήνη,που δεν έχουμε γνωρίσει δυστυχώς.Και με τον Νίκο έχουμε καιρό να μιλήσουμε,δεν παίζει και πολύ συχνά.Είχε πεθάνει κι ο αδελφός του,45 χρονών...Η μητέρα του έμενε δίπλα στον ξάδελφο μου,αλλά τώρα έχει φύγει από εκεί.

Μετά διαλύσανε οι πυξ λαξ,φτιαχτήκαν τα Συννεφα με παντελόνια,και πάιζανε στο Δίπλα στο ποτάμι,τον Δεκέμβρη του 2000.Λίγο πριν φτιάξουν το ωδείο στο Χολαργό,στο οποίο με κάλεσε ο Κώστας.Ο οποίος Κώστας μάθαινε τότε και μαθαίνει κοντραμπάσο.Τι γέλιο κάναμε με αυτό το παιδί!!Τι πείραγμα του έκανα!!Ερχόταν στο τραπέζι,κάποιες φορές είχα πάει με την μάνα μου,και τον πείραζα επειδή έπινε ότι θα μπει με το αμάξι στο σπίτι και κάτι τέτοια.Του πείραζα τα μαλλιά,το κλασικό,γιατί αυτός είχε πάντα πιο μακριά από μένα,πριν το 1997 που πήγε στο ναυτικό.Τότε τον πείραζα που έβγαινε συνέχεια και αυτός με πείραζε που κάθε φορά που έβγαινε.ήμουνα εκεί,πρώτο τραπέζι.Ο Κώστας είναι ένα από τα πιο καλά και φιλότιμα παιδιά που έχω γνωρίσει.Του έστελνα κάτι κάρτες,κάτι ζωγραφιές,στα γενέθλια του,16 Δεκέμβρη,στη γιορτή του τον Μάη.Μια φορά μου είχε πει ότι τα έχει κρατήσει όλα και συγκινήθηκα που είχε κρατήσει ακόμα και μια βλακειούλα που είχα ζωγραφίσει,στυλ καρτουν,τον είχα ζωγραφίσει ότι έκλαιγε που έκοψε τα μαλλιά για το στρατό.Ακόμα κι αυτή τη βλακειούλα,την είχε κρατήσει...

Στις συναυλίες τους,είχα κάνει και παρέες,κάποια παιδιά που βλεπόμασταν πάντα,δίναμε εκεί ραντεβού.Ο Βασίλης,η Χριστίνα(αδελφή του),ο Λεωνίδας,η Βικυ,και κάτι άλλα παιδιά που δεν θυμάμαι ονόματα.

Αλλά όπως πάντα,περνάει ο καιρός και οι άνθρωποι χάνονται.Τελευταία φορά είχα δει τα παιδιά στο After Dark,αλλά είναι πάνω από 2 χρόνια.Η Δημητρούλα είχε τρελαθεί που με είδε!!!Ο Κώστας ήταν με κοντά μαλλιά.Ο Νικολάκης χάρηκε κι αυτός,πολύ καλό παιδάκι.Τους άλλους δεν τους ήξερα που είχαν στο γκρουπ.

Κάποια φάση είχα γνωρίσει και τον Λευτέρη,τον αδελφό του Φίλιππα.Πολύ καλό παιδί,γελαστός και ευγενικός.

Είμασταν μια μεγάλη παρέα από μια φάση κι ύστερα σε κάθε συναυλία και μιλούσαμε με όλους μετά τη συναυλία.Αλλά πάντα οι άνθρωποι χάνονται,πολλές φορές χωρίς να το θέλουν...Η ίδια η ζωή σε απομακρύνει...

Φεβρουάριος του 2002 και πήγαμε με τον φίλο μου τον Στρατή,στα Κίτρινα Ποδήλατα.Κάπου εκεί ξεκίνησε μια φιλική σχέση,τελείως χαλαρά στην αρχή.Περισσότερο με τον Αλέξανδρο,τον μικρό αδελφό.Το πόσο μοιάζουμε με αυτό το παιδί!Καταλαβαινόμασταν,αν και είναι 6 χρόνια μικρότερος μου.Απίστευτο παιδί.Με τον Γιώργο ήταν αλλιώς,διαφορετικός άνθρωπος.Πολύ καλό παιδί αλλά αλλιώτικος.Η μέρα με τη νύχτα τα δυο αδέλφια αλλά πολύ καλά παιδιά και από καλή οικογένεια.Περάσαμε πολλές φάσεις μαζί.Κάπου εκεί στην πορεία στο site που δημιουργήσανε,στο forum μέσα γνωρίστηκα με κάποια παιδιά και κάναμε πολύ παρέα στις συναυλιές.Πήγαινα μόνη και βρισκόμουνα με παρέα 10 ατόμων το λιγότερο.Περάσαμε έναν καταπληκτικό χειμώνα περυσι στην Εξέδρα.Με το ένα κοριτσάκι,την Εύη,κάνουμε πολύ παρέα.

Με τον καλό μου φίλο το Στρατή κάνουμε γνωριμίες.Αν δεν ήταν αυτός,πολλούς από όσους έχω γνωρίσει τα τελευταία χρόνια,δεν θα τους είχα γνωρίσει.Με έχουν πιάσει λίγο οι ντροπές μου.

Τελευταίος,αλλά όχι καταιδρωμένος ο Κωστής.'Ενας άνθρωπος που ξέρω τόσο λίγο και συμπαθώ πολύ.Καλός μας φίλος πλέον.Απίστευτο παιδί!!

Φυσικά όλα αυτά τα χρόνια,στην παρέα μου έρχονται και φεύγουν άνθρωποι.Αλλά κάποιοι φίλοι είναι πάντα εκεί.

Ο Στρατής.Φίλος μου από το 1998.

Ο Φάνης.Φίλος μου από το 2000.Δικηγόρος.

Ο Κώστας.Φίλος μου από το 1999.Ηθοποιός.

Η Ρία.Φίλη μου από το 2003.

Η Μάρω.Φίλη μου και δασκάλα μου,από το 1997.

Η Κατερίνα.Φίλη μου από το 2004.

Ο Χρήστος.Φίλος μου από το 2003.

Η Βερόνικα.Φιλη μου από το 2003.Φοιτήτρια.

Ο Αντώνης.Φίλος μου από το 2007.Φοιτητής.

Η Καίτη.Φίλη μου από το 2007.

Και τόσοι άλλοι.

Όλοι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους.Ηλικιακά από 19 χρονών ως 49 χρονών.Η Καίτη έχει 2 κόρες μεγάλες,είναι και γειτόνισσα μου.Ο Κώστας κάποτε έμενε στο σπίτι μου,το είχε νοικιασμένο,όσο μέναμε Κυψέλη.Χάρη στον Κώστα έχω δει πολλές όμορφες παραστάσεις,στα θέατρα που έχει παίξει.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι μου μάθανε κι από κάτι.

Γενικά μου αρέσει να είμαι φιλική,να είμαι ανοιχτή σε νέες γνωριμίες.Πολλές φορές αυτό μπορεί κάποιος να το παρεξηγήσει.Να νομίζει ότι επειδή είμαι άνετη με κάποιον άντρα του την πέφτω,κάτι που είναι γελοίο στην περίπτωση μου.Απλά είμαι άνετη.Σέβομαι πχ όταν ένας άντρας συνοδεύεται.Γενικά έχω ιδέες που ακολουθώ πιστά.Ηθικής.Να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα δεν θα κάνω κάτι αντίθετο από αυτές.Γιαυτό και οι φίλες μου μου έχουν εμπιστοσύνη,ακόμα και παρέα να κάνω με τα αγόρια τους.Θα προτιμούσα να ανοίξει να με καταπιεί η γη παρά να προδώσω φίλη.Να γύριζε ανάποδα η γη.

Κάνω πολύ πιο εύκολα παρέα με άντρες,παρά με γυναίκες,κι αυτό γιατί οι περισσότερες γυναίκες τα μόνα θέματα συζήτησης που έχουν είναι η μόδα,το μακιγιάζ και οι δίαιτες.

Η Ρία έκανε ένα διάστημα παρέα με μια κοπέλα την οποία κι εγώ την ήξερα.Ποτέ δεν την συμπάθησα και βγήκα αληθινή.Μόλις εκείνη γνώρισε κάποιον,την έγραψε την Ρία.Μου την έσπαγε απίστευτα αυτή η κοπέλα.Ήταν όμορφη κοπέλα,λίγο πιο ψηλή από μένα,αδύνατη,σκέτο κόκκαλο και γυρίζει και λέει μια φορά:Αχ,δεν το τρώω το μπισκοτάκι,παχαίνει.ΤΗΝ ΜΙΣΗΣΑ.Αν έχει εκείνη πρόβλημα,εγώ τι να πω;Δεν έχω όμως κανένα κόμπλεξ με τον εαυτό μου κι όσο κι αν προσπαθούσαν τέτοια άτομα να με κάνουν να αποκτήσω,πέσανε στο κενό οι προσπάθειες,γιατί αγαπώ πολύ τον εαυτό μου και τον προσέχω.

Οι άνθρωποι που είναι δίπλα μου,είναι δίπλα μου γιαυτό που είμαι και γιατί ξέρουν ότι τους αγαπώ κι εγώ γιαυτό που είναι.Ποτέ μου δεν κοίταξα κάποιον περίεργα λόγω εμφάνισης,ποτέ μου δεν έκανα διάκριση λόγω εμφάνισης.Το ίδιο άνετα κάνω παρέα με κάποιον με καθαρό πουκάμισο και κοντό μαλλί,το ίδιο κάνω παρέα και με έναν με μαλλί μακρύ,ράστα,ή στυλ πάνκ(όπως το εννοούσαν παλιά) και τρύπιο τζην.Αυτές οι βλακείες κι οι διακρίσεις εμένα δεν με αφορούν.Αν κάποιος είναι καλός μαζί μου,και ο Κουασιμόδος ο ίδιος να είναι,θα τον κάνω παρέα,ακόμα και με ένα μάτι να είναι.Μισώ τις διακρίσεις,μισώ και την αδικία.Μου τη σπάνε οι δήθεν,που κάνουν κάτι για φιγούρα,οδηγούν ξεσκέπαστα αμάξια,τρέχουν,κάνουν επικίνδυνους ελιγμούς,ακούνε μουσική "του σωρου" ,επειδή είναι μόδα,χορεύουν πάνω στα τραπέζια,και όλες αυτές οι ξενέρωτες συμπεριφορές.

Σίγουρα δεν είμαι το ήσυχο κοριτσάκι που νομίζουν όλοι.Δεν είπα ότι είμαι κακιά,αλλά δεν είμαι το προβατάκι που νομίζουν όλοι.Μ'αρέσει να είμαι καλή και ευγενική με ανθρώπους που το αξίζουν ή δεν υπάρχει λόγος για το αντίθετο.Αλλά μην νιώσω να με πνίγει το δίκιο....Γίνομαι θηρίο.

Μ'αρέσει να είμαι δίκαιη και αμερόληπτη.Δεν χαρίζομαι,αλλά αν κάποιος το αξίζει,είμαι προστατευτική,"μαμά" εντελώς,τον προσέχω και τον αγαπάω.

Αυτό που νομίζω ότι πιστεύουν οι άντρες για μένα και είναι η αιτία του κακού,είναι πως είμαι κορίτσι που μόλις γνωρίσω κάποιον ονειρεύομαι χαρές και πανηγύρια.Αν είναι δυνατόν!!!Ούτε κατά διάνοια!!!Αυτή η πεποίθηση τους νομίζω μου έχει φέρει συμφορές.ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ,πόσες φορές θα το πω;Είμαι ανεύθυνη και δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ.Ειλικρινής μέχρι αηδίας.Αλλά από ό,τι νομίζω,ένα 99% των αντρών,το ψέμα αποζητάει.Μια γυναίκα-γλάστρα,να επιδεικνυει σαν τρόπαιο,κι ας τον έχει κάνει τάρανδο.Φτάνει που θα είναι μοντέλο.Συγνώμη που παίρνει η μπάλα και ανθρώπους που δεν είναι έτσι,γιατί το ξέρω ότι υπάρχουν και χαίρομαι που έχω γνωρίσει.Με την ίδια λογική που το 99% των γυναικών ψάχνουν χρήμα,σιγουριά,γάμο,παιδιά.Αλλά επίσης κι εδώ υπάρχουν εξαιρέσεις.Είπαμε είμαι δίκαιη.Υπάρχουν καλοί και σκάρτοι και στα δυο φύλα.Παντού και πάντα.

Εγώ ανήκω στο 1% των γυναικών.

Μαύρο πρόβατο.

Δεν θα ξεσκεπάσω άλλο το πέπλο.Είπα ήδη πολλά.

Θα μου αφιερώσω ένα αγαπημένο τραγούδι.Και σε όλα τα μαύρα πρόβατα.

Ο ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ

Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται
Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δε κλαίει

Για ιδέστε που χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό
πετά κι ας το βρε θανάτου βόλι, κόντρα στον καιρό
Με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος

Για ιδέστε όλοι δέστε και μένα άλλο δε ζητώ
που χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ
Μύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου

Εντελώς συμβολικό.Με αντιπροσωπεύει.

Ερημοπούλι που πετάω κόντρα στον καιρό.Με αίμα στο φτερό μου,αλλά δεν "μασάω" από κάτι τέτοια.Έχει τιμή να πετάς με κόντρα τον καιρό...Η τιμή λέγεται ΜΟΝΑΞΙΑ...

...με καλύπτει...

Αν και είμαι στο site από πέρυσι τον Νοέμβριο νιώθω ότι λίγοι με ξέρουν ή όσοι με ξέρουν έχουν καταλάβει άλλα αντ’ άλλων. Είχα υποσχεθεί εδώ και μήνες ότι θα βάλω ένα post που να μιλάει για διάφορα γεγονότα του παρελθόντος που όσο και να θέλω δεν μπορώ και δεν θέλω να ξεχάσω. Γεγονότα όμορφα που με κάνουν να θυμάμαι εκείνες τις εποχές που όλα ήταν πιο αληθινά,πιο πολύχρωμα, πιο αθώα, πιο ήσυχα, πιο ανθρώπινα.

Ελάτε απ’ το χέρι ,να σας γνωρίσω την Αυγή.Για αρχή.Ακολουθεί δεύτερο post.

Όνομα: Αυγή, βαπτισμένη Χρυσαυγή

Γιορτάζω: Χριστούγεννα ανήμερα,25/12.

Γενέθλια:5/6

Ζώδιο:Δίδυμοι με ωροσκόπο Δίδυμο

Τόπος γέννησης: Αθήνα,συγκεκριμένα Αμπελόκηποι,εκεί είναι τώρα η Ευρωκλινική.

Καταγωγή γονιών:Ο πατέρας γέννημα-θρέμμα Αθηναίος,συγκεκριμένα Νέα Σμύρνη,ο πατέρας του ήταν Αθηναίος βέρος-υπάρχει και ένας μακρινός πρόγονος Ιταλός,γιαυτό το επώνυμο μας έχει Ιταλική ρίζα-η γιαγιά μου καταγόταν από την Αρμενία,αλλά γεννήθηκε στην Ελλάδα.Η μητέρα μου γεννήθηκε στο Λαύριο,αλλά ο πατέρας της είναι από Νάξο και η μητέρα της από Σαντορίνη.

Αδέλφια: δεν έχω

Περιοχή όπου μεγάλωσα: Ανω Κυψέλη

Πήγα σχολείο: στην Άνω Κυψέλη

Σπουδές: Πάντειο πανεπιστήμιο, κοινωνιολόγος, το πτυχίο βρίσκεται σε κορνίζα από το 1999

Τι άλλο έμαθα: έχω κάνει μαθήματα Η/Υ(ταχύρυθμο), αγγλικά(lower),ζωγραφικής,εικονογράφησης παραμυθιού,φωτογραφίας,ηχοληψίας, και γενικά μου αρέσει να μαθαίνω και πιστεύω ότι θα μαθαίνω μέχρι τα γεράματα

Πρώτη επαφή με κιθάρα: σε ηλικία 17 χρονών,ξεκίνησα μαζί με μια φίλη και συμμαθήτρια, εντελώς τυχαία και ξαφνικά,σε ένα σύλλογο στο Γαλάτσι.Εγώ συνέχισα,εκείνη βαρέθηκε και σταμάτησε.Από το 1997 πάω ωδείο.Βασικό μου πρόβλημα η έλλειψη μνήμης,αν έχω παρτιτούρα μπορώ να παίξω σχεδόν τα πάντα,αλλιώς δεν θυμάμαι τίποτα,επειδή έχω συνηθίσει να διαβάζω παρτιτούρα.

Πρώτη επαφή με τα υπόλοιπα όργανα: Το 1999 με το ακκορντεόν και το 2003 με το μαντολίνο. Διαβάζω μόνη μου όταν έχω όρεξη(γιατί γενικά τεμπελιάζω,αν και δεν θα έπρεπε). Ακκορντεόν είχα κάνει 3 μαθήματα όλα κι όλα στο ωδείο ,αλλά σταμάτησα,δεν μπορούσα να το κουβαλάω και εκεί είχαν ενα μικρούλι,δεν με βόλευε.Τα δυο αυτά όργανα μου ήρθε μια μέρα να μάθω και τα αγόρασα.Τόσο απλά.

Τι μουσική ακούω: Αναλόγως ώρας και διάθεσης.Δεν συμπαθώ τις ταμπέλες αλλά κάπως πρέπει να καταλαβαινόμαστε.Κυρίως Ελληνικό και Ξένο ροκ,έντεχνο,αλλά και παλιό λαικό και ρεμπέτικο.Κάποιες φορές και κρητική μουσική.Άλλες φορές ρέγκε και λάτιν.Τα μόνα που σίγουρα απορίπτω είναι όλα αυτά που αποκαλώ "του σωρού" τύπου Ζήνα,Κοκκίνου,Τσαλίκης,Καλομοίρα και οι λοιποί ''τραγουδιστές" εντός πολλών εισαγωγικών.Αγαπημένα γκρουπ και τραγουδιστές(ενδεικτικά) Scorpions,REM,Clash,U2,R.Gallagher,G.Moore,B.Marley, από Έλληνες,Πασχαλίδης,Θηβαίος,Μαχαιρίτσας,Παπακωνσταντίνου, Αλεξίου,Χαίνηδες, και πολλοί-πολλοί άλλοι που θέλω σελίδες να απαριθμήσω.

 Τι είδους ταινίες μου αρέσουν: Κυρίως κωμωδίες.Γελάω πολύ και εύκολα.

Τι άλλο αγαπώ: την φωτογραφία, το θέατρο(αν και δεν πηγαίνω όσο συχνά θα ήθελα) ,το διάβασμα(βιβλιοφάγος) ,τα ταξίδια, τη θάλασσα, το γράψιμο(γραπτός λόγος όλων των ειδών κυρίως πεζό),τον υπολογιστή μου

Άλλη μεγάλη αγάπη: τα ζώα.Τα λατρεύω.Ταίζω τα αδέσποτα.Δυστυχώς μένω σε μικρό σπιτι και δεν μπορώ να έχω

Οι παρέες μου: άνθρωποι όλων των ηλικιών και επαγγελμάτων.Το ίδιο άνετα κάνω παρέα με κάποιον 20 χρονών,το ίδιο με κάποιον 40.Το ίδιο με έναν ηθοποιό,το ίδιο με έναν δικηγόρο(έχω φίλους σ'αυτά τα επαγγέλματα).Γενικά μ'αρέσει να γνωρίζω νέους ανθρώπους και να είμαι φιλική και κοινωνική.

Δεν μ 'αρέσει: Η αδικία,η μιζέρια,το δήθεν,η κακογουστιά,η αγένεια,η φασαρία

Μ'αρέσει: η φιλική διάθεση,η ευγένεια,τα χαμογελαστά πρόσωπα

Θα μου άρεσε να είμαι: συγγραφέας,μουσικός.

Αυτά σε γενικές γραμμές.Λίγα λόγια,ελαφρώς ετεροχρονισμένα,αλλά δεν πειράζει.Ακολουθεί ένα post με περασμένα μεγαλεία.(και διηγώντας τα να κλαις).

Πάνω στη σιφονιέρα με τα 6 συρτάρια,δεν έγινε μητέρα η Σερενάτα,αλλά έχω φτιάξει ένα αυτοσχέδιο χωριουδάκι με σπιτάκια που έχω αγοράσει από νησιά που έχω επισκεπτεί.Έτσι κάποια λένε Νάξος,κάποια λένε Άνδρος,κάποια λένε Σίφνος.

Στη μέση είναι ένα μπολάκι με νερό,όπου συμβολίζει την θάλασσα.Μέσα έχω βάλει πετραδάκια και το νερό το ανανεώνω συνεχώς.Γύρω-γύρω από το μπολάκι έχω ζωγραφίσει θάλασσα,γλάρους,καραβάκια.

Δίπλα από το μπολάκι,μια βαρκούλα από Σίφνο(η μικρή) και ένα καραβάκι από Νάξο.

Μπροστά από το μπολάκι είναι η εκκλησία.Από Άνδρο.

Γύρω-γύρω τέσσερα σπίτια,ασπρισμένα,νησιώτικα,με αυλές.Όπως αυτό που θα ήθελα να μένω.

Πίσω από το μπολάκι είναι μια κορνίζα.Το ξύλο της είναι δέντρα.Πάνω στην κορνίζα μια αυτοκόλλητη γατούλα,όπως οι πολλές γατούλες που υπάρχουν στα νησιά.Στη Νάξο στην αυλή της πανσιον,μια μάνα-γατούλα με εφτά γατάκια και σε μια ταβέρνα,μια μάνα-γατούλα με τέσσερα γατάκια.Είδα πολλές φυσικά και στο δρόμο.

Δίπλα στα ξύλα της κορνίζας(τα δέντρα),ένα κοριτσάκι με μωβ φόρεμα.Παίζει κρυφτό και πήγε εκεί για να μην την βρουν οι φίλες της.

Ένα αεράκι θαλασσινό φυσάει.

Ένα χαμόγελο φωτεινό ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου.

Μόνο με την ανάμνηση.Γιατί όλα αυτά μείνανε πίσω,κι εγώ είμαι πάλι εδώ...

Τραγουδάκι;

Παντελής Θαλασσινός.

Πέντε βαρκάκια στη σειρά το πιο μικρό θα πάρω
να φέρω γύρα τα νησιά Μύκονο Τήνο Πάρο
ΘΑ ψάξω σε ακρογιαλιές σ' Αλόννησο και Σκιάθο
σε πανηγύρια και γιορτές για σένανε να μάθω

Στη Σέριφο ήσουν πουλί
στη Ρόδο ήσουν παγώνι
στη Σαντορίνη άσπρο σκαλί
στην Άνδρο ανεμώνη

Μέσα σ' αλαργινά νερά δελφίνια σ' αρμενίζουν
Μ' όλες τις χάντρες τ' ουρανού γοργόνες σε στολίζουν
Το μάθανε στην Αμοργό στην Ύδρα στο Μαντράκι
πως κάποια μέρα θα χαθώ για σένα βρε μικράκι

Στη Σέριφο ήσουν πουλί
στη Ρόδο ήσουν παγώνι
στη Σαντορίνη άσπρο σκαλί
στην Άνδρο ανεμώνη

Ένα χαμόγελο συνεχίζει να ανθίζει.Κι ας γύρισα.Είναι που μπορώ και βλέπω τόση ομορφιά.Νιώθω τυχερή.

Μια θάλασσα μικρή,
μια θάλασσα μικρή
είναι το καλοκαίρι μου,
ο έρωτάς μου, ο πόνος μου

Μια θάλασσα μικρή
στα δυο σου μάτια φέγγει
κάθε πρωί

Μια θάλασσα μικρή
στο δάκρυ στο τραγούδι,
στο κάθε σου φιλί
Μια θάλασσα μικρή

Μια θάλασσα μικρή,
μια θάλασσα μικρή
και στη γωνιά η στάμνα μου
για ένα καλοκαίρι
ήσουνα εσύ

Σε τραγουδούσα εγώ
σαν τις χορδές του ανέμου
στα μαύρα σου μαλλιά

Σ' ακολουθούσα εγώ
σαν το ψηλό χορτάρι
τον άνεμο
Σε τραγουδούσα εγώ

Μια θάλασσα μικρή,
μια θάλασσα μικρή
πικρά σ' αποχαιρέτησε,
σε περιμένει
Μια θάλασσα μικρή

Τραγούδι αγαπημένο:Διονύσης Σαββόπουλος

Οταν ακόμα μου αρέσαν τα τραγούδια που έγραφε.

Υπέροχη θέα κάτω από τον πύργο,μέσα στο κάστρο.Στο βάθος διακρίνεται η Πορτάρα.

Υπέροχα χρώματα του ουρανού.

Στο κάστρο το παλιό
σε κάποιο τοίχο σου 'χα γράψει σ' αγαπώ
το πιο γλυκό μου μήνυμα

Το πλήρωσα κι αυτό
τόσο ακριβά που να μην ξέρω αν σε μισώ
είναι βαρύ το τίμημα

Είμαι εδώ και είσαι εκεί
εγώ στη δύση κι εσύ στην ανατολή
είμαστε στίχοι που δε χώρεσαν μαζί
στη μουσική

Κουράγιο πού να βρω
να ξαν' αγγίξω το κορμί σου το γλυκό
της ομορφιάς το χάρισμα

Δε θ' ανταποκριθώ
όπως εκείνο τον παλιό καλό καιρό
στου φεγγαριού το κάλεσμα

Είμαι εδώ και είσαι εκεί
εγώ στη δύση κι εσύ στην ανατολή
είμαστε στίχοι που δε χώρεσαν μαζί
στη μουσική

Στο κάστρο το παλιό
σε κάποιο τοίχο σου 'χα γράψει σ' αγαπώ
το πιο γλυκό μου μήνυμα

Τραγούδι αγαπημένο:Παντελής Θαλασσινός

Στο κάστρο το παλιό.

Μέσα στο κάστρο της Νάξου.Στην αρχή του κάστρου,πριν ανέβεις ψηλά.Όμορφες γειτονιές με μποκαμβίλιες.Το κάστρο άλλωστε κατοικείται.Στο νησί υπάρχουν αρκετοί απόγονοι Βενετσιάνων με επώνυμα όπως Δελλαρόκα.

Χάνεται το μάτι μου να βλέπει, μες τα στενάκια του,τις καμάρες,τα οικόσημα που υπάρχουν πάνω από τις ξύλινες φθαρμένες πόρτες,τα πέτρινα σκαλοπάτια,τις γλάστρες με τα γεράνια,τις μποκαμβίλιες που πνίγουν τα σπίτια,την Μητρόπολη των Καθολικών,το αρχαιολογικό μουσείο,τον πύργο,τα πιθάρια και τις βρύσες και τόσες άλλες ομορφιές πριν κατηφορήσεις και φτάσεις στα μαγαζάκια με τα τουριστικά και τελικά στο δρόμο,στο λιμάνι. 

Κύματα του Αιγαίου μικρά μου μυστικά
πείτε της πως θα ψάξω σε κάθε ακρογιαλιά.

πείτε της πως θα ψάξω σε κάθε ακρογιαλιά
κύματα του Αιγαίου μικρά μου μυστικά.

Μα ότι βρω στην άμμο χάνεται ξαφνικά
όπως έχασα εσένα σε μερικά λεπτά.

Έρωτα του Αιγαίου στείλε μου μια φωνή
να ξεχαστώ μαζί της και ας φύγει έως το πρωί.

Μα ότι βρω στην άμμο χάνεται ξαφνικά
όπως έχασα εσένα σε μερικά λεπτά.

Κύματα του Αιγαίου μικρά μου μυστικά
πείτε της πως θα ψάξω σε κάθε ακρογιαλιά.

Τραγούδι:Οναρ.

Κύματα του Αιγαίου.

Η φωτογραφία λίγο πριν φτάσω στο δωμάτιο,στην Χώρα,περιοχή Αη.Γιώργης,την ημέρα που είχε τον πιο άσχημο καιρό.Αέρα δηλαδή είχε,αλλιώς είχε αρκετή ζέστη τουλάχιστον την ημέρα.Το βράδυ ήθελες μπουφανάκι απαραίτητα.

Στο βάθος αχνοφαίνεται η πίσω πλευρά της Πάρου.Αν το λιμάνι της ήταν από αυτή την πλευρά,θα ήθελε λιγότερο από μισή ώρα το καράβι Πάρος-Νάξος.

Στην Αγ.Αννα στη Νάξο,δίπλα στο εκκλησάκι πάνω στο λόφο,το οποίο εκκλησάκι παραδόξως δεν είναι η Αγ.Αννα,εκεί δίπλα λοιπόν είναι ένας βράχος όσα χρόνια πηγαίνω στην Νάξο είναι εκεί,και έχει σχήμα καρχαρία.Του έχουν βάλει λοιπόν στη σχισμή βοτσαλάκια και φαίνεται σαν να είναι ανοιχτό το στόμα του και είναι τα βότσαλα τα δόντια του.

Για του λόγου το αληθές,see the picture.

Το πρώτο βράδυ πέτυχα και συναυλία στο λιμάνι.Ο Ψαραντώνης.Τον οποίο δεν τον είχα δει ποτέ στην Αθήνα.Ωραία ήταν.Δεν κάθισα πολύ γιατί ήμουνα κουρασμένη.

Ο Δήμος Νάξου είχε τετραήμερες εκδηλώσεις κι εγώ πέτυχα την τελευταία μέρα.Την πρώτη μέρα 28/8,ήταν οι encardia.

&*&*&^$&^&%^&*$#$#$

Βρίζω για όποιον δεν κατάλαβε.Γιατί πάντα κάτι γίνεται και δεν τους έχω πετύχει σε συναυλία.

Κι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια που έλεγε ο Νίκος Ξυλούρης.Πάντα με κάνει να χαμογελώ.

Ο πραματευτής 

Κουβαρίστρες, βελονάκια,
ψιλολόγια ένα σωρό
πήρα δρόμους και σοκάκια
την αγάπη μου να βρω.

Σε μια γειτονιά
είχα μια αγαπητικιά
δέκα χρόνια πάνε τώρα
που δεν την ξανάδα πια.

Μαντηλάκια, τσιμπιδάκια,
πραματιές πολλώ λογιώ
τον πλανόδιο θα κάνω
ίσως και την ξαναβρώ.

Χώρες και χωριά
σαν τα έρημα πουλιά
θα γυρίζω αχ να φωνάζω
την δική μου καταντιά.

Μιας αγάπης το χατίρι
μ' έκανε τραγουδιστή
και ζητιάνο αχ και διαβάτη
και φτωχό πραματευτή.

Πέστε μου κυρές
παντρεμένες γριές και νιες
η δική μου αγάπη που 'ναι
και χαλάλι οι πραματιές.

Ο πραματευτής............

Οι στίχοι που υπογράμμισα είναι οι αγαπημένοι μου.

Γύρισα πάλι πίσω...Εχθές 1 τη νύχτα.Αφού φάγαμε κούνημα και βαρεθήκαμε στο καράβι,επιτέλους φτάσαμε.Το ταχύπλοο πάντα κουνάει.Ειδικά μέχρι να φτάσει Πάρο.Τα είχα δει όλα...Λέω αν μας πάει έτσι όλο το ταξίδι,καήκαμε.Κούναγε και μετά αλλά ευτυχώς όχι τόσο πολύ,το κακό ήταν ότι δεν μπορούσα να σηκώνομαι.Είχα τόσο βαρεθεί που έλεγα πότε θα φτάσω.Μια ψυχή που είναι να βγεί... Δεν θα το γλίτωνα.Οπότε...

Σήμερα το πρωί συνειδητοποίησα με έκπληξη ότι έχω ακόμα ιντερνετ,δεν μου το έχει κόψει η vivodi.Από τη μια χαίρομαι,αλλά από την άλλη νευριάζω γιατί πρέπει να στείλω στην forthnet.Αυτές οι εταιρίες όταν είναι να σου κόψουν τη σύνδεση...Σου σπάνε τα νεύρα.

Έτσι θα δείτε φωτογραφιούλες!!χαχαχαχα!!Είναι ωραίες!!

Αρχίζω λοιπόν με μια απογευματινή την μέρα που έφτασα στη Νάξο.Έκανα ένα απογευματινό μπάνιο και μετά λίγο πριν γυρίσω στο δωμάτιο καθυστέρησα για να βγάλω φωτογραφίες με το φως του ηλιοβασιλέματος.

Ακολουθούν μικρά post με όμορφες φωτογραφίες.

Για την ιστορία,η παραλία και η περιοχή βρίσκεται στην Χώρα και λέγεται Αη.Γιώργης.

Πέμπτη σήμερα...Που σημαίνει ότι βρίσκομαι στην τελική ευθεία για την επιστροφή.Ευτυχώς η γυναίκα στην πανσιον δεν έχει κλείσει για το Σάββατο το δωμάτιο-μάλλον το έχει κλείσει για αργότερα,έρχονται και απογευματινά και βραδινά καράβια-και έτσι το Σάββατο θα φύγουμε βράδυ.Έχει άβολες ώρες καράβι.Έχει 9.30 το πρωί(α παπαπαπα,θα χάσουμε το Σαββατιάτικο μπάνιο) ,μετά έχει 12.00(α παπαπα,ούτε αυτό βολεύει,θα είμαστε στο τρέξιμο)μετά έχει 18.30(αυτό λέγαμε να πάρουμε αλλά δεν είχε αριθμημένη θέση,θα μπαίναμε και θα κλαίγαμε,που δεν θα είχε θέση ούτε στο πάτωμα,κακό σημάδι που δεν έχει αριθμημένη θέση).Έτσι φεύγουμε βράδυ,21.00 με το ταχύπλοο που σημαίνει θα είμαστε 1.00 πμ στον Πειραιά.Μπήκα πριν στη σελίδα του καιρού και είδα ότι θα έχει 6 μποφόρ,εντάξει,νορμαλ,γιατί αυτά τα ταχύπλοα αν κουνάει την έχεις πατήσει.

Να 'μαι πάλι στο ίδιο ιντερνετ καφε.Βγήκαμε από νωρίς και μπήκαμε και στο κάστρο,μέσα στα στενά και μετά αρχίσαμε την ορειβασία!Έχει σκαλιά,ανηφοράκια,αλλά σε αποζημιώνει η θέα!!Απίστευτη!!Ήταν και η ώρα που ο ουρανός είχε το πιο ωραίο χρώμα.

Το κάστρο μέσα έχει όλο στενάκια,καμάρες,έχει μουσείο,έχει την μητρόπολη των καθολικών,γκαλερι,μαγαζάκια,πορτες παλιές με οικόσημα.Επίσης κατοικείται.

Το μόνο που δεν μου άρεσε καθόλου είναι που έχουν φτιάξει ένα σύγχρονο κτίριο και μοιάζει δίπλα στα παλιά τόσο αηδιαστικό,έτσι ασπρισμένο και καινιούριο,με πράσινα πατζούρια.Μια αηδία!!Τουλάχιστον ας μην το βάφανε να είναι εναρμονισμένο με τα παλιά κτίρια.Όλα αυτά μές το κάστρο είναι αιώνες πριν κτισμένα.Κάστρο Μάρκου Σανούδου.Βενετσιάνος πειρατής.Αιώνες πριν.Και πήγανε και χτίσανε το φρεσκοβαμμένο κτίριο μεσα εκεί.ΕΛΕΟΣ!!!Ως που θα φτάσει η κακογουστιά;

Στην Ιταλία αφήνανε τα κτίρια άβαφτα και παλιά,να είναι ομοιόμορφα.Στη Φλωρεντία ήταν κάποια παλιά κτίρια και κτίσανε απέναντι καινούρια,ακριβώς ίδιο στυλ και χρώμα.Δεν πας δίπλα σε νεοκλασικό να χτίσεις τζαμένιο κτίριο.Καρακιτσαριό εντελώς.Η ατάκα μου,χαχαχα!!

Ευτυχώς έφτασε η μπαταρία της μηχανής,γιατί δείχνει ότι ξεφορτίζει.Προτιμώ να πάρω το φορτιστή της φωτογραφικής,παρά το φορτιστή του κινητού.Γενικά το έχω του φτυσίματος το κινητό.Σιγά,λέω,ο πρίγκηπας θα με πάρει; Ενώ η μηχανή...Έχει μέσα τέλειες φωτογραφίες!!Φέτος που ήρθα πρώτη φορά με την ψηφιακή,έχω ξεσαλώσει!!Μέχρι τα ψαράκια που τάιζα το πρωί,μέχρι και αυτά τα φωτογράφισα!!χαχα!!Τι ψαράκια δηλαδή.Κάτι μεγάλα ήταν τα περισσότερα,κάποια μέγεθος σαν γόπες.

Σήμερα πήγαμε και στην ξαδέλφη μου.Δυστυχώς οι μικρές δεν ήταν,είναι Αθήνα και δουλευουν στην καταπληκτική παλιά δουλειά μου!χαχαχα!!Μπορεί να πάμε μαζί συναυλία στις 22/9 στο Καλλιμάρμαρο,έχουν κι αυτές τρέλα με τις συναυλίες και λέγανε στη μάνα τους ότι θέλουν να πάνε στη συγκεκριμένη.Χαίρομαι!!Καλά,για την ξαδέλφη μου τι να πω!!Γελάσαμε που μας κυνήγαγε να μας βάλει πίτα που είχε φτιάξει,σαν κρεατόπιτα ήταν,με κιμά από μακαρόνια,που είχε περισσέψει,άνοιξε φύλλο και έβαλε και πράσο μέσα με τον κιμά.Ήτανε ΘΕΙΚΗ!!Την έχουμε φάει ήδη!!Αλλά γελάω γιατί κι η μάνα της,που μενει πάνω στο χωριό έτσι είναι,αν πας θα σου βγάλει ένα τραπέζι πράγματα!Πολίτικη κουζίνα σου θυμίζει!!Η μάνα της είναι μια γυναίκα,ακτινοβολεί καλοσύνη!!Κι η ξαδέλφη μου η Μαρίνα ίδια γίνεται.Κι η αδελφή της η Ελένη είναι πολύ καλή αλλά εκείνη είναι νευρική,μιλάει δυνατά σου τρυπάει το τύμπανο.

Μετά μας κατέβασε στο δωμάτιο και πήγαμε για μπάνιο από κάτω,η θάλασσα είναι στα 5 λεπτά,ανέβηκα με το παρεό στο δωμάτιο,ευτυχώς δεν συνάντησα το σκυλάκι να μου τραβάει το παρεό.

Μετά πήγαμε για φαγητό.Γενικά αυτό που έχω να πω για τις ταβέρνες,παιδιά,και δεν το λέω επειδή είμαι προκατειλλημένη επειδή λατρεύω το νησί,είναι ΠΑΜΦΤΗΝΑ.Η μητέρα μου έφαγε γαυρο με 6,5 ευρω,εγώ ένα καταπληκτικό κοτόπουλο σουβλάκι με μπεικον με 8,φάγαμε και κολοκυθοκεφτέδες,ένα μεγάλο νερό και δυο κοκα-κολες και δώσαμε 25 ευρω!!!Ακριβώς δίπλα στη θάλασσα!!!!!!Αφού τα τραπέζια είναι στην άμμο.

Μην μασάτε και πηγαίνετε σε μέρη που σας εκμεταλεύονται οπως πχ Πάρος,Μύκονος.Θα ξεχάσω στη Νάουσα στην Πάρο που φάγαμε 3 πατάτες γεμιστές και 3 κατεψυγμένα καλαμάρια,ούτε σαλάτα,ούτε τίποτα αλλο,και από μια κοκα-κόλα και δώσαμε 55 ευρώ;;Με τι γεμίσανε τις πατάτες;Με χρυσάφι;;ΜΑΚΡΙΑ!!!Απατεώνες είναι!Δεν είναι για τα χρήματα,δεν είμαι τσιγκούνα,αλλά μου τι σπάει να υποτιμάνε τη νοημοσύνη μου.Είχαμε πάει το 2005 τον Ιούνιο για έναν γάμο,2 μέρες.Δηλαδή αν σε γδέρνουν τον Ιούνιο φαντάσου τον Αυγουστο,θα σου κατάσχουν τα ρούχα που φοράς γιατί δεν θα σου φτάνουν τα λεφτά να πληρώσεις.Δεν έχω κανένα συμφέρον να τα πω αυτά,αλλά δεν μ'αρέσει να μας πιάνουν ένα μάτσο μαγκες,κορόιδα.Εδώ,στη Νάξο,όσες μέρες ήμουνα μόνη,έτρωγα μια μερίδα φαγητό,μια κοκα-κολα και ένα μεγάλο νερό,το οποίο το έπαιρνα μετά μαζί μου,και έδινα γύρω στα 10-11 ευρώ.Νομίζω απόλυτα λογικό.Στην Πάρο θα έδινα 20-25.Αλλά εντάξει,οφείλω όμως να πω ότι τότε,στην Παροικιά,φάγαμε σε μια ταβέρνα και είχαμε πληρώσει ελάχιστα χρήματα και είχαμε σκάσει και άψογη εξυπηρέτηση.Δεν είναι και όλοι εκμεταλευτές,αλλά αν είναι το 90%,την έχεις πατήσει...Χώρια που οι θάλασσες είναι μάπα...Μια θολούρα.

Φιλικά πάντα...Δεν θέλω να θίξω κανέναν,αλλά κάποια πράγματα είναι υπερβολικά και είναι καιρός να ξεχωρίζουμε που αξίζει να πάμε και που όχι.Αν κάπου σε εκμεταλεύονται,γιατί να πας;Για το όμορφο τοπίο;Σιγά...Κι εδώ έχει και πιο όμορφα.

Και στην Τζιά που είχα πάει δεν ξαναπατάω.Μάπα νησί,μάπα εξυπηρετηση,μάπα ταβέρνα,γυφτιά,το ψωμί το έφερνε σε χαρτοπετσέτα,ούτε είχε στρώσει το τραπέζι,βρώμικο,σφήκες παντού κολυμπήσανε στη σαλάτα και στο τέλος έφερε το λογαριασμό και ήταν και πανάκριβα!!Ελεος δηλαδή.

Τώρα που λέω για τις θάλασσες.Όταν έχεις πάει σε τόσα μέρη και έχεις να συγκρίνεις,ξέρεις να ξεχωρίσεις ποιο μέρος είναι τέλειο και ποιο είναι μάπα.Άσχετο με αυτά που λέω(αλλά όχι και τόσο),είχα πάρει ένα περιοδικό στην Αθήνα πριν από πολύ καιρό και είχε ένα ένθετο με ζώδια,αναλυτικό.Δεν θυμάμαι ποιο περιοδικό και πότε.Κοίταξα το δικό μου,όχι ότι τα πολυπιστεύω,αλλά τα κοιτάζω για πλάκα.Είμαι δύδυμος με ωροσκόπο διδυμο(μας πήρε ο αέρας).Έλεγε κάτι πολύ σωστό(με βαση και την ημερομηνία γέννησης μου 5/6).Έλεγε λοιπόν ότι μπορεί στη ζωή σας να μην έχετε αυτά που έχουν άλλοι(χρήμα,δουλειά,σύντροφο,οικογένεια κλπ) αλλά θα ταξιδέψετε πολύ στη ζωή σας και τις δικές σας εμπειρίες δεν θα τις έχουν άλλοι.Έλεγε επίσης ότι είμαι καλλιτεχνική φύση και διάφορα άλλα που δεν τα θυμάμαι.Έχει δίκιο.Δεν παινεύομαι αλλά έχω γυρίσει τα περισσότερα μέρη στην Ελλάδα,τα περισσότερα νησιά,όλη την Πελλοπόνησο,όλη την Ευβοια.Δεν έχω πάει μόνο στις  Σποράδες.Στα Δωδεκάνησα έχω πάει μόνο τα 2,στα Επτάνησα τα 4(Κέρκυρα,Κεφαλλονιά,Ιθάκη,Ζάκυνθο),Κυκλάδες τα μισά περίπου από τα 24(είναι και πολλά αυτά),έχω πάει Κρήτη,Χιο,Μυτιλήνη,και αρκετά μέρη στη Στερεά(με την ευρύτερη έννοια).Μπορεί στην Αθήνα να είμαι σπιτόγατα(που δεν είμαι και ιδιαιτερα,πάω και μόνη μου παντού,αμα περιμένω να έχω παρέα...θα γεράσω...),αλλά τα καλοκαίρια έχω δει τα πιο όμορφα μέρη.Αλλά όμορφα τα μέρη τα κάνει η ματιά μας.Αν εμείς τα βλέπουμε μίζερα,μίζερα θα είναι.

Πάντως να πω την αλήθεια προτιμώ να πηγαίνω μόνη μου διακοπές.Απολαμβάνω τους ήχους και τις μυρωδιές καλύτερα,χωρίς να με αποσπάνε κουβέντες,βαρετές κάποιες φορές.Είναι διαφορετικό να πάς μια εκδρομή και διαφορετικό να πας διακοπές.Δεν ταιριάζω εύκολα.Κυρίως γιατί οι φίλες μου δεν έχουν την εξερεύνηση στο αίμα τους.Εμένα μ'αρέσει να πάω στο νησί,με απλά ρούχα,με άνετα παπούτσια,με τη φωτογραφική μου μηχανή,να πηγαίνω τις βόλτες μου.Αλλά αν οι άλλες σκάσουν μύτη με τακούνια και με βαλιτσάκια μακιγιαζ-χρώματα του πολέμου-μου χαλάνε όλη τη μαγεία του νησιού.Δεν πας στο νησί να βάφεσαι λες και θα πας στα μπουζούκια.Δεν ξέρω,εγώ είμαι παράξενη ή ο κόσμος γύρω μου;Μου χτυπάει άσχημα κάποια που θα βαφτεί τόσο και θα ντυθεί τόσο "ανοιχτά",ενώ είμαστε 3 κοπέλες,και δεν έχουμε βγει-εννοείται-για άντρες,εκείνη τον είχε στην Αθήνα...Δεν είναι στο χαρακτήρα μου και είμαι και ελεύθερη,ούτε εκείνης αλλά μου χτύπαγε άσχημα...Τέλος πάντων,αν συνεχίσω,θα πω κακίες και δεν θέλω.Αλλά να μην σχολιάσω δεν μπορώ,θα σκάσω η γυναίκα.Ενταξει κι εγώ το παραξεφτιλίζω με τη λετσαρία,αλλά έτσι νιώθω άνετα.Δεν νιώθω άνετα να κυκλοφορώ λες και θα πάω στην πίστα να τραγουδήσω.Εδω δεν βάφομαι στην Αθήνα.

Επίσης στην θάλασσα δεν μπορώ να καθίσω πάνω από μια ώρα.Στεγνώνω και φεύγω.Εννοείται ότι φοράω πάντα καπέλο και βάζω αντηλιακό.Μου τη σπάνε οι τύπισσες που δεν φοράνε καπέλο για να μην χαλάσουν τα μαλλιά ή δεν φοράνε αντηλιακό.Θα μου πείτε δικαίωμα τους,αλλά δεν βλέπω το λόγο να χαλάς την υγεία σου για μια χαζομάρα.Δεν βλέπω το λόγο δηλαδή.Γιατί να το παίξεις μάγκας;Ο ήλιος δεν χαρίζει,δεν μας κοιτάει και διαλέγει σε ποιον θα κάνει εγκαυμα.Και μετά καίγονται από τον ήλιο και γκρινιάζουν,αχ τσούζει και ποναω.Φρόντισε χρυσή μου να μην πάθεις έγκαυμα.Εγω γιατί δεν παθαίνω;Με κοκκινίζει επειδή είμαι ανοιχτόχρωμη και έχω ευαίσθητο δέρμα,αν και μελαχρινή, αλλά όχι σε σημείο να καω,

Έτσι,η καλύτερη παρέα είναι ο εαυτός μου.Αλλά γενικά εδώ στην Ελλάδα κολλάμε εύκολα ταμπέλες.Σε όλους φαίνεται αδιανόητο ότι πάω μόνη διακοπές.Νομίζουν ότι αμα πας μόνος είσαι δυστυχισμένος και δεν έχεις φίλους.Δεν ισχύει αυτό,θα σας απογοητεύσω.Ή κολλάνε ταμπέλα,ένα αγόρι-ένα κορίτσι μαζί σε ένα τραπέζι είναι πάντα ζευγάρι.Δηλαδή αποκλείεται να είναι αδέλφια,ξαδέλφια,φίλοι;Εγώ στην Αθήνα όλο με φίλους βγαίνω,ζευγάρι μου είναι όλοι;Με πόσους είμαι πια;Χαρεμι ανδρών μάζεψα;Γενικά έχουμε τεράστια προκατάληψη και κομπλεξ σαν λαός...Δυστυχώς...Το διαπιστώνω με λύπη μου.Έχουμε πολλά καλά αλλά αυτό είναι εκνευριστικό.Χώρια το κουτσομπολιό...

Τέλος πάντων.

Τώρα πάω να φύγω σιγά σιγά,η μάνα μου κάνει βόλτες θα έχει βαρεθεί.Φάγαμε παγωτάκι και ήρθα ακριβώς δίπλα ήταν το ίντερνετ καφέ που είμαι τώρα.Εδώ όλα κοντά είναι.

Θα κάνουμε καμιά βολτίτσα και μετά δωμάτιο.

Απόψε έχει πολύ ζέστη.Φύλλο δεν κουνιέται,λάδι η θάλασσα.

Είχα μια καταπληκτική ιδέα εχθές να γλιτώσω μια βάπτιση που έχουμε 13/9 στο Λαύριο.Έχω λυσσάξει γιατί θέλω να πάω στον Gary Moore.Θα χάσω τη συναυλία για να δω το σοι;ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!Και μετά θα φορτωθούμε και την θεια μου την παράξενη.Τι παράξενη δηλαδή...Στη λέξη παραξενιά στο λεξικό δίπλα έχει τη φωτογραφία της.Θα χάσω εγώ ΤΗΝ συναυλία,που δεν νομίζω να ξανάρθει ο Gary Moore και είναι από τους αγαπημένους μου να δω όλους τους αχώνευτους;Θα ανεβασω ένα 39 πυρετό,θα είναι όλο δικό μου!!χαχαχαχαχαχα!!Δεν μ'αρέσει να λέω ψέματα,αλλά είναι ιερός ο σκοπός.Αρκεί να βρω εισιτήριο...Δευτέρα πρωί-πρωί,πάω να το φροντίσω.Μετά,πυρετός στο κρεβάτι...Τι να κάνω η γυναίκα...Εγώ φταίω;Είχε άλλα 3 Σάββατα ο μήνας,να την κάνανε άλλη μέρα τη βάφτιση.Εκεί την κανονίζεις Παρασκευή και Σάββατο πας,δεν είναι Αθήνα.

Αυτά λοιπόν από μένα,ήρθε κι η mother,βαρέθηκε τόση ώρα,πάω σιγά-σιγά.

Τώρα προβλέπω να αργήσουμε να τα πούμε.Αν και γενικά παρακολουθώ και το mail μου,γιατί και οι άλλοι στη δουλειά,στο ΚΕΘΙ,θα με ψάχνουν.Αν και επικοινώνησα με τη μια κοπέλα και της το είπα,είπαμε όποια από τις δυο μάθει κάτι,θα το πει και στην άλλη.Γιατί καθυστερούνε αναίτια και δεν καταλαβαίνω γιατί.Έπίσης είμαστε απλήρωτοι.Τι να πω;

Καληνύχτα σε όλους!!Φιλιά από το νησάκι μου!!

Να 'μαι πάλι!!Απόψε έχει καλύτερο καιρό,φυσάει μεν,αλλά δεν είναι όπως εχθές.Εχθές δεν μπορούσες να σταθείς.Με είχε πάρει ο ύπνος το μεσημέρι και ξύπνησα 10 το βράδυ!Βγήκα εκείνη την ώρα,αλλά είχε τόσο πολύ αέρα που τα μαγαζιά είχαν αρχίσει να αδειάζουν.Κάθισα έφαγα,είχα όρεξη να φάω σουβλάκι.Είναι ένα μαγαζί γωνιακό,απέναντι από το ΟΤΕ(για όποιον έχει έρθει ή σκοπέυει να έρθει) που κάνει και σουβλάκια και κρέπες και πολύ ωραία μάλιστα.Μετά περπάτησα λίγο,αφού πήρα κάποια τηλέφωνα.

Κρύωνα και έμπαινα στα μαγαζιά για να ζεσταθώ.Πήρα κάτι περιοδικά και ξανά βόλτα.Κατηφόρησα προς τη θάλασσα,1 την νύχτα περπατούσα δίπλα στη θάλασσα!!Όνειρο!!Ολομόναχη ήμουνα.Αλλά εδώ δεν φοβάμαι.

Προχθές,μετά από το ίντερνετ καφέ που είχα πάει(τώρα είμαι σε άλλο),κατέβηκα στην παραλία.Ήξερα ότι έχει εκδηλώσεις αλλά δεν ήξερα ποιος παίζει.Τελικά ήτανε ο Ψαραντώνης.Κάθισα λίγη ώρα και τον είδα.Είχε αρκετό κόσμο.Εννοείται ότι υπάρχει και από εκεί φωτογραφικό υλικό.Μια και δεν βλέπω στην Αθήνα τον Ψαραντώνη,τον είδα στη Νάξο.

Μακάρι να μπορούσα να βάζω φωτογραφία στο post αλλά δυστυχώς θα αργήσετε πολύ να δείτε φωτογραφία.Την αίτηση θα την στείλω Δευτέρα οπότε δεν βλέπω πριν τον Οκτώμβρη να έχω ιντερνετ.

Απόψε,σε αντίθεση με εχθές,έχω βγει έξω από τις 8 η ώρα και δεν περνάει η ώρα.Θα έρθει κι η μητέρα μου,αλλά δεν το βλέπω πριν τα μεσάνυχτα,πιάνει και Σύρο το καράβι.Όλα καλά,η γιαγιά σπίτι και η μητέρα μου-πολύ σωστά-την κοπάνησε.Καιρός να τρέξει και κανένας άλλος,αν καθόταν Αθήνα θα την είχαν δούλα ο παππούς κι η γιαγιά.

Έτσι έχω χρόνο αρκετό στη διάθεση μου,γιαυτό και ήρθα εδώ.Μετά λέω να πάω δίπλα που έχει ένα χαντράδικο να το ρημάξω,να θυμηθώ τις καλές στιγμές στο Μοναστηράκι.χαχαχα!!

Αύριο το πιο πιθανό θα δούμε και την ξαδέλφη μου.Ελπίζω να είναι και οι μικρές εδώ-οι κόρες της-μήπως πάμε καμιά βολτίτσα,αν και δεν πιστεύω,λογικά θα έχουν φύγει.Από τότε που δουλέψαμε μαζί,στην ίδια δουλειά στο Παγκράτι,κάναμε λίγο παρεούλα,μετά έφυγα από τη δουλειά,ψιλοχαθήκαμε,αλλά ο πάγος είχε σπάσει.Δεν είναι εύκολο να έχεις φιλική σχέση με ανθρώπους που βλέπεις μια φορά το χρόνο,και μάλιστα με δυο κορίτσια που περνάω αρκετά χρόνια,είναι 23 χρονών,και είχα να τις δω χρόνια,σπουδάζανε στην Κρήτη και συνήθως ερχόμουνα Νάξο αλλά δεν τις πετύχαινα.Είναι καλά κορίτσια,τώρα που της έβλεπα κάθε μέρα το διαπίστωσα,ήσυχα και συνεσταλμένα.Δίδυμες και δεν τις ξεχωρίζω με τίποτα!

Λέμε με τη μητέρα μου να πάμε και προς την παραλία να βρούμε και τους φίλους τους,τους Αυστριακούς.Από τότε που πέθανε ο Ρομπέρτο,διάλυσε όλη η παρέα,δεν πάει ο πατέρας μου,δεν πάει η μάνα μου,δεν πάει η Ντονάτα,η γυναίκα του Ρομπέρτο,δεν πάνε ο Μικαέλο και ο άλφιο,οι Ιταλοί φίλοι του.Έκεί ήταν όλοι μια παρέα,κάθε χρόνο επί πολλά χρόνια,οι ίδιοι άνθρωποι.Ο Αυστριακός που λέω έρχεται με τροχόσπιτο με την οικογένεια του,έχει δυο παιδάκια.Ελπίζω αν τον βρούμε να ξέρει Αγγλικά γιατί Γερμανικά δεν ξέρω ούτε Καλημέρα να πω.Λογικά όμως θα ξέρει,με τους άλλους πως μίλαγε;

Πιστεύω ότι από αύριο θα είναι καλύτερος ο καιρός.Σήμερα άξιζε τον κόπο που βγήκα τόσο νωρίς,πήγα προς τη θάλασσα και έβγαλα κάτι καταπληκτικές φωτογραφίες!!!!Σκάω που δεν μπορώ να βάλω!!Ο ουρανός είχε ένα ροζ-μωβ χρώμα!!!!!

Πολλές φορές σκέφτομαι ότι πάω διακοπές μόνη αλλά τελικά περνάω πιο ωραία από αυτούς που έχουν παρέα.Κι αυτό γιατί πάω όπου θέλω,ό,τι ώρα θέλω,και δεν έχω γκρίνιες ή τσακωμούς.Επίσης θέλει ταλέντο να μπορείς να βλέπεις την ομορφιά στο πιο απλό πράγμα και δυστυχώς λίγοι άνθρωποι το διαθέτουν.Χαίρομαι που ανήκω σε αυτούς τους λίγους που το διαθέτουν,που με χαροποιεί το πιο απλό πράγμα,όπως τα χρώματα του ουρανού που θα χρωματίσουν μια υπέροχη φωτογραφία ή μια γατούλα με πέντε μωρά γατάκια στην αυλή στο ξενοδοχείο.Τα είχα παρεούλα εχθές το πρωί.

Σήμερα που πήγα σε μια ταβέρνα,ήταν άλλη γατούλα με μωρά,μόνο που αυτά ήταν πολύ μικρά,μπορεί να μην είχαν κλείσει μήνα,περπατάγανε με αστάθεια.Την μαμά την ταίζα μπιφτέκι.Μετά ήρθανε δυο ξανθούλικα κορίτσακια και την ταίζανε ψάρι,τις πετσούλες και τα κεφάλια.Αυτά τα κοριτσάκια ήταν πρότυπο παιδιών,τόσο ήσυχα και υπάκουα,η μαμά τους αξίζει συγχαρητήρια πραγματικά.Μια νέα κοπέλα ήταν,όχι πολύ μεγαλύτερη μου αλλά φαινόταν τόσο συμπαθητική και καλή με τα παιδιά και αυτό είχε αντίκτυπο στη συμπεριφορά τους.Τους μιλούσε πολύ όμορφα και ήρθε και εκείνη να δει τα γατάκια.Συνήθως οι περισσότερες μαμάδες δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τα παιδιά,γιαυτό εκείνα για να τραβήξουν την προσοχή της κάνουν ένα σωρό ζημιές.Δεν υπάρχει κακός μαθητής,υπάρχει κακός δάσκαλος...Όπως ένα φυτό,αν μαραθεί εκείνο φταίει ή εσύ που δεν το πότισες;Πρώτη φορά είπα μπράβο για διαπαιδαγώγηση Ελληνίδας μάνας.Συνήθως τα περισσότερα παιδάκια είναι κακομαθημένα,τρέχουν και στριγκλίζουν γύρω-γύρω.

Τι άλλο να πω;Δεν πάω και μακρινές διαδρομές,εδώ τριγύρω,μέχρι Αγιο Προκόπη.Παλιά πήγαινα και πιο μακριά,αλλά πλέον έχω δει σχεδόν τα περισσότερα μέρη.Στα λεωφορεία δουλεύει και ένας παλιός φίλος.Ήμασταν παιδιά.Πρώτη χρονιά που είχα έρθει.Ήμουνα 14 ήταν 15.Ένα εφηβικό πλατωνικό φλέρτ.Κάναμε παρέα αργότερα και με την αδελφή του.Τώρα είναι παντρεμένος με παιδί.Τον είδα πέρυσι και τον γνώρισα από τη φωνή.Έχει αλλάξει.Εκείνος δεν με είδε,αλλά και να με έβλεπε έχει να με δει 8-9 χρόνια.Πόσα θυμάμαι τώρα,αυτή τη στιγμή που γράφω...Καλοκαίρια που περάσανε ανέμελα.Παιδιά ήμασταν.Τότε υπήρχε παιδική-εφηβική ηλικία,τώρα στα 15 τα παιδιά είναι μικρομέγαλα,βιάζονται να μεγαλώσουν.Τότε πηγαίναμε στα πανηγύρια,πηγαίναμε για πίτσα όλοι μαζί στο Φιλότι με το αμάξι με τον πατέρα μου(ένα χωριό εδώ που κάνουν τέλεια πίτσα),βγάζαμε φωτογραφίες,εγώ,ο Μανώλης,η Φλώρα(η αδελφή του),ένα άλλο βράδυ με είχε πάρει η Φλώρα στο σπίτι σε μια φίλη της που χτενιζόταν για νύφη.Προφανώς και η Φλώρα παντρεμένη θα είναι,δεν ξέρω...Είναι κι  ο Βαγγέλης,φίλος και συνομίληκος του Μανώλη,που είχαμε βγάλει γυφτάκι...Χαχαχαχα!!Αυτό εχει μείνει ακόμα το παρατσούκλι.

Πόσα θυμάμαι...Πολυλογία αλλά θυμήθηκα τόσα...Γενικά όλη η Νάξος είναι φορτωμένη αναμνήσεις για μένα.Κάθε στενό,κάθε δρόμος,κάθε παραλία,όλα,γεμάτα αναμνήσεις.

Δεν θα πω άλλα.

Πάω να φεύγω σιγά-σιγά.Θα κοιτάξω κάτι άλλες ιστοσελίδες και θα φύγω προς χαντράδικο μεριά.

Καληνύχτα!!

Λογικά τώρα θα τα πούμε,θα είμαι σε Αθηναικό έδαφος.Όσο σκέφτομαι ότι θα γυρίσω να βρώ μαστόρους στον 1ο όροφο και φασαρία όλο το πρωινό,μου έρχεται να μείνω εδώ και να ΄κοιμάμαι σε παγκάκι...

Τα λέμε!!